Γράφει η Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα.
Πολύ σοφή η κουβέντα ότι χρησιμοποιούμε την αγάπη για να κρύψουμε τη δυστυχία μας , όπως επίσης ότι ανοίγουμε την πόρτα για την ευτυχία. Υπάρχουν όμως συναισθήματα και τα χρειαζόμαστε. Χρειαζόμαστε στα δύσκολα έναν άνθρωπο για την καρδιά μας. Χρειαζόμαστε κάποιον όχι για να μας κλείσει σε φυλακή αλλά μια ανοιχτή αγκαλιά χωρίς γιατί, πότε,πως. Χωρίς προϋποθέσεις είναι η αγάπη. Πληρώνεσαι, μαθαίνεις, γίνεσαι σοφότερος, γνωστικός, επιεικής, επιδεκτικός. Χρειαζόμαστε την αγάπη στη ζωή μας γιατί είναι ο τροχός μας να περπατήσουμε παρακάτω. Ευγνωμοσύνη χρειάζεται η αγάπη που υπάρχει γύρω μας. Όνειρο και ονειροφαντασία, τρέλα και παραμύθι, χαρά και δυστυχία και ταυτόχρονα πλήρωση. Για να μπορούμε να λέμε ότι ο Θεός άνοιξε την πόρτα του στη ζωή και γιατρεύει τις πληγές μας, ανοίγοντας παράθυρα στο αύριο.
Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα.
Συγγραφέας-ποιήτρια.
