Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ.
«Φωτιά!», ακούστηκε η φωνή της Τζένης. Σε απόσταση αναπνοής από το «Μάκελο», έναντι του Αγίου Γεωργίου του Χιοπολίτη, το πρωί του Σαββάτου ξεπηδούσαν εφιαλτικές φλόγες. Με το βοριά να λυσσομανά και να απειλεί πως, αν δεν προλάβουμε το κακό, θα ξεχάσουμε το Πιτυός που γνωρίζουμε.
Με κινήσεις αστραπιαίες απλώθηκε το λάστιχο του «Μάκελου», κουβαλήθηκαν οι πυροσβεστήρες, ειδοποιήθηκε η Πυροσβεστική και κινητοποιήθηκε το μικρό πυροσβεστικό του χωριού, υπό τη λειτουργία του Πολιτιστικού Συλλόγου.
Σε δέκα λεπτά η φωτιά κατασβέστηκε, αφήνοντας στάχτες σε πολύ περιορισμένα τετραγωνικά. Όταν πια έφτασε (έγκαιρα) το όχημα της Πυροσβεστικής ο κίνδυνος είχε αποφευχθεί. Οι πυροσβέστες παρέμειναν για λίγες ώρες για να αποσοβήσουν πιθανότητες αναζωπύρωσης και τέλος καλό, όλα καλά.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στη χώρα, αν σε κάθε χωριό ήταν παρκαρισμένο στην πλατεία του ένα μικρό πυροσβεστικό όχημα για την άμεση επέμβαση; Με ανθρώπους ικανούς να το χειριστούν και να περιορίζουν τη φωτιά, ελάχιστα λεπτά μετά την εκδήλωση της; Πόσο δασικό πλούτο θα είχαμε διασώσει αν δημιουργούσαμε μικρές εθελοντικές ομάδες δασοπυρόσβεσης στην ύπαιθρο, εξοπλισμένες με το κατάλληλο υλικό; Το Πιτυός έχει το καύχημα να τα διαθέτει.
Νίκος Γεωργούλης
