ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ – ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ – ΑΡΝΗΤΙΣΜΟΣ
Λέγονται ακούγονται και γράφονται πολλά για το κυρίαρχο θέμα που απασχολεί την τοπική μας κοινωνία και όχι μόνο, αφού υπάρχουν διαφορετικές απόψεις (συστατικό στοιχείο Δημοκρατίας) που η καθεμία από αυτές προσπαθεί να δώσει λύση στο πρόβλημα.
Συμβαίνει βέβαια ως είθισται, εκείνες που ακούγονται εύηχα στους συμπολίτες μας, αυτές που τους αρέσουν, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα γιατί είναι εκτός πλαισίου ρεαλισμού να έχουν μεγαλύτερη απήχηση, και εκείνες που είναι προς την κατεύθυνση του ορθολογικού τρόπου επίλυσης και στα πλαίσια του εφικτού, να δέχονται πυρά με ανελέητους χαρακτηρισμούς και τόνους λάσπης.
Αυτό το φαινόμενο είναι βέβαια διάρκειας, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση από την ενασχόληση με τα κοινά ικανών, λογικών και αξιοπρεπών συμπολιτών μας, τη διατήρηση όλων αυτών που λαϊκίζοντας χτίζουν και εν τέλει τη διατήρηση της έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνωμένων, απαραίτητο στοιχείο για τη δημιουργία «αρραγών μετώπων» αντιμετώπισης προβλημάτων όπως το συζητούμενο.
Συμβαίνει το τελευταίο διάστημα και σε εμένα προσωπικά, επειδή έχω δημόσια εκφράσει μία διαφορετική άποψη στην αντιμετώπισή του κυριότερου προβλήματος αυτή τη στιγμή του τόπου μας. Τόνοι λάσπης, προσωπικές επιθέσεις, υπονοούμενα για αξιακές αρχές που πρεσβεύω, χαρακτηρισμοί που ενέχουν και ποινικές διώξεις και πολλά άλλα.
Δεν πτοούμαι γιατί είμαι πεντακάθαρος. Δεν φιμώνομαι γιατί πρωτίστως υπακούω στη φωνή της συνείδησης μου. Δεν θα σταματήσω να σκέπτομαι και να λειτουργώ με γνώμονα το συμφέρον του τόπου μου, για το οποίο θυσίασα προσωπική καριέρα και εγκατέλειψα επιχειρήσεις στη Γερμανία, για δύο βασικούς λόγους:
- Γιατί όταν αποφάσισα να επιστρέψω θυσιάζοντας τα παραπάνω έδωσα ένα προσωπικό όρκο στον εαυτό μου. Να μη διαβρωθώ από τη νοοτροπία του Έλληνα όντας και νιώθοντας πολύ Έλληνας
- Γιατί με τίμησαν όλα αυτά τα χρόνια οι συμπολίτες μου και με τιμούν και οφείλω να παλεύω για το καλό τους και να υπερασπίζομαι τα συμφέροντα τους, στα πλαίσια της διαφορετικής λογικής που δεν υπακούει στην ψηφοθηρία, στη ρουσφετολογία και το χάιδεμα των αυτιών.
Σε αυτό το πλαίσιο, ξενυχτώντας το τελευταίο διάστημα προσπαθώ να βρω λύσεις που θα έδιναν έξοδο στο αδιέξοδο που έχουμε περιέλθει. Πάντα με αιτιολογημένα επιχειρήματα και πάντα στη βάση πως η κυβέρνηση ζητά να υποδείξει η τοπική αυτοδιοίκηση χώρους (και εγώ προσθέτω, να προσδιορίσει αριθμό και να βάλει όρους και προϋποθέσεις).
Δεδομένα: Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει τη δημιουργία ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ. στην περιοχή του Αίπους στο 17ο χιλιόμετρο Χίου-Βολισσού για την εγκατάσταση 4.000 προσφύγων- μεταναστών, εκτός αν της υποδειχθεί από την Τοπική Αυτοδιοίκηση με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου άλλος χώρος που να εξυπηρετεί το σχεδιασμό της.
Πρόταση Δημοτικού Συμβουλίου: Η επικαιροποιημένη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου είναι :
- 500 άτομα το μέγιστο
- όχι σε κλειστή δομή
- όχι σε νέα δομή γενικά
Αν δεχτεί η κυβέρνηση τον αριθμό 500 τότε το Δημοτικό Συμβούλιο θα υποδείξει και χώρο.
Αντικρουόμενο; Ναι. Εφόσον λέμε όχι σε νέα δομή, και όχι κλειστή δομή, τότε γιατί να υποδείξουμε χώρο για νέα δομή;
Επιχειρήματα :
- Στο Αίπος δεν ζουν το χειμώνα ούτε κατσίκες.
- Στα 680 στρέμματα που επιτάχθηκαν μπορούν να φιλοξενηθούν πάνω από 20.000 μετανάστες.
- Το κόστος για μία τέτοια υπερδομή θα είναι τεράστιο.
- Δεν θέλουμε ούτε στο Αίπος, ούτε πουθενά στη Χίο νέες δομές.
- Εδώ να γίνεται μόνο ταυτοποίηση και να φεύγουν στην Ηπειρωτική χώρα.
- Θα γίνει πληθυσμιακή αλλοίωση αν μείνουν εδώ.
Είναι αυτά σοβαρά επιχειρήματα και μπορούν να πείσουν κάθε σοβαρό άνθρωπο και κυρίως τους κατοίκους της ηπειρωτικής χώρας που ζητούμε να δεχτούν μέρος του προβλήματος; Μπορεί να συμβεί πληθυσμιακή αλλοίωση από 2.000 μετανάστες (Αυτό τον αριθμό προτείνω ως μέγιστο) σε 52.000 συμπολιτών μας; Έγινε πληθυσμιακή αλλοίωση από τους Αλβανικής καταγωγής συμπολίτες μας που έχουν ενσωματωθεί και βρίσκονται στη Χίο;
Πρόταση : Το «χωριό» στο Αίπος όπου φιλοξενείται η «Κιβωτός του Κόσμου» έχει συνολική έκταση 88 στρεμμάτων. Από αυτά τα 34 στρέμματα είναι αθλητικές εγκαταστάσεις, τα 20,5 στρέμματα είναι χώροι διαμονής των παιδιών και γραφεία και το υπόλοιπο τμήμα ανήκει στην Προμηθευτική. Τα 55 στρέμματα περίπου που ανήκουν στο Δήμο αποτελούν διπλάσια έκταση από αυτή που καταλαμβάνουν οι εγκαταστάσεις στη ΒΙΑΛ.
Θα μπορούσαμε επομένως να προτείνουμε τα 55 στρέμματα του «χωριού» με την προϋπόθεση ότι θα δεσμευθεί η κυβέρνηση να ετοιμάσει με δικό της κόστος τη μεταφορά της «Κιβωτού του Κόσμου» σε σύγχρονες εγκαταστάσεις εντός αστικού ιστού και συγκεκριμένα στα «Λωλόδεντρα» σε οικόπεδο του Νοσοκομείου Χίου, έκτασης 17 στρεμμάτων. Φυσικά θα γίνουν όλες οι απαραίτητες διαβουλεύσεις τόσο με το Νοσοκομείο όσο και με την «Κιβωτό του Κόσμου».
Σε αυτή την πρόταση και από την υλοποίηση της ή όχι, θα αντιληφθούμε ξεκάθαρα τις προθέσεις των δύο μερών. Αν η κυβέρνηση αρνηθεί σημαίνει πως άλλα λέει και άλλα σκέπτεται στην ουσία, οπότε όλοι μαζί στον αγώνα. Αν η Κυβέρνηση δεχτεί και αρνηθούν οι οπαδοί του «κανένας εδώ» για τους γνωστούς λόγους, θα αποδειχθεί αυτό που νομίζω προσωπικά, πως άλλος είναι ο στόχος αφού δεν θα υπάρχουν πλέον άλλα επιχειρήματα.
Επιπλέον επιχείρημα: ο λόγος που προτείνω τον μέγιστο αριθμό των 2000 μεταναστών σε νέα δομή ελεγχόμενη. Όταν ζητάς από τους συμπολίτες σου στην υπόλοιπη Ελλάδα να μοιραστούν το πρόβλημά σου, δεν τους ζητάς να πάρουν όλο το πρόβλημα το δικό σου και να το κάνουν δικό τους. Τους μιλάς σοβαρά και τους λες «Εγώ παίρνω το μερίδιο της ευθύνης μου στο πρόβλημα με 4% πληθυσμιακά, πάρε και εσύ ένα κομμάτι».
Εναλλακτική Πρόταση: Προτείνω τη νοτιοανατολική χερσόνησο του όρμου του Θόλου, που έχει βέβαια το μειονέκτημα (μοναδικό) ότι βρίσκεται κοντά στους οικισμούς Συκιάδας και Λαγκαδάς. Κατά τα άλλα είναι μία έκταση περίπου 200 στρεμμάτων, από την οποία ωφέλιμη για χρήση μπορεί να είναι η μισή (βράχια). Η έκταση αυτή είναι κλειστή από τις τρεις πλευρές (θάλασσα) και θα χρειαστεί η περίφραξη της μόνο από τη Δυτική πλευρά. Έχει όλα τα άλλα πλεονεκτήματα (πλησίον κεντρικής οδού, ύδρευση, ρευματοδότηση, δημοτική – δημόσια μη δασική έκταση, πλησίον νοσοκομείου, καμία καλλιέργεια, η μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας έχει ζητήσει με αίτηση της να φύγει από το χώρο κλπ).
Συνάδελφοι της αυτοδιοίκησης και αγαπητοί συμπολίτες, τα προβλήματα δεν λύνονται με ευχές. Ζητούν και λύνονται με αποφάσεις τεκμηριωμένες με όποιο πολιτικό κόστος. Ας αναλάβουμε εμείς το πολιτικό κόστος που είναι μηδαμινό μπροστά στο μέλλον του τόπου και τους ορίζοντές των παιδιών μας.
Ιωάννης Ξενάκης
