‘Του αγνοούμενου η φωνή’.
Σε βλέπω, μάνα μου γλυκιά,
σαράντα τόσα χρόνια
να στέκεσαι στην ποταμιά
και να μιλάς στ’ αηδόνια.
Να βγάλουν μια πικρολαλιά
πως έμεινες παντέρμη,
γινήκαν άσπρα τα μαλλιά
κι η μαύρη μπόλια τρέμει.
Να μην αργήσω μου μηνάς ,
αβάσταχτοι είναι οι πόνοι,
με αναμνήσεις ξαγρυπνάς
και η νύχτα σε ματώνει.
Νιώθω, ψυχή μου, τους καημούς
που σε τρυπάν βελόνια,
αν είμαι με τους ζωντανούς,
για χάθηκα σε μαρμαρένια αλώνια.
Ξέρω, καρδιά μου, τι πληγή
έχεις στα σωθικά σου
για μένανε ούτε μια ευχή
μηδέ καντήλι στη γωνιά σου.
Μα είμαι πάντα πλάι σου,
εικόνα στην Άγια Νάπα,
γέρικη τρεμιθιά της Λεμεσού,
του Τρόοδου σφεντάμια.
Είμαι ο Πεδιαίος ποταμός,
της Λευκωσίας τ’ αρχαία τείχη,
της Πάφου το κύμα κι ο αφρός
που γέννησαν την Αφροδίτη.
Είμαι το χώμα στην Κερύνεια,
της Αμμοχώστου τα λουλούδια,
του Πενταδάκτυλου η Λευτεριά,
του Διγενή τραγούδια.
Ποιητής Κώστας Βασιλάκος.
Συλλογή: «Το Ω των Ωκεανών»
Εκδόσεις Σοκόλη
…………………………………………………………
Με αφορμή την τραγική επέτειο της εισβολής του Αττίλα Ι στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974 προχώρησα σε αυτή την ανάρτηση με συνδυασμό ποίησης και ζωγραφικής, δημιουργίες εμπνευσμένες από την εθνική τραγωδία της Κύπρου, από ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας , έγκλημα χωρίς τιμωρία.
Ευχαριστώ θερμά τον εκλεκτό ποιητή Κώστα Βασιλάκο για την άδεια δημοσίευσης του ποιήματος του καθώς και για την παρουσία του στη στήλη μας.
Ο πίνακας ζωγραφικής είναι του Κύπριου καλλιτέχνη και σημαντικού ζωγράφου της Μεγαλονήσου Georgios Tsoukkas.
Πηγή: ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ. Τον ευχαριστώ.
Επιμέλεια στήλης.
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
