Τά Καλλιμασιωτάκια καθώς και τα Νεοχωρουσάκια συνήθως πηγαίναμε τότε δειλά δειλά να κάνουμε μπάνιο στην θάλασσα ! Έπρεπε να πάμε με τα πόδια και συνήθως πρωί έως και μεσημέρι.
Οι Καλλιμασιώτες είμαστε πιο τυχεροί γιατί είχαμε τέσσερις παραλίες τού Αγίου Αιμιλιανού, Βοτοπου, Μονωλιας και Άη Γιάννη. .. Αγ.Φωτιά.
Στην παραλία της Αγίας Φωτιάς ήταν το καφενείο τού Σταυρί και δύο τρία ακόμη σπιτάκια τού Λεώδη τού Σωκράτη πού ήρθε από την Αίγυπτο και αργότερα έκανε το ποιο θεσπέσιο Εστιατόριο.. Ταβέρνα με φαγητά γεμάτο φαντασία για την εποχή εκείνη π.χ.Εσκαλοπ, Σνίτσελ και μεγάλη ποικιλία πικάντικων εδεσμάτων.
Το παράδοξο όμως ήταν ότι ή παραλία της Αγίας Φωτιάς ήταν γεμάτη Άχυρα διότι ερχόταν μεγάλα Καΐκια φορτωμένα με μπάλες από άχυρο και τροφοδοτούσαν όλη την Νότια Χίο. Πιτσιρίκια ανεβαίναμε πάνω στα πανύψηλα Καΐκια και προσπαθούσαμε ποιος θα βουτήξει από ποιο ψηλά. Βέβαια ο δρόμος της Αγίας Φωτιάς ήταν χωματόδρομος και ή παραλία δεν είχε ούτε τείχους ούτε αλμύρες ούτε κανένα σπίτι ή κατάλυμα. Μόνο αρκετοί ψαράδες πού σύχναζαν στο καφενείο τού Σταυρί.
Τότε και παραμονή και ανήμερα της γιορτής τής Αγίας Φωτιάς γινόταν στον αύλειο χώρο της εκκλησίας μεγάλο πανηγύρι και πήγαιναν και από τα δύο χωριά αλλά και Καμπούσοι και Θυμιανούσοι και πρωτευουσιάνοι. Γενικώς τις δεκαετίες 50 και 60 ή παραλία της Αγίας Φωτιάς ήταν πολύ υποβαθμισμένη και ο κυριότερος λόγος ήταν τα βαθειά νερά που μπορούσαν τα μεγάλα Καΐκια φορτωμένα να πλησιάσουν και να ξεφορτώσουν τα άχερα.
Να μην ξεχνάμε ότι τα χρόνια εκείνα τα χωράφια δίπλα στην θάλασσα τα έδιναν προίκα οι γονείς στα παιδιά πού ήθελαν να τα τιμωρήσουν επειδή ή ασκοθαλασσιά έκαιγε τα φυτά και μόνο κρεμμύδια μπορούσαν να καλλιεργήσουν. Ασχέτως εάν σήμερα βρέθηκαν οι περισσότεροι με μεγάλη και αξιόλογη περιουσία.
Σ’αυτές όλες τις παραλίες την εποχή που περνούσαν τα σουιτάκια το απόγευμα προς το σούρουπο στήναμε ξόβεργα πάνω στα ξερά κλαδιά των σχοίνων στα γκρέμια και πιάναμε κατά εκατοντάδες τα πουλάκια πού για τα χρόνια εκείνα ήταν μπουκιά και συγχώριο.
Θυμάμαι πήγαινα με τον πατέρα μου στην παραλία της Μονωλιας πού είναι κάπως πιο άγρια και απρόσιτη και πάνω σε μία μεγάλη βέργα είχε δεμένο ένα μεγάλο αγκίστρι το έλεγε αρπάγη και μέσα σε ένα δοχείο με άμμο και λάδι λεγόμενο μπασμό για να βλέπει καθαρά τον βυθό της θάλασσας και έπιανε χταπόδια. Μου έλεγε έλα να το δεις πώς κάθεται σαν καβαλίνα και με γρήγορη κίνηση το έπιανε. Στο τέλος είχε δεν είχε με έμαθε να βλέπω και να ξεχωρίζω τα χταπόδια στο βυθό.
Και επειδή αναφέρθηκα στα χταπόδια κάποια χρονιά στην Αγία Φωτιά με μεγάλη παρέα την δεκαετία τού 1980 σε μία βουτιά μου μαζί με το χταπόδι πού έβγαλα ήταν μαζί και ένα χιλιάρικο ! Ο Άγγελος Στρουμπής πού ήταν παρόν έγραψε για πλάκα στον ΧΙΑΚΟ ΛΑΟ : όποιος έχασε στην θάλασσα ένα χιλιάρικο να το ζητήσει από τον Λευτέρη ΠΥΚΝΉ . Δεν ξέρω. Δεν μου το ζήτησε κανείς αλλά τις ημέρες εκείνες μου έφερε μεγάλη γρουσουζιά. Και ενώ το είχα φυλάξει για γούρι πήγα και το χάλασα και ησύχασα.
Αυτές τις λίγες θύμησες μου φέρνει ή σημερινή μέρα! Εύχομαι ολόψυχα σε όλους όσους και όσες γιορτάζουν τού Αγίου Φωτίου και της Αγίας Φωτιάς Χρόνια Πολλά με Υγεία και Χαρά και Να είναι πάντα Καλά Γεροί Υγιείς και Δυνατοί.
Χίος Μεσημέρι 11 Αυγούστου 2019 Λευτέρης Πυκνής Μαλλιάς Καλλιμασιωτης
Η Αγία Φωτιά τού 1950-60 και τού Σήμερα ! Το γνήσιο όνομα της παραλίας και τής περιοχής από Αρχαιοτάτων χρόνων είναι το ΚΑΜΆΡΙ !………
….. Σήμερα 12 Αυγούστου γιορτή τής Αγίας Φωτιάς ! Έτσι την λέγαμε στα χωριά μας των εποχή εκείνη ! Θα αναφέρω μνήμες τής εποχής για να καταδείξω την ιστορία της περιοχής από το 1950 και εντεύθεν ! Η πραγματική ονομασία της περιοχής και τής παραλίας από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν ΚΑΜΆΡΙ ! Με την πάροδο των χρόνων έγινε για ευκολία Αγία Φωτιά ! Και μάλιστα όχι Αγία Φωτεινή ! Γιατί στην πραγματικότητα είναι τού Αγίου Φωτίου σήμερα.
