Χαιρετισμό στην επιστημονική εκδήλωση για την συμπλήρωση 60 χρόνων λειτουργίας των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων απηύθυνε ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, κ. Νότης Μηταράκης την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου.
Ο υπουργός επεσήμανε τη συμβολή των Ελλήνων δικαστών στην καλλιέργεια του αισθήματος ασφάλειας σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας και τόνισε πως τα Διοικητικά Δικαστήρια, βρίσκονται στις τεκτονικές πλάκες ανάμεσα στη δικαστική και την πολιτική εξουσία.
Όπως είπε, «η Σύμβαση της Γενεύης εδράζεται στη βασική θεμελιώδη παραδοχή: μόνο εκείνοι που εμπίπτουν στον ορισμό του πρόσφυγα, περιβάλλονται με διεθνή προστασία. Όσοι βρίσκονται εκτός του πεδίου εφαρμογής του ορισμού, απορρίπτονται και ως εκ τούτου πρέπει να επιστρέφονται στη χώρα καταγωγής τους ή σε ασφαλή χώρα διέλευσης. Ο διαχωρισμός αυτός είναι ουσιαστικός, είναι στην καρδιά του συστήματος Διεθνούς Δικαίου που δημιουργήθηκε με τη Συνθήκη της Γενεύης και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης. Δεν είναι ένα απλό θέμα σημειολογίας».
«Αν τα κράτη μέλη χορηγούσαν άσυλο σε όλους, δε θα είχε νόημα το Διεθνές Σύστημα Ασύλου», τόνισε.
Ολόκληρη η τοποθέτηση του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου:
“Αξιότιμε κύριε πρώην πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Αξιότιμοι υπουργοί,
Αξιότιμοι κύριοι δικαστές,
Με ιδιαίτερη χαρά απευθύνω χαιρετισμό στην εκδήλωση για τα 60 χρόνια των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων και την παρουσίαση του Επετειακού Λευκώματος.
Θα ήθελα να υπογραμμίσω τη συμβολή των Ελλήνων δικαστών στην καλλιέργεια του αισθήματος ασφάλειας σε όλους τους πολίτες αυτής της χώρας.
Τα Διοικητικά Δικαστήρια βρίσκονται στις τεκτονικές πλάκες ανάμεσα στη δικαστική και την πολιτική εξουσία. Επιφορτισμένα με τον δικαστικό έλεγχο των πράξεων και παραλείψεων της διοίκησης, η Διοικητική Δικαιοσύνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικοδόμηση του Κράτους Δικαίου, όπως δομήθηκε και εξελίχτηκε στη Γηραιά Ήπειρο, ήδη από τον 19ο αιώνα.
Η Διοικητική Δικαιοσύνη παραμένει το ισχυρότερο θεσμικό αντίβαρο προς το νομοθετικό και εκτελεστικό σώμα. Ο δικαστής οφείλει να είναι προσηλωμένος στο Σύνταγμα και τους νόμους και υπακούοντας στη φωνή της συνείδησής του να υπερασπίζεται ανυποχώρητα, το Σύνταγμα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κοινωνικό κράτος δικαίου. Με τις αποφάσεις του πρέπει να συμβάλλει στην εμπέδωση της εμπιστοσύνης των πολιτών.
Θα ήθελα να υπογραμμίσω την ουσιαστική συμβολή των Ελλήνων διοικητικών δικαστών στην εφαρμογή της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για τους πρόσφυγες. Στην τήρηση του κεκτημένου για το άσυλο στην Ελληνική έννομη τάξη.
Η Σύμβαση της Γενεύης εδράζεται στη βασική θεμελιώδη παραδοχή: μόνο εκείνοι που εμπίπτουν στον ορισμό του πρόσφυγα, περιβάλλονται με διεθνή προστασία. Όσοι βρίσκονται εκτός του πεδίου εφαρμογής του ορισμού, απορρίπτονται και ως εκ τούτου πρέπει να επιστρέφονται στη χώρα καταγωγής τους ή σε ασφαλή χώρα διέλευσης. Ο διαχωρισμός αυτός είναι ουσιαστικός, είναι στην καρδιά του συστήματος Διεθνούς Δικαίου που δημιουργήθηκε με τη Συνθήκη της Γενεύης και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης.
Δεν είναι ένα απλό θέμα σημειολογίας. Είναι ένα ζήτημα ουσιαστικό. Το κύρος του συστήματος διεθνούς προστασίας βασίζεται ακριβώς στη λειτουργία αυτού του διαχωρισμού. Αν τα κράτη μέλη χορηγούσαν άσυλο σε όλους, δε θα είχε νόημα το Διεθνές Σύστημα Ασύλου.
Αν εξομοιώναμε όσους εγκαταλείπουν τη χώρα προέλευσης λόγω κινδύνου πολιτικών ή θρησκευτικών διώξεων με αυτούς που επιλέγουν να ταξιδέψουν παρανόμως στην ΕΕ, αποκλειστικά και μόνο για οικονομικούς λόγους, θα πλήτταμε την όλη νομική κατασκευή του συστήματος «διεθνούς προστασίας».
Αυτό δε σημαίνει ότι η Ευρώπη και η Ελλάδα πρέπει να βρίσκεται απέναντι στη μετανάστευση. Αντιθέτως, πρέπει να προχωρήσουμε σε περισσότερους ουσιώδεις διαδρόμους νόμιμης μετανάστευσης για όσους θέλουν και μπορούν να έρθουν στην ΕΕ.
Αλλά δε μπορεί να είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε τη διεύρυνση του ορισμού αυτού του εξαιρετικού καθεστώτος του «πρόσφυγα» που προστατεύει το Διεθνές Δίκαιο.
Είναι αφελές και ενδεχομένως επικίνδυνο, να θεωρούμε ότι το νομικό εργαλείο της Σύμβασης της Γενεύης, μπορεί να επιλύσει όλα τα διεθνώς επίδικα, συμπεριλαμβανομένων των παγκόσμιων οικονομικών ανισοτήτων.
Θέλω να ευχαριστήσω τους συναδέλφους σας που υπηρετούν στις Επιτροπές της Αρχής Προσφυγών του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου που έχουν κληθεί απολύτως επιτυχημένα να εκδικάσουν προσφυγές που άπτονται κρίσιμων ζητημάτων, προσφυγές οι οποίες θίγουν ουσιώδη ζήτημα, όπως την έννοιας της «ασφαλούς τρίτης χώρας» που προκύπτει από τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες.
Μέσω των αποφάσεών τους εγγυώνται τη διασφάλιση των δικαιωμάτων, όσων δικαιούνται προστασία στην Ελλάδα. Και χωρίς αυτήν την αυστηρή εφαρμογή του Δικαίου, δεν νοείται ένα σύγχρονο κράτος.
Με μια πορεία 60 ετών στο δικαιικό σύστημα της Ελληνικής Πολιτείας τα Τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια στηρίζουν την Δικονομία και την Δικαιοσύνη. Εξήντα χρόνια ακούραστης προσπάθειας για την εφαρμογή του Νόμου και της Δικαιοσύνης.
Η παρουσίαση του Επετειακού Λευκώματος των Δικαστηρίων αποτελεί μια παρακαταθήκη «μνήμης», στις μελλοντικές γενεές των διοικητικών δικαστών, στην αναζήτηση νομικών λύσεων και στην εκφορά δικαστικών κρίσεων που θα πηγάζουν και θα εκπορεύονται από το Σύνταγμα και τις αρχές του Κράτους Δικαίου.
Είμαι βέβαιος ότι οι τοποθετήσεις που θα ακολουθήσουν θα είναι ιδιαιτέρως χρήσιμες
Σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση.”
