Παραμονή της γιορτής των τριών Ιεραρχών των Αγίων που τιμά η Εκκλησία αλλά και η πολιτεία με την ημέρα της μαθήσεως του κοινωνικού και θρησκευτικού έργου των Αγίων τών γραμμάτων και των τεχνών από τους εκπαιδευτικούς! Βλέποντας και ακούγοντας απ’όλα σχεδόν τα ΜΜΕ για τα τεκταινόμενα σε σχολεία από μαθητές και μαθήτριες με την συμπεριφορά όλων των εμπλεκομένων καθηγητών, καθηγητριών, δασκάλων και διδασκαλισσών, παπάδων, παππούδων, μπαμπάδων, θείων και λοιπών συγγενών αναρωτιέμαι σε πια εποχή ζούμε; Μήπως στα Σόδομα και Γόμορρα με τον εκμαυλισμό της κοινωνίας, κάθε οσίου και ιερού κάθε ηθικής και ανήθικου, δεοντολογίας και τάξης κάθε ανωμαλίας και κάθε ανομίας και παρανομίας κάθε αισχρότητας και ασυδοσίας κάθε εγκληματικότητας και αναρχίας με το μπάχαλο των αντιεξουσιαστών που τα κάνουν όλα λίμπα και λαμπόγιαλο και αντί τα παιδιά να παίζουν παιχνίδια όπως κλέφτες και αστυνόμους βλέπουμε οι κλέφτες να κυνηγούν τούς αστυνόμους. Πού χάθηκε μες το διάβα του χρόνου η αίγλη της παλιάς γειτονιάς με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα η ασφάλεια η ταπεινοφροσύνη ο σεβασμός και ο αυτοσεβασμός η ευγένεια οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς η πραγματική αγάπη και η γνήσια αλληλεγγύη η αξιοπρέπεια το φιλότιμο και η προσφορά του ανθρώπου προς τον άνθρωπο αν και αυτό με την μεγάλη οικονομική κρίση είδαμε να έχει προχωρήσει σε υλοποίηση με την ευαισθησία του Ελληνικού λαού με την προτροπή και την βοήθεια των ΜΜΕ.
Επειδή έζησα τα μαθηματικά μου χρόνια με τάξη και ηθική και σεβασμό προς τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι εξέπεμπαν με τον τρόπο και τον αυτοσεβασμό τους υπακοή και πειθαρχία με πολλούς καλούς τρόπους όπως ένδυση και υπόδηση με σοβαρότητα και παρουσιαστικό όπως αρμόζει σε δασκάλους και καθηγητές προς τους μαθητές , λέω μήπως πρέπει να γυρίσουμε πίσω στις συνήθειες και συμπεριφορές αλησμόνητων ανθρώπων εκπαιδευτικών που μας προκαλούσαν με την τακτική τους να τους εκτιμούμε και να τους σεβόμαστε και να περνούν πάνω από πενήντα χρόνια και να μην τους ξεχνάμε ποτέ γιατί μας έμαθαν γράμματα και πραγματική μόρφωση. Βέβαια πρωταρχικό ρόλο έπαιξαν και οι γονείς και οι οικογένειες μας με την διαμόρφωση του χαρακτήρα μας ! Και θέτω το ερώτημα δεν θα ήταν καλύτερα να υπήρχαν οι σχολικές ποδιές και τα πηλίκια ούτως ώστε να γνωρίζουν όλοι ποιοί είναι μαθητές και μαθήτριες και ποιοί είναι αυτοί που μπαινοβγαίνουν μέσα στά Σχολεία και μεταφέρουν κάθε λογής παράνομα προϊόντα επικίνδυνα για την υγεία των παιδιών αλλά και την παράνομη συμπεριφορά που διαπλάσει τον χαρακτήρα των μαθητών γενικώς. Δυστυχώς μετά την μεταπολίτευση με τις μεγάλες ελευθερίες επειδή είχαμε στριμωχθεί στην επταετία ήρθαν τα πάνω κάτω και κτυπούν τα πόδια τα κεφάλια!
Έχουμε γίνει σαν έθνος σαν κοινωνία Ξέφραγο Αμπέλι και ένα μεγάλο τρελοκομείο που έλεγε και ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής και βούρκωναν τα μάτια του με δάκρυα λύπης ! Δεν ξέρω που θα μας βγάλει αυτό το μπάχαλο της κοινωνίας . Εύχομαι να ξελαμπίκαρει το μυαλό των περισσοτέρων Ελλήνων αλλά πρωτίστως τών πολιτικών Ταγών που κατοικοεδρεύουν μέσα στον ναό της Δημοκρατίας και μονιασμένοι να κοιτάξουν διάπλατα τα παιδιά και τα προβλήματα της κοινωνίας που έχει εκμαυλιστεί από τις πολιτικές σκοπιμότητες και αντιπαλότητες και συμπεριφορές τους . Δυστυχώς ζούμε σε δύσκολους καιρούς με την αναμπουμπούλα του κόσμου της τρέλας και του Παραλόγου και χρειάζεται ομοψυχία και Ομόνοια!
Εύχομαι να φωτιστούν από τους τρεις Φωστήρες της Οικουμένης! Καλό ξημέρωμα!
Χίος, 29 Ιανουαρίου 2020
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
