Του Κ. Α. Ναυπλιώτη
Ίσως είναι ψευδαίσθηση να προσδοκά κανείς κάτι καλύτερο μιά και η μνήμη η οποία βοηθάει την προσδοκία, δεν συνηγορεί ως προς αυτό. Όμως το αποτέλεσμα της γνώσης είναι αυτό που οδηγεί στην προσδοκία, ενός, στην περίπτωσή μας, καλύτερου μέλλοντος.
Και επειδή έχω αναφερθεί πολλές φορές σε απόψεις και ρήσεις των προγόνων μας και ιδιαίτερα στην ανάλυση των περί δικαίου απόψεων των Αθηναίων αλλά και των συμμάχων τους Μηλίων, θα φτάσω στο σήμερα με την αναφορά του Σολωμού στον Εθνικό μας Ύμνο… Αν μισούνται αναμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά. Εύκολα λοιπόν μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως οι όποιες διαφορές μας μπροστά σε μεγάλα εθνικά θέματα που άπτονται της ελευθερίας τής πατρίδας μας, είναι αναγκαίο να υποχωρούν και να τίθενται σε δεύτερη μοίρα.
Τα παραδείγματα είναι πολλά από την Αρχαία αλλά και τη Νεότερη Ιστορία, και αναφέρονται όχι μόνο στην “καθαρή πολιτική”, αλλά και στην οικονομική της πλευρά.
Δυστυχώς, εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, πως επιδίωξη και, ίσως, όνειρο των πολιτικών μας είναι το, κακώς εννοούμενο, πολιτικό τους συμφέρον, έστω και αν αυτό αντιστρατεύεται τα συμφέροντα του λαού μας ακόμα και της πατρίδας μας.
Ωστόσο, οφείλουμε να αντιληφτούμε πως, ποσοστό ευθύνης αναλογεί στον καθένα μας, το οποίο αν κατανοηθεί μειώνει τα περιθώρια ελαφρότητας ακόμη και σφαλμάτων κυρίως στη συμπεριφορά των πολιτικών ηγεσιών.
Η παραπάνω συμπεριφορά επιβεβαιώνει την άποψη του Σεφέρη, πως η Ελλάδα είναι η χώρα των παράλληλων μονολόγων.
Επειδή λοιπόν φαίνεται πως οι άσπονδοι φίλοι μας γνωρίζουν καλύτερα την Ελληνική Ιστορία, τουλάχιστον από την εποχή του Εφιάλτη, γι αυτό τα περιθώρια έχουν στενέψει επικίνδυνα, ή μάλλον δεν υπάρχουν πιά, αφού είναι πλέον φανερό πως οι “σύμμαχοί” μας, σκέφτονται ακόμα και να μας υποστηρίξουν στα…λόγια. Αυτό δείχνει το πόσο μας λαμβάνουν υπόψιν· όταν στο θέμα των δασμών των γαλλικών προϊόντων υπήρξε άμεση αντίδραση -υποστήριξη της Γαλλίας από την Ε.Ε, ενώ στη συνεχιζόμενη προκλητικότητα εκ μέρους της Τουρκίας, και της αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που έχουν κατοχυρωθεί βάσει διεθνών συνθηκών, αρκέστηκαν σε λόγια…συμπάθειας.
Όμως, ας μη βαρύνουμε το θέμα! αν και η σημασία του είναι τεράστια.
Το πρόβλημα θεωρώ πως δημιουργήθηκε – όσον αφορά το σήμερα- από τη στιγμή που κάποιοι έσπασαν την κοινωνία σε κομμάτια για να επιτύχουν τους ανομολόγητους σκοπούς τους. Πράγμα που αν δεν γίνει αντιληπτό, στην ουσία σημαίνει, πως και εμείς (ο λαός) συναινούμε στο να μας εκμεταλλεύονται κάποιοι “παντογνώστες” “ειδήμονες” αφού κατάφεραν να μας οδηγήσουν στην αδιαφορία από τη μια μεριά και στην απαξίωση από την άλλη. Τέλος είναι φανερό, πως η λογική του προσωπικού συμφέροντος έχει επικρατήσει, και αυτό σε βάρος τού εθνικού…
knafpl@hotmail.com
