Γράφει η Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα.
Το τίποτα το πετάς , δεν σε νοιάζει , το χλιαρό , τα μασημένα λόγια , το δήθεν , η γλυκομελένια αδιαφορία ,σκοτώνουν την ψυχή …θέλω την ζωή μου συναρπαστική …η βροχή να με μουσκεύει και να την αποζητώ ,θα ήθελα να είμαι ο ήλιος που χαϊδεύει απλόχερα όλους τους ανθρώπους , η θάλασσα που με τυλίγει με αρμύρα να με κουκουλώνει πολύ , το φως που σβήνει στην αύρα των αγαπημένων μου να με συναρπάζει , ο αέρας που φουσκώνει τα στήθια μου πολύς , το νερό που με ανατριχιάζει να είναι πολύ , η στάλα βροχής που υγραίνει τα χείλια μου να είναι δυνατή . Θα ήθελα να ανοίξω τα χέρια μου σαν φτερά να αγκαλιάσω όλους τους ανθρώπους , να σκορπάω το φως παντού και να είναι άλικο το φως μέσα μου ,του έρωτα της καρδιάς και της ψυχής μου και να το μοιράζομαι πολύ …. Ήθελα όλα να είμαι εγώ …
Φωτογραφία: διαδίκτυο.
Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα.
Συγγραφέας-ποιήτρια.
