"Θεέ του Δημητρίου βοήθει μοι"

Μνήμη των Αγίων Μεγαλομαρτύρων

Δημητρίου του Μυροβλύτου και Νέστορος (26 & 27/10)

Στις 26 Οκτωβρίου, η Αγία μας Εκκλησία, τιμά και γεραίρει την μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου.

Όμως, ποιος ήταν ο μεγάλος αυτός Άγιος, ο Άγιος Δημήτριος ; Και γιατί τιμάται με τόση μεγαλοπρέπεια ανά τον χριστιανικό κόσμο ;

Ό Άγιος Δημήτριος ήταν στρατιωτικός. Ήταν στρατιωτικός ο οποίος πάνω από τον νόμο του κράτους, τον νόμο του κόσμου, τοποθετούσε στην καρδιά και την πρακτική της ζωής του τον νόμο του Θεού. Η περίπτωση του Αγίου Δημητρίου, όπως και χιλιάδων άλλων Αγίων της Εκκλησίας μας, μαρτύρων και οσίων, αποτελεί τρανό παράδειγμα του γεγονότος ότι, η ομολογία για τον Χριστό και την Ορθοδοξία μας, η θυσία υπέρ των ιερών της Εκκλησίας μας, εν τέλει δε η αγιότητα, δεν είναι προνόμιο ανθρώπων που προέρχονται ή ασκούν συγκεκριμένα επαγγέλματα. Είναι προνόμιο ανθρώπων που πιστεύουν και μαρτυρούν-αποδεικνύουν την πίστη τους ανεξαρτήτως επαγγέλματος μέσα και από το όποιο επάγγελμά τους, αρκεί να πολιτεύονται κατά Χριστόν και να διάγουν βίο κατά Χριστόν.

Άγιος, λοιπόν, ήταν ο Άγιος Δημήτριος. Θα ρωτήσει κάποιος: Τι θα πει Άγιος ; Άγιος θα πει ήρωας. Άγιος θα πει και να μοιάσεις στον Θεό. Ήρωας, όχι με την μικρή έννοια που δίνει ο σύγχρονος κόσμος. Ήρωα αποκαλεί ο κόσμος εκείνον που παίρνει το τουφέκι και ανεβαίνει στο βουνό και πολεμά για την πατρίδα, ενίοτε και σκοτώνει. Πάνω από αυτόν υπάρχει ένας μεγαλύτερος. Είναι ο ήρωας που νικά όχι στα οροπέδια των μαχών αλλά στα πεδία της συνείδησης, της καθημερινής ζωής, στα πεδία της ομολογίας, στα πεδία που νικούν τα πάθη και τη φθορά της κοσμικής αντίληψης και νοοτροπίας. Θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Ο βασιλιάς Μέγας Αλέξανδρος που νίκησε όλο τον κόσμο, παραπονιόταν και έλεγε: «Εγώ, που νίκησα τον κόσμο όλο, νικήθηκα από τα πάθη μου». Γι’ αυτό και έλεγαν οι πρόγονοί μας ότι, «το να νικά κανείς τον εαυτό του, αυτό είναι υψίστη νίκη». Ήρωας, λοιπόν, είναι αυτός που νικάει τα ελαττώματά του, που νικάει τα πάθη του, τις κακίες, τον αμαρτωλό άνθρωπο που έχει μέσα του. Ήρωας είναι αυτός που, όπως αναφέρουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, νικάει «κόσμον, σάρκα, διάβολον».

Τέτοιος ήρωας ήταν ο Άγιος Δημήτριος. Και ήταν Άγιος διότι πρώτα- πρώτα πίστευε στον αληθινό Θεό, τον Χριστό. Και την πίστη του αυτή –που ήταν μεγάλη– δεν την έκρυβε, αλλά την ομολογούσε. Όποιος έχει ένα τέτοιο βαθύ αίσθημα δεν το κρύβει αλλά το αποκαλύπτει.

Ο Άγιος Δημήτριος έδρασε και μεγαλούργησε στην ελληνικότατη μακεδονική πρωτεύουσα, τη Θεσσαλονίκη. Δρούσε ιεραποστολικά υπό την έννοια ότι, προσπαθούσε με τον λόγο του Θεού να εκχριστιανίσει τους ανθρώπους και να τους πληροφορήσει τις αλήθειες της πίστεώς μας. Ήταν ένας λαμπρός κατηχητής, ένας φλογερός ιεροκήρυκας. Μέσα στη Θεσσαλονίκη είχε συγκεντρώσει πολλά παιδιά, έφηβους και νέους, που κατηχούσε. Εκτός από τους στρατιώτες, που εκπαίδευε ως αξιωματικός στα στρατόπεδα, είχε και έναν άλλο στρατό, ειρηνικό, πειθαρχημένο στο όνομα και το Ευαγγέλιο του Χριστού. Γι’ αυτή του τη δράση ξεσηκώθηκαν οι αντιπαθέστατοι και απάνθρωποι ειδωλολάτρες. Τον κατηγόρησαν, τον συνέλαβαν, τον καθαίρεσαν από το στρατιωτικό του αξίωμα, τον έριξαν στη φυλακή.

Μεταξύ εκείνων που κατηχούσε ο Άγιος Δημήτριος ήταν ο Νέστωρ, ένα λαμπρό και ηρωικό παιδί. Τις ημέρες εκείνες, στο μεγάλο στάδιο της Θεσσαλονίκης, θα γίνονταν αγώνες τους οποίους παρακολουθούσε πλήθος κόσμου, μεταξύ των οποίων βασιλείς, άρχοντες και στρατιωτικοί. Τότε παρουσιάστηκε ο Λυαίος, ένας γιγάντιος άνδρας με τεράστια μυϊκή δύναμη, βλάσφημος, που κανείς δεν τολμούσε να ελέγξει. Και, όπως το λιοντάρι όταν βγει από το κλουβί του τρέμουν οι παριστάμενοι και κανείς δεν τολμά να το πλησιάσει, έτσι και όταν παρουσιάστηκε ο Λυαίος τρομοκράτησε τους αθλητές και δεν τολμούσε κανένας να τον ανταγωνιστεί.

Όμως, ο Νέστορας, παιδί 17 ετών, είπε: «Εγώ θα πολεμήσω τον Λυαίο και θα τον νικήσω!». Οι παριστάμενοι τον απέτρεπαν αναφέροντας ότι θα γίνει βορά στις θηριώδεις επιθέσεις του γιγάντιου άνδρα. Αλλά ο πνευματοφόρος νέος τι έκανε ; Πήγε στο κελί του δασκάλου του, του Αγίου Δημητρίου, που ήταν φυλακισμένος και δεμένος μέσα στη φυλακή για την πίστη του Χριστού και γονάτισε μπροστά του, παρακαλώντας και ζητώντας την προσευχή του. Ο Άγιος Δημήτριος τον σταύρωσε στο όνομα της Αγίας Τριάδος και του είπε τα εξής λόγια: «Και τον Λυαίον νικήσεις και υπέρ Χριστού μαρτυρήσεις». Παιδί μου, του λέει, και τον Λυαίο θα νικήσεις και για τον Χριστό θα μαρτυρήσεις.

Και πράγματι, ο Νέστορας πήγε στο στάδιο και άρχισε η μάχη. Όταν τον είδε ο Λυαίος γέλασε ειρωνικά και περιφρονητικά… Αλλά ο Νέστορας, γεμάτος θάρρος, έκανε το σημείο του σταυρού και φώναξε: «Θεέ του Δημητρίου, βοήθει μοι». Αστραπιαία έπεσε επάνω στον Λυαίο, τον έριξε κάτω και τον νίκησε. Ο βασιλιάς Μαξιμιανός οργίστηκε για την ήττα του Λυαίου. Δεν θέλησε να παραδεχθεί το θαυμαστό αποτέλεσμα που οφειλόταν στη δύναμη και τη χάρη του Θεού. Έτσι διέταξε να θανατώσουν τον Νέστορα. Και ο Νέστορας μαρτύρησε για τον Χριστό, επαληθεύοντας τα λόγια του δασκάλου του, Αγίου Δημητρίου ότι, και θα νικήσει τον κακό γίγαντα και θα μαρτυρήσει για τον Θεό.

Αλλά και ο Άγιος Δημήτριος είχε τέλος, επίσης, μαρτυρικό. Μαρτύρησε Χριστό όχι μόνο με το στόμα του αλλά και με το αίμα του. Οι δήμιοί του πήγαν στη φυλακή όπου κρατείτο και με κοφτερά σπαθιά, όπως οι στρατιώτες κέντησαν τον Χριστό επί του Σταυρού, έτσι κέντησαν και την πλευρά του Αγίου Δημητρίου. Και όπως από την πλευρά του Χριστού βγήκε αίμα και νερό ζωής αιωνίου και αθανάτου, έτσι από την πλευρά του Αγίου Δημητρίου βγήκε μύρο, μύρο αθάνατο και θαυματουργό. Εκεί δε που ετάφη ο Άγιος, στη Θεσσαλονίκη, χιλιάδες κόσμος πήγαινε στον τάφο του, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, χήρες και ορφανά, φτωχοί και άρρωστοι, άνθρωποι που τους είχαν απελπίσει οι γιατροί και τα φάρμακα του κόσμου τούτου. Και όλοι τους γίνονταν καλά με την πίστη και τη μεσιτεία του Αγίου. Χιλιάδες θαύματα έκανε και κάνει ο Άγιος Δημήτριος.

Ο Άγιος Δημήτριος συνδέεται και με μια ακόμη σειρά θαυμαστών γεγονότων και θαυμάτων. Την ημέρα της εορτής του, ευδόκησε ο Θεός να απελευθερωθεί η πόλη του, η Θεσσαλονίκη, από τον σύγχρονο Λυαίο, την βλάσφημο γείτονα χώρα μας, το 1912. Και σήμερα που, επίσης, νέοι Λυαίοι μας περικυκλώνουν πανταχόθεν, προσωπικά αλλά και συλλογικά ως έθνος, ο Άγιος Δημήτριος πρεσβεύει υπέρ ημών στον Κύριο της δόξης και Θεό μας.

Και σήμερα στα Βαλκάνια, την Ευρώπη, τον κόσμο, οι Λυαίοι βγήκαν ως λέοντες ωρυόμενοι. Πολλές φορές τους υποστηρίζουν οι δήθεν ‘‘μεγάλοι και ισχυροί’’ της γης. Κι εμείς, τι κάνουμε ως χριστιανοί ; Εμείς, έχουμε το σθένος και την παρρησία του Αγίου Δημητρίου να ομολογήσουμε την πίστη μας δημόσια ή έχουμε συσχηματιστεί, δηλαδή έχουμε συμβιβαστεί με τον κοσμοκράτορα του σκότους του αιώνος τούτου, την άρνηση της Ευαγγελικής αλήθειας και της Ορθόδοξης παράδοσης ; Έχουμε την φώτιση και την κλίση του μαθητή Νέστορα που προσέτρεξε στον δάσκαλό του να ζητήσει την πνευματική στήριξη και ενίσχυσή του δια της προσευχής και νουθεσίας ;

Εάν θέλουμε να τιμήσουμε επάξια τους δύο αυτούς Αγίους μάρτυρες οφείλουμε να τους μιμηθούμε. Αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος «μνήμη μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος». Για να τιμήσεις τον μάρτυρα, μιμήσου τον! Το εξαίρετο παράδειγμα του Νέστορα, που νίκησε τον Λυαίο, είναι ίδιο με εκείνο της Παλαιάς Διαθήκης όπου ο Δαυίδ νίκησε τον Γολιάθ. Αλλά και στις ημέρες μας, οι αγώνες και οι μάχες των Ελλήνων, που νίκησαν τους ισχυρότατους εχθρούς της πατρίδας μας, με μοναδικό όπλο την πίστη και την αγάπη στην Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. «Θεός όπου βούλεται, νικάται φύσεως τάξις». Όπου επεμβαίνει το χέρι του Θεού, κάθε δύναμη ανατρέπεται και αποδεικνύεται ανίσχυρη και μηδαμινή μπροστά Του.

Ω, Θεέ του Δημητρίου και Θεέ μας, -Ομοούσιος και Αδιαίρετος- Παναγία Τριάς, βοήθει μας! Για κάποιους θεωρούμαστε λίγοι, μικροί και ασήμαντοι, περιφρονημένοι Νέστορες. Αλλά αυτοί οι λίγοι, μικροί και ασήμαντοι, αν είμαστε πιστοί, αν είμαστε άνθρωποι του Θεού, θα δώσει Εκείνος και θα μπορέσουμε να νικήσουμε όλους τους Λυαίους του κόσμου, με τη δική Του χάρη. Και τότε όλοι οι Άγιοι και οι ήρωες της πίστεως και της πατρίδος μας, εκείνοι που άφησαν την ματαιότητα του κόσμου τούτου έναντι υψηλών ιδανικών και αρχών, θα βροντοφωνάξουν από τους ηρωικούς τους τάφους στους σύγχρονους Έλληνες: «Και υμείς, Και τον Λυαίον νικήσετε και υπέρ Χριστού μαρτυρήσετε». Αμήν.-