Ένα αναπάντητο ερωτηματικό με βασανίζει σήμερα που, ο καθένας από μας έγκλειστος και δεσμώτης του εξευτελισμού της αρρώστιας και του φόβου του θανάτου, σκύβει κι αποδέχεται καταστάσεις που θυμίζουν εφιάλτες του παρελθόντος.
Φυσικό λοιπόν μετά απ’ αυτά να σκέπτομαι πως είναι αδύνατον να γιορτάσουμε με περηφάνεια και πανηγυρισμούς την επέτειο των 200 χρόνων από την ευλογημένη ώρα του ξεσηκωμού των ηρώων προγόνων μας για την απελευθέρωση του Έθνους των Ελλήνων, το οποίο, για μισή χιλιετία, στέναζε κάτω από σκλαβιά βαριά κι είχε χάσει την ταυτότητα και την υπόστασή του.
Πώς να γιορτάσουμε μια κατάκτηση δοξασμένη και ξακουστή σ’ όλο τον τότε πολιτισμένο κόσμο ενός υπέρτατου και ιδανικού αγαθού που αποκτήθηκε μετά από εκατόμβες θυσιών και ποταμούς αίματος;
Πώς να νοιώσουμε τη χαρά, εμείς οι ευλογημένοι απόγονοι, γι’ αυτή την ευλογία κι αυτό το αιώνια ζητούμενο απ’ όλης της γης τους σκλάβους, εκείνο που εξασφαλίζει στον άνθρωπο ζωή κι ευδαιμονία;
Και πώς να σηκωθεί η ψυχή και να δοξάσει το πνεύμα, όταν το κορμί λίγα και γονατίζει κάτω από απαγορεύσεις, κάγκελα και φοβέρες ;
Για το υπέρτατο αγαθό που, αλίμονο, ξαναχάσαμε στις μέρες μας, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, πέστε μου πώς να γιορτάσουμε και να χαρούμε;
Αγγελική Συρρή- Στεφανίδου.
Συγγραφέας, ποιήτρια.
