Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου
*Εορτάσαμε και τιμήσαμε, για μια ακόμη φορά, τη μνήμη όλων εκείνων που θυσιάστηκαν και αγωνίστηκαν, για την ελευθερία στην πατρίδα μας, ενάντια στον μαύρο φασισμό των Ιταλών και Γερμανών, της ηρωικής εποποιίας του 1940-41. Αλλά και όσων συμμετείχαν στους αγώνες της Εθνικής Αντίστασης.
Το «ΟΧΙ» που αναφώνησε ο Ιωάννης Μεταξάς – και που ενσάρκωνε την πεποίθηση ολόκληρου του Ελληνικού λαού – είθε να βρει άξιους μιμητές και στις ημέρες μας. Να βροντοφωνάξουν «ΟΧΙ» σε κάθε είδους τυραννία, αλλά και πολιτική φασισμού απ΄ όπου κι αν προέρχεται. Διότι, ως γνωστόν από τη σύγχρονη παγκόσμια ιστορία, δεν υπάρχει μόνο ο μαύρος φασισμός των ναζιστών, νεοναζιστών και ακροδεξιών ή π.χ. του εξτρεμιστικού και φονταμενταλιστικού Ισλάμ. Υπάρχει και ο κόκκινος φασισμός των κομμουνιστών, οι ηγέτες των οποίων – όπου γης εκυβέρνησαν – εφάρμοσαν περίτρανα, εξοντώνοντας εκατομμύρια ανθρώπων, απλών πολιτών που είτε δεν συμφωνούσαν με την πλανεμένη θεωρία τους είτε επειδή ήσαν, απλά, Χριστιανοί !
*Μιας δε ο λόγος περί του «ΟΧΙ», να αναφερθούμε και στο μεταναστευτικό.
Η Ελλάδα είναι φιλόξενη χώρα και στέκεται φιλάνθρωπα και αλληλέγγυα έναντι των προσφύγων (ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, θρησκείας αυτών). Τούτο είναι αυτονόητο για κάθε ενσυνείδητο και ευσυνείδητο άνθρωπο, μάλιστα Χριστιανό, εφαρμόζοντας τον Ευαγγελικό λόγο περί φροντίδας και συμπαράστασης στον εμπερίστατο αδελφό-συνάνθρωπο.
Όμως, άλλο πρόσφυγας και άλλο παράτυπος μετανάστης (λαθρομετανάστης). Τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με τα στοιχεία που προβάλλονται στα ΜΜΕ, οι παρανόμως εισερχόμενοι –στη συντριπτική πλειοψηφία τους – δεν τυγχάνουν πρόσφυγες, αλλά λαθρομετανάστες. Συνεπώς, το Κράτος θα πρέπει να λάβει τα μέτρα που οφείλει (εθνικά), ώστε να μην διαταραχθεί-αλλοιωθεί ο κοινωνικός ιστός της χώρας.
Η ακατάσχετη αγαπολογία των δήθεν αλληλέγγυων δεν μετρά, όταν έχουμε να κάνουμε με εθνικά θέματα και κοινωνικές ισορροπίες. Ούτε ρατσιστές είμαστε, ούτε μισαλλόδοξοι, ούτε εθνικιστές ή super πατριώτες ! Επιθυμούμε την ειρηνική, φιλική και γαλήνια συνύπαρξη των λαών, με σεβασμό στη διαφορετικότητα του άλλου, αρκεί αυτό να ισχύει από όλες τις πλευρές. Όμως, δεν είμαστε και τόσο αδαείς, ώστε να ΄΄χαύουμε΄΄ ότι μας σερβίρουν οι δήθεν αλληλέγγυοι υπάλληλοι των ΜΚΟ περί αγαπολογίας.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Απλούστατα, διότι, η κυβέρνηση της χώρας μας άλλαξε εδώ και τέσσερις περίπου μήνες αλλά ουδεμία επήλθε αλλαγή ή διαφορετικότητα εν συγκρίσει με την προηγούμενη στο μεταναστευτικό. Ούτε κλειστές δομές φιλοξενίας είδαμε, ούτε επιτάχυνση διαδικασιών εξέτασης αιτήσεων ασύλου, ούτε επιστροφές στην Τουρκία είδαμε.
Σε τοπικό δε επίπεδο, διακρίνουμε μια ΄΄άκρα του τάφου σιωπή΄΄ ! Άνθρωποι που, προ ετών, όταν στη Χίο υπήρχε –σε σχέση με σήμερα –πολύ μικρότερος αριθμός μεταναστών, διοργάνωναν συλλαλητήρια, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις στην πλατεία (και ορθά έπρατταν- συμμετείχαμε κι εμείς σε όλες αυτές, από αγνά κίνητρα ορμώμενοι), έχουν σήμερα τηρήσει ΄΄σιγήν ιχθύος΄΄. Άλλοι, επίσης, που συμμετέχουν και σε αιρετά όργανα του νησιού, έχουν αρκεσθεί σε συγκροτήσεις επιτροπών, κλπ. Δηλαδή, σε τίποτε περισσότερο ή κάτι το καινούριο, εν συγκρίσει με τις προηγούμενες Αρχές. (Στην Ελλάδα, όταν κάτι θέλει κάποιος να μην γίνει ή να γίνει σε …χρόνια, το παραπέμπει σε μια επιτροπή…!). Ας ελπίσουμε σύντομα να ΄΄ξυπνήσουν΄΄ και αντιδράσουν δυναμικά (οι δηλώσεις στα ΜΜΕ μόνο δεν αρκούν – ο κόσμος χόρτασε δηλώσεις και πλέον αυτές δρουν αντιστρόφως ανάλογα στην κριτική σκέψη του για κάποιον πολιτικό παράγοντα του τόπου), διαφορετικά προβλέπω όμοια κατάληξη με τους προηγούμενους, μάλιστα γρηγορότερα !!!
*Χαίρομαι ιδιαίτερα που η νέα δημοτική Αρχή επιχειρεί να υλοποιήσει τη μελέτη ανάπλασης του δημοτικού κήπου. Όταν αυτή παρουσιάστηκε πριν χρόνια στο Ομήρειο, ήμουν ο μοναδικός –ίσως– δημοτικός σύμβουλος που, με άρθρο μου στον τοπικό Τύπο, εξήρα την προσπάθεια της προηγούμενης δημοτικής Αρχής, θέτοντας όμως μια βασική και απαραίτητα προϋπόθεση: Να γίνει ότι γίνει, αφού υπάρξει πλήρης ενημέρωση και κοινωνική συμφωνία με τους μόνιμους κατοίκους των οδών που γειτνιάζουν με το δημοτικό κήπο, ιδιαίτερα στο ζήτημα των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων. Εκεί, οφείλει να επικεντρωθεί η νέα δημοτική Αρχή, ώστε να μην χαθεί ένα τέτοιο μεγάλο έργο, που θα αναδείξει και αναβαθμίσει το κέντρο της πόλης μας αισθητά.
* Με αφορμή την αναφορά μας στα δημοτικά δρώμενα, ας κάνουμε λόγο και στο ζήτημα της περιβόητης διοίκησης των Νομικών προσώπων του Δήμου. Καταρχήν, πιστεύω ότι, 30 ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων κάθε νέας δημοτικής ή περιφερειακής Αρχής, εάν δεν έχει οριστεί νέα διοίκηση, τα μέλη των ΔΣ των Νομικών Προσώπων της προηγούμενης περιόδου οφείλουν να δηλώσουν παραίτηση. Αυτό επιβάλλεται από την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία και απέναντι στο σεβασμό της επιλογής των πολιτών. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε νέας Αρχής να επιθυμεί να ορίσει εκείνη τους δικούς της εκπροσώπους, όπως η τοπική κοινωνία εξέλεξε, όποιους εξέλεξε και για το σκοπό που εξέλεξε. Κατά δεύτερον, μια συμβουλή προς κάθε ενδιαφερόμενο διοικούντα: Αλλαγή διοίκησης δεν σημαίνει και αλλαγή προσώπων σε δευτερεύουσες θέσεις. Δηλαδή, το να έχει ορισθεί κάποιος Πρόεδρος ή Αντιπρόεδρος ή μέλος ενός ΔΣ Νομικού Προσώπου και να τον διατηρήσει η νέα Αρχή (ακόμη και εάν ορίσθηκε από την προηγούμενη), θεωρώ ότι είναι δείγμα πολιτικού πολιτισμού και έμπρακτη απόδειξη υπερκομματικής και συλλογικής προσπάθειας για τον τόπο. Τέτοιες κινήσεις επαινεί η τοπική κοινωνία και στο τέλος επιβραβεύει. Οι μόνοι που στενοχωριούνται είναι οι αμιγώς κομματικοί και υποψήφιοι θεσιθήρες. Μιλάμε, ασφαλώς, για μεμονωμένες και ελάχιστες περιπτώσεις, που αφορούν πρόσωπα κοινής αποδοχής.
*Μιλώντας ή γράφοντας κάθε φορά για τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και τα έργα οδοποιίας (περιφερειακός δρόμος παράκαμψης της πόλης, κλπ.), έρχεται στο μυαλό μου ο Μάρκος Μεννής (τον θεωρώ τον καλύτερο Δήμαρχο της Χίου, μαζί με τον αείμνηστο Γιάννη Μπουμπάρη) που, εναγωνίως προσπαθούσε – το 2004-2005 – να κατασκευάσει τον επιθαλάσσιο δρόμο Ανατολικά του Φρουρίου και να ενώσει το λιμάνι της Χίου με τη νέα ιχθυόσκαλα, δίνοντας κυκλοφοριακή ανάσα στην πόλη. Δυστυχώς, ΄΄δεύτερες΄΄, ΄΄τρίτες και …΄΄νιωστές΄΄ ΄΄δυνάμεις΄΄ δεν του το επέτρεψαν τότε. Εάν είχε γίνει, το λιμάνι και το κέντρο της πόλης μας θα ήταν διαφορετικά. Πάντως, τον ίδιο ακριβώς (επιτοίχιο και επιθαλάσσιο) δρόμο είδα τόσο στην Κώ όσο και στη Ρόδο, ενώ παρόμοιος υπάρχει στη Λέσβο.
* Ο χρόνος και ο χώρος μας είναι περιορισμένος, γι΄ αυτό και δεν μπορούμε σε ένα σημείωμα να αναπτύξουμε όλες τις σκέψεις και απόψεις μας.
Έτσι, στο επόμενο σημείωμά μας, την άλλη εβδομάδα, θα ακολουθήσουν πολλά και ενδιαφέροντα θέματα, όπως: α) τα εγκαταλελειμμένα και ερειπωμένα ή ημιερειπωμένα κτίρια Δήμου και Νοσοκομείου, β) η αναποτελεσματική αντιμετώπιση ζητημάτων αιγιαλού και παραλίας (βλέπε πρόσφατα δημοσιεύματα για Μπέλα Βίστα, κ.α.), γ) πως ορισμένα στελέχη της ΝΔ και άνθρωποί της εκμεταλλεύονται πολιτικά υποψήφιους και μετεκλογικά πετούν σαν ΄΄λεμονόκουπες΄΄ το έμψυχο ΄΄εμπόρευμα΄΄…, !!! δ) ολίγα τινά περί Ιεράς Σκήτης στη Χίο, κ.α.
*Μέχρι τότε, τους θερμούς μου χαιρετισμούς και την αγάπη μου !-
