Να απαγορευτούν οι… υποχρεωτικότητες
Άπασες! Να τελειώνουμε με αυτό το ελεεινά ανελεύθερο μέτρο. Να διαφυλάξουμε τη… δημοκρατία μας. Την ελευθερία να επιλέγουμε.
Τι θα πει υποχρεωτική εκπαίδευση; Να πάει το παιδί όποτε θέλει σχολείο. Με ρώτησε κανείς εμένα; Εγώ θέλω τα παιδιά μου να γίνουν σαν τα μούτρα μου. Όχι βέβαια πως έχουν σοβαρές πιθανότητες να γίνουν καλύτερα αλλά γιατί να το διακινδυνέψω;
Και ο ΚΟΚ (Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας)! Άκου υποχρεωτικός! Πώς μου επιβάλλεις να σταματώ στο στοπ, ειδικά όταν είμαι μ’ ένα όχημα κλάσης, για να περάσει ένα… LADA; Όριο ταχύτητας; Εγώ γουστάρω να τρέξω με 300. Δημοκρατικό δικαίωμά μου. Κι αν πάρω μερικούς σβάρνα, ας πρόσεχαν. Και τι θα πει αυτό το απαγορεύεται δεξιά; Με ποιο δικαίωμα περιορίζεις την ελευθερία μου; Δε λέω, μπορεί να χρειάζεται να σταματήσω ή να μη στρίψω, αλλά όχι να μου φοράς κολάν την υποχρεωτικότητα. Πλησίασέ με, φέρσου μου τρυφερά, στέρξε με, ανάπτυξε επιχειρήματα, πείσε με. Μπορεί να πάρει χρόνο, αλλά προπάντων… δημοκρατία. Και πού ξέρεις, μπορεί και να πειστώ κάποτε. Κοίτα όμως να ‘χεις πείσει και τον άλλον στη διασταύρωση γιατί αλλιώς την πουτσίσαμε.
Εκπνέω και μπορεί να κολλήσει ο άλλος, λέει. Κι εσύ, ρε μαλάκα, γιατί εισπνέεις;
Τι το περάσαμε εδώ, Κίνα; Που τους υποχρεώνουν να μην πεθαίνουν; Εγώ που στα γράφω αυτά μπορεί να δυσκολεύομαι στην ανάγνωση, αλλά έχω λιώσει πλήκτρα στο fb.
Έτσι, τη δεκαετία τού ’60 υποχρέωναν τους γονείς μας να μας εμβολιάσουν. Και τι καταφέραμε; Ζήσαμε όλοι, έπηξε ο κόσμος από μαλάκες κι άντε να δούμε τι θα μας κάνουν 7,5 δις σήμερα.
Στέλιος Κανάκης.
Συγγραφέας, καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης.
