Τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία [σημ. το αναθεωρημένο Σύνταγμα της Ελλάδος (2001), έχει καθιερώσει τον όρο «άτομα με αναπηρίες», σε αντικατάσταση του όρου «άτομα με ειδικές ανάγκες»], αναγνωρίζονται σε σειρά άρθρων του Συντάγματος της Ελλάδος (1975, 1986, 2001)!!! (το Σύνταγμα – ΕΣΑμΕΑ, Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία)!!! (η λέξη «αναπηρία» κανονικά εκφέρεται στον ενικό)!!!
Πολλοί κάνουν bullying στα ΑμΕΑ γιατί τα υποτιμούν, αλλά αν σκεφτούμε την οικονομική κρίση, με τα δανεικά στην ΕΕ, που ξεκίνησαν επί ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου, και έφθασαν στο αποκορύφωμα επί Σημίτη και τον Covid-19, τότε θα διαπιστώσουμε ότι όχι μόνο από τα παθολογικά χάπια, αλλά και από τα ψυχοφάρμακα, ΟΛΟΙ έχουμε καταντήσει ΑμΕΑ!… (παρατηρήστε τα λήμματα που μαζεύονται στους σκουπιδότοπους)!…
Κατά βάθος, στα δηλωμένα ΑμΕΑ (που είναι δηλαδή με τη στάμπα στο κούτελο), κανείς δεν θέλει να τα κάνει παρέα κατά βάθος, αλλά ούτε κι αυτά τα νοιάζει, γιατί είναι τόσο πονεμένα που ούτε γουστάρουν την παρέα κανενός, εκτός από μερικές περιπτώσεις, που μπορεί να έχουν ΑΝΑΓΚΗ κανέναν (όπως οι ΤΥΦΛΟΙ, αν θέλουν π.χ. να περάσουν το δρόμο απέναντι), αλλά βασικά τα περισσότερα είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ, με την ΑΝΑΛΟΓΗ (ΣΩΣΤΗ) φαρμακευτική αγωγή!
Επιλέγουν φυσικά στη ζωή να μείνουν και να πεθάνουν τελικά ΜΟΝΑ, από τον πόνο και το bullying που έχουν υποστεί… (η μοναξιά δεν αντέχεται, αλλά η μοναχική ζωή επιλέγεται, γιατί είσαι πλέον καμένο χαρτί)…
Οι λήπτες ψυχικής υγείας πολλές φορές επιλέγουν να ζουν με ισότιμά τους άτομα (γιατί υποτίθεται ότι τα ΑμΕΑ έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους λογικούς, αλλά αυτό φυσικά είναι κοροϊδία και οι άλλοι υποτιμούν το διανοητικό τους επίπεδο και αποδεικνύεται αυτό και μόνο από το bullying που θα υποστούν, έστω και πισώπλατα και μόνο που τα αποκαλείς ΑμΕΑ), σε ξενώνες ή διαμερίσματα του κράτους. Αλλά φυσικά δεν έχουν και εκεί ΗΣΥΧΙΑ για να γίνουν καλύτερα, οπότε προσπαθούν να τα καταφέρουν μόνοι/μόνες τους, για να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους ήρεμα, αν κατορθώσουν να επιβιώσουν (και φυσικά χαραμίζονται όλα τους τα νιάτα και η ζωή κυλάει μέσα απ’τα δάχτυλά τους, σαν την άμμο)…
Εν τω μεταξύ, οι λήπτες ψυχικής υγείας, που έχει προκληθεί από λεκτική, ψυχολογική ή σωματική βία, ή και τα τρία, συνέχεια καπνίζουν και άλλοι πίνουν ή παίρνουν ναρκωτικά, ή και τα τρία, και αν δεν αυτοκτονήσουν, τελικά θα πεθάνουν από καρκίνο (το λιγότερο…). Και να το ξέρεις, ότι ό,τι φοβόμαστε περισσότερο, όλο το σύμπαν συνωμοτεί να συμβεί (κάρμα), γιατί ο κατήγορος για τα Τάρταρα, έχει ήδη ξεκινήσει…
Όλα αυτά συμβαίνουν όμως, γιατί δεν έχουμε ένα στήριγμα στη ζωή μας, πέρα από έναν ειδικό ίσως, που μας βλέπει το πολύ μία φορά την εβδομάδα, αν έχει καιρό, και βασικά δεν έχουμε αγάπη και έναν άνθρωπο, με Α κεφαλαίο, που θα έπρεπε κανονικά να ήταν η μάνα μας (που μας συμπεριφέρεται σαν να είμαστε σκουπίδια) και από αυτήν ξεκίνησε το κακό (το ψάρι απ’το κεφάλι βρωμάει…), να μας ανεβάσει το ηθικό, μόνο μας έχει πετάξει με την υπόλοιπη οικογένεια στην κόλαση!!!
Ένα πολύ γνωστό ΑμΕΑ, που προφανώς έλαβε πολλή αγάπη και στήριξη στη ζωή του και γι’αυτό και τα κατάφερε, είναι ο Αντώνης Τσαπατάκης, που μετά τη νίκη του στους Παραολυμπιακούς του Τόκυο του 2020, προήχθη σε αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ., απ’όπου η Υγειονομική Επιτροπή της τον θεώρησε ανίκανο να συνεχίσει την υπηρεσία του στο Σώμα. και η μεγαλύτερη υπερηφάνεια που ένιωσε ήταν το γεγονός ότι μπόρεσε, μέσω της αλλαγής του Νομοσχεδίου που ζήτησε, να επαναπροσληφθούν άλλοι 14 συνάδελφοί του, που είχαν αποταχθεί για τον ίδιο λόγο!!!
Ελπίζω να διαβάζουν τις γραμμές αυτές εκείνοι που τάχθηκαν υπέρ του αρχικού άδικου Νομοσχεδίου, ώστε να πιστέψουν ακόμα κι εκείνοι πως όλα είναι δυνατά όταν γίνονται με θέληση, πίστη, προσπάθεια και προπαντός αγάπη, γιατί χωρίς αγάπη δεν γίνεται τίποτα, γιατί πρέπει να μας βοηθήσουν όλοι, να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας, για να μη βάλουμε τέλος στη ζωή μας και στη συνέχεια πάρουμε στο λαιμό μας εκείνους που κατά βάθος, στο πολύ βάθος, μας αγαπούσαν, αλλά δεν το έδειξαν όταν έπρεπε, ή το διαχειρίστηκαν λάθος, ή δεν ξέρανε πώς να το διαχειριστούν…
Γι’αυτό, όλα στη ζωή λύνονται με υγιή επικοινωνία και κατανόηση, όχι με πόλεμο, βία και κραυγές, και αν η μάνα (όπως αυτή που σκότωσε τα τρία της βλαστάρια) έχει ψυχολογικά προβλήματα, ή δεν κάνει για μάνα, καλύτερο είναι να μη φέρνει καθόλου παιδιά στον κόσμο, κι αυτό το λέω για μένα, με βάση προσωπικά βιώματα…
Το άγγελμα της ημέρας:
«Μην πεις ποτέ σου “είναι αργά”, κι αν χαμηλά έχεις πέσει
κι αν λύπη τώρα σε τρυγά, να έχεις βαθιά πονέσει!!!
Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά, κι έρημος έχεις μείνει,
Μην πεις ποτέ σου “είναι αργά”, τ’ακούς; ό,τι κι αν γίνει…»
Α. ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ
