Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.
Η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. Για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ το 1909, πέρασε από διάφορες φάσεις(στην τότε Σοβιετική Ρωσία είχε καθιερωθεί η 8η Μαρτίου ως αργία) έως τελικά την υιοθέτηση της το 1975 από τα Ηνωμένα Έθνη.
Σαφώς σήμερα θεωρείται ‘αστική’ εορτή, τα έντυπα θα προβάλλουν διασημότητες και πρωτοκλασάτα ονόματα γυναικών διαφόρων τομέων, λαμπιόνια κι άνθη, όμως δική μου επιλογή η προβολή κάτι διαφορετικού…
Πάμε λοιπόν, Χίο και στο χωριό Πυργί.
Μεσαιωνικό χωριό από τα πλέον προβεβλημένα-κι επάξια-, Ελληνικά χωριά. Γιατί εδώ;
Μία φωτογραφία στον λογαριασμό της εκλεκτής Χιώτισσας Αγγελικής Κλεισσά η αφορμή για την επιλογή μου και νομίζω ότι θα με δικαιώσετε γι αυτήν την επιλογή.
Η φωτογραφία του άρθρου αποπνέει αγάπη, ανθρωπιά, αλληλεγγύη, ομορφιά, αγνότητα, καθάριο βλέμμα όλα όσα δεν συναντάμε πλέον σε μαθητικές φωτογραφίες κάτι που επεσήμανα μόλις είδα τη φώτο λόγω του επαγγέλματος μου ως εκπαιδευτικού.
Παράδοση κι αγάπη για την γενέθλια γη, φαίνεται ξεκάθαρα. Και, να που δεν χρειάζεται να είσαι επώνυμος συγγραφέας, εφοπλιστής ή καλλιτέχνης για να προβάλλεις τον τόπο σου. Το κάνουν τα κορίτσια της φωτογραφίας απλά και μόνο ενδεδυμένες με τη τοπική ενδυμασία του χωριού τους.
Πυργί το χωριό τους, αλλά αποφοίτησαν από το Λύκειο Καλαμωτής κι εδώ στην φωτογραφία είναι μαθήτριες της Β’ Τάξης Λυκείου.
Όλες κ. Κλεισσά;
-Όλες κι όλοι κ. Γαΐλα κι οι στολές όλων μας είναι Πυργούσικες. Η αναμνηστική αυτή φωτογραφία μας είχε παρθεί στις 25 Μαρτίου του 1976. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόση νοσταλγία μου προκαλεί…
Κατάστημα είναι πίσω σας;
-Ναι. Το μαγαζί πίσω μας ήταν παντοπωλείο Γεωργίου Σαρρή στην έξω πλατεία Καλαμωτής. Έχει φύγει από την ζωή πριν χρόνια.
Η κ. Κλεισσά ζει μόνιμα στο Πυργί κι εκτός από το νοικοκυριό της ασχολείται με τι άλλο; Το τοπικό της Χίου ‘θείο δώρο’ τη μαστίχα. Αγροτική λίαν επίπονη σκληρή δουλειά.
Οι υπόλοιπες κυρίες της παρέας Αγγελική, οι συμμαθήτριες σας έμειναν κι εκείνες στο χωριό;
-Επιτρέψτε μου κ. Γαΐλα να τις παρουσιάσω καθώς και τα 2 αγόρια της “παρέας”:
Τα κορίτσια από την κάτω σειρά:
Κούλα Ψύλλου, δασκάλα συνταξιούχος που μένει Αθήνα έρχεται συχνά -πυκνά Πυργί.
Αργυρώ Μπιλαρίκη, ασχολείται με μαστίχα μένει Πυργί.
Άννα Κωστάζου, καθηγήτρια φιλόλογος συνταξιούχος μένει Χίο και Πυργί.
Ειρήνη Μπόλλα, ασχολείται με την μαστίχα μένει στην πόλη κι εδώ στο Πυργί.
Πόπη Κλεισσά του Κ., νοικοκυρά μένει στην Χίο, Εμπορειό και Πυργί.
Αγγελική Κλεισσά, ασχολείται όπως κι εγώ με την μαστίχα και μένει εδώ στο Πυργί ενίοτε και Χίο.
Επάνω σειρά:
Πρώτη αριστερά η Πόπη Νικολάου. Δυστυχώς έχει φύγει από τη ζωή εδώ και 30 χρόνια.
Μαρία Καπετάνου, δούλευε σε τράπεζα μένει στην Αθήνα ενίοτε Πυργί.
Μαρία Λάσπη, οικιακά κατοικεί Αθήνα ενίοτε Πυργί.
Πόπη Γιαλούρη, νοικοκυρά που ασχολείται με την μαστίχα και κατοικεί στους Βαβύλους αλλά κι εδώ στο Πυργί.
Κώστας Παπαδόπουλος, δάσκαλος Διευθυντής στο Δημοτικό Σχολείο Πυργίου, κατοικεί Νένητα και Πυργί.
Αγγελική Μεργέ, Εφορεία, ζεί στην Αθήνα αλλά και Πυργί.
Αργυρώ Μεργέ, με μαστίχα, κατοικεί Πυργί.
Κώστας Παντελάκης, πρώην αγιογράφος μένει εδώ στο Πυργί.
Ειρήνη Ψύλλου, βρεφονηπιαγωγός συνταξιούχος που τώρα ασχολείται με μαστίχα και κατοικεί Χίο και Πυργί.
Αγγελική Γκλώτσου, νοικοκυρά κατοικεί στην πόλη ενίοτε Πυργί.
Κυριακή Γιαννάκη, οικιακά και μαστίχα οι ασχολίες της και κατοικεί στην Χίο και Πυργί.
Τι κι αν από το 1976 μέχρι σήμερα πέρασαν 45 χρόνια; Είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα γι αυτά τα κορίτσια που έχουν ένα κοινό, την αγάπη για την γενέθλια γη, πάθος που τις ενώνει και τις ξεχωρίζει από όλους όσους ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους στο κυνήγι της επωνυμίας και της κοινωνικής ανέλιξης. Όλα αυτά τα κερδίζεις και χωρίς να γίνεις θιασώτης της αστυφιλίας.
Πρώτες των πρώτων οι γνήσιες γυναίκες-πρωταγωνίστριες της ζωής, τα κορίτσια της διπλανής πόρτας, τα κορίτσια της φωτογραφίας μας γνωρίζουν το αληθινό νόημα της ζωής. Να χαίρεσαι την κάθε στιγμή με αξιοπρέπεια ζώντας στη γη σου παρά τις όποιες δυσκολίες, χωρίς να σε παρασύρουν οι σειρήνες του μοντερνισμού και των προτύπων των ΜΜΕ, άσχετα αν κάποιες από αυτές απομακρύνθηκαν για λίγο από το χωριό για βιοποριστικούς λόγους.
Πυργί ένα πανέμορφο μεσαιωνικό χωριό της νότιας Χίου με εξ ίσου όμορφους κατοίκους… Τις κυρίες μας…
Αιωνία η μνήμη του κοριτσιού της παρέας που “έφυγε” πρόωρα. Ευτυχία και Κάθε Καλό στις Κυρίες του Πυργιού.
Τα λουλούδια σήμερα δικά τους…
Ευχαριστώ την κ. Κλεισσά για την συνεργασία.
Για την diafaneia.eu
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
