Εν μέσω πρωτοφανών για τα νησιά του Αιγαίου δραματικών γεγονότων με αποβίβαση δυνάμεων των ΜΑΤ στα λιμάνια των νησιών για να επιβάλλουν την απόφαση της Κυβερνήσεως για την δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης των προσφύγων ενάντια των νησιωτών που αντιδρούν προχωρώ σε μικρή αναφορά στις προδημοσιεύσεις ενός βιβλίου που έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον των πολιτών και τα άρθρα τυγχάνουν μεγάλης αναγνωσιμότητας.
Χίος στα τέλη Φεβρουαρίου, ΜΑΤ εξ Αθηνών, φωτιές , δακρυγόνα, πορείες, απεργίες με δυο λόγια ο κακός χαμός…
Θα περίμενε, λογικά, ο καθένας την πτώση της αναγνωσιμότητας θεμάτων που δεν αφορούν τα δυσάρεστα δρώμενα . Όμως ,δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο με την σε συνέχειες παρουσίαση του βιβλίου του Λευτέρη Πυκνή: «Ιατρικά Γεγονότα της Χίου 1963-1980».
Έχουν δημοσιευτεί ήδη τέσσερα άρθρα του υπό έκδοση βιβλίου προκαλώντας- όπως προανέφερα -μεγάλη αίσθηση και αναγνωσιμότητα.
Ξεκινάμε από τον συγγραφέα του βιβλίου τον Λευτέρη Πυκνή, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά αλλά από την πολυετή ανάγνωση άρθρων του στο Χιακό τύπο αλλά και σαν συγγραφέα.
Ο Λευτέρης Πυκνής ξεκίνησε την αρθρογραφία από τα μαθητικά Γυμνασιακά χρόνια και δίνει το ‘παρόν’ στον χιακό τύπο πάνω από 50(!) χρόνια. Ιδιόμορφη αρθρογραφική παρουσία με προσωπικό στίγμα ,συντάκτης που η κύρια αρθρογραφία του αφορά τα τοπικά δρώμενα. Και , σαφώς, η ‘μαμούθ’ παρουσία του στον τύπο, είναι και η απτή απόδειξη της αποδοχής του και αναγνωσιμότητας του από το πλατύ κοινό.
Στην 10ετία του 2010 και δη το 2013 ο αρθρογράφος μας παρουσιάζεται και με την ιδιότητα του συγγραφέα. Με μία εξαιρετικά πρωτότυπη εργογραφία, εργογραφία 4 βιβλίων καθαρά βιωματικών. Αυτοβιογραφίες συναντάμε καθημερινά. Στην περίπτωση του Λ.Πυκνή έχουμε 4 βιβλία που αφορούν την προσωπική του ζωή, τον γάμο του με την αγαπημένη του Ιουλία που χάθηκε τόσο πρόωρα. Και γιατί αυτά τα βιβλία είχαν απήχηση στο κοινό;
Η απάντηση εύλογη. Δια μέσου της σχέσης του με την αγαπημένη του Ιουλία και την κοινή τους πορεία ο αναγνώστης γνωρίζει τη ζωή, την κουλτούρα, και την καθημερινότητα προηγουμένων 10ετιών που φαντάζουν τόσο μακρινές κι όμως λές κι ήταν χτές κι αυτό από την ικανότητα του συγγραφέα στην περιγραφή δράσεων.
Έτσι φτάνουμε στο 2020 κι ο συγγραφέας αποφασίζει-αφού συγκέντρωσε και μελέτησε υλικό 10ετιών, το προσωπικό του αρχείο και από διάφορους φορείς-, να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με αντικείμενο την επαγγελματική του ενασχόληση στον χώρο της Ιατρικής επιστήμης και συγκεκριμένα στον τομέα της αναισθησιολογίας. Εδώ, το θέμα απαιτεί διευκρινήσεις.
Ο Λ. Πυκνής δεν …είναι ιατρός. Αλλά από το 1967 έως και το 1980 ήταν ο άνθρωπος που χορηγούσε γενική ενδοτραχειακή νάρκωση με διασωλήνωση στην τραχεία στους ασθενείς που επρόκειτο να εγχειριστούν. Και, αυτό το έκανε υπηρετώντας την ιατρική επιστήμη -κι επαναλαμβάνω χωρίς ιατρική ιδιότητα -,κοντά στο καθηγητή της Παθολογίας και Ιστορίας της Ιατρικής και ιδιοκτήτη της Κλινικής Αυγουστή τον Γιάννη Αυγουστή μέντορα και δάσκαλο του εφόσον αυτός διαβλέποντας από τυχαία σύμπτωση το ταλέντο του τον ώθησε σε αυτό τον χώρο.
Να αναφέρω για τους μη γνώστες του θέματος ότι εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε η ειδικότητα του αναισθησιολόγου στην Χίο κι επίσης ότι η πρώτη συνεργασία του με τον Γιάννη Αυγουστή ξεκίνησε στην παλιά κλινική του καθηγητή (οδός Βασιλικάρη 2 & Απλωταριά) με την ιδιότητα του υπεύθυνου του Διοικητικού και Νοσηλευτικού τομέα της κλινικής και κατόπιν στην νέα (Αγίων Αποστόλων 7) που πλέον δεν λειτουργεί, όπου ο Λ.Π., χορηγούσε ενδοτραχειακή νάρκωση. Ο Κωνσταντίνος Βαλαντάσης αυθεντικός χειρουργός της Χίου -όπως τον αποκαλεί ο συγγραφέας-, ο γιατρός Γιώργος Κατσουράκης, ο Γιάννης Αυγουστής κι άλλοι κορυφαίοι της ιατρικής στην Χίο, οι κλινικές του νησιού, περιστατικά άγνωστα και πρωτότυπα από την νοσηλεία ασθενών, τα έτη 1964-1980 και, ποιές οι συνθήκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στη Χίο εκείνης της περιόδου; Οι απαντήσεις στις αναρτήσεις 2 sites των: diafaneia.eu και alithia.gr όπου κι έχετε την δυνατότητα να παρακολουθείτε τις εξελίξεις.
Άνθρωποι προηγούμενων 10ετιών, είτε οι τότε ιατροί επιστήμονες και το νοσηλευτικό προσωπικό του νησιού, είτε οι τότε ασθενείς και οι οικείοι τους στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι ζώντες και φυσικά αναγνώστες του πονήματος Πυκνή.
Ένα αγόρι, μαθητής της Εμπορικής Σχολής Χίου βρέθηκε τυχαία κοντά στον γιατρό Αυγουστή που ήθελε να επανδρώσει το λογιστήριο της παλιάς κλινικής του. Τα πράγματα κατόπιν πήραν άλλο δρόμο με την αλλαγή του αντικειμένου εργασίας του συγγραφέα που το 1980 κι όταν στο νησί θα δραστηριοποιηθούν επαγγελματικά ως αναισθησιολόγοι τρείς γιατροί αλλάζει πάλι επάγγελμα, εισαγωγέας φαρμάκων, εμπορικός αντιπρόσωπος κλπ πολυσχιδής η επαγγελματική του δράση μα πάντα στην πρώτη γραμμή της αρθρογραφίας..
Κρίνω ότι δεν υπάρχει λόγος να σας δώσω άλλες λεπτομέρειες ή μυστικά από το αναμενόμενο βιβλίο εφόσον είσασε σχεδόν όλοι σας πιστοί αναγνώστες των προδημοσιεύσεων του στον ηλεκτρονικό τύπο.
Κλείνω με μία ερώτηση στον συγγραφέα:
-Δεν σας προβληματίζει κ. Πυκνή μήπως η μεγάλη αναγνωσιμότητα στα sites diafaneia.eu και alithia.gr συμβάλλει σε μείωση των πωλήσεων του υπό έκδοση βιβλίου σας: «Ιατρικά Γεγονότα της Χίου 1964-1980»;
-Όχι. Γιατί, όλα μου τα βιβλία τα διαθέτω στους βιβλιόφιλους δωρεάν. Δεν τα πουλάω. Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω τους συμπολίτες μου για την μεγάλη και μη αναμενόμενη ούτε από εμένα τον ίδιο αναγνωσιμότητα των προδημοσιεύσεων του βιβλίου.
Στη φωτό που προσέφερε ο συγγραφέας: Λευτέρης Πυκνής και τρείς νοσοκόμες αρχές του 1965 στην παλιά Παθολογική Κλινική του Γ. Αυγουστή (Η κλινική λειτούργησε από το 1962-1966 σ’αυτήν την θέση και κατόπιν μεταφέρθηκε στην οδό Αγίων Αποστόλων 7).
Κείμενο
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος
Ερευνήτρια Ελληνικής λογοτεχνίας.
