Ο φίλος από την Αμερική ο Στάμος Στεφανάκης με την εικόνα “μινιατούρα” του Πύργου με την ζωγραφική του,της καθαράς Δευτέρας με το πέταγμα των αετών, όπως φαίνεται στην φωτογραφία, μου ξύπνησε τις παιδικές μνήμες και αναμνήσεις από τα χρόνια που έζησα από γεννήσεως μου μέχρι και τα δώδεκα το 1959 στο χωριό μας την Καλλιμασιά της Χίου την κοιτίδα των γραμμάτων, του πολιτισμού, των επιστημών, των τεχνών και φυσικά των ενδόξων τέκνων της, των Δύο Οικουμενικών Πατριαρχών, Ιερέων, Δεσποτάδων και όλων των ειδικοτήτων επιστήμονες, εξαίχουσες προσωπικότητες από αρχαιοτήτων χρόνων!
Αλλά υπάρχει και ένα αλλά !.. και μεγάλο παράπονο από την πλειοψηφία των συγχωριανών απανταχού γης πώς βρέθηκε κάποιος ανεγκέφαλος και ισοπέδωσε το μοναδικό απομεινάρι από τον χαλασμό, το κουφάρι του Πύργου μας που ήταν ένα αρχαίο στολόδι και η χαρά μικρών παιδιών και μεγάλων όλες αυτές τις εορταστικές μέρες της Καθαράς Δευτέρας και όχι μόνο, αλλά και όλο το χρόνο για πολλά παιχνίδια και την θέα από ψηλά και σήμερα θα ήταν σημείο αναφοράς τουρισμού μαζί με το λαογραφικό μουσείο της Καλλιμασιάς και όλα τα άλλα αξιοθέατα!
Θυμάμαι πάντοτε τέτοιες μέρες όλα τα παιδιά της εποχής μας, φτιάχναμε με καλάμια και κόλλες χρωματιστές από όλα τα χρώματα της ίριδας και με αραιό ζυμάρι από αλεύρι για κόλλα και αφού φτιάχναμε τον σκελετό δεμένο πολύ καλά με σπάγκο τον απλώναμε χάμο για να κολλήσουμε όλες τις κόλλες με διάφορα σχέδια,”και εδώ μια παρένθεση εγώ πάντοτε ήμουνα μαζί με τον Μιχάλη τον Καρούλα ( Γελαντζή) στην βεράντα της κυρίας Ανδρονίκης που ήταν αρκετά μεγάλη και ο Μιχάλης είχε πάντα γεμάτο πορτοφόλι για όλα τα υλικά, γιατί ο δικός μας αετός ήταν ο μεγαλύτερος πάνω από δύο μέτρα ύψος και αντί για σπάγκο το δέναμε με λιτάρι ή σύρμα και στην ουρά κρεμασμένο το βράδυ ένα φακό για να φέγγει, καθώς και μερικά ξυραφάκια εάν ερχόταν κοντά μας άλλος αετός τα ξυραφάκια του έκοβαν τον σπάγκο και τους έφευγαν! “
Πώς είναι δυνατόν να ξεχαστούν όλες αυτές οι παιδικές μας αναμνήσεις από τα πέτρινα χρόνια που στο δημοτικό σχολείο πηγαίναμε πάνω από 175 παιδιά όλα Καλλιμασιωτάκια από πολύτεκνες οικογένειες και σήμερα ο αριθμός και από τα γύρω χωριά δεν φθάνει ούτε 80 για να λειτουργεί ως εξατάξιο σχολείο με όλα τα προνόμια που υπάρχουν.
Η γεννέτηρα μας η Καλλιμασιά μας το χωριό μας δεν ξεχνιέται, είναι βαθιά ριζωμένη στο μυαλό την καρδιά στην σκέψη και στο πετσί μας!
Καλή Σαρακοστή απανταχού γης Καλλιμασιώτες και Καλλιμασιώτισσες με Υγεία Χαρά και Αισιοδοξία και θ’άρθουν και πάλι χαρούμενες μέρες!
Χίος 15 Μαρτίου 2021
Λευτέρης Πυκνής Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
——————————————————————
Ακολουθεί το ποίημα και η μινιατούρα από την καλλιτεχνική πένα του Στάμου Πρόοδος Απεφάνθη!
——————————————–
Μεσ’ την μέση στο χωριό σ’ενα λόφο υψηλό, ένας Πύργος χαλασμένος από τα παλιά χτισμένος… Πίσω του έχει το βουνό και μπροστά του τον γυαλό. Ο Αέρας τον χαϊδεύει κι όλα τα παιδιά μαζεύει.
Τ’άστρα τους για να πετάξουν ώς τον ουρανό να φθάσουν….Έφτιαξα κι εγώ έναν αετό με καλαμένιο σκελετό…Του έβαλα φούντες και ουρά με χρώματα φανταχτερά, πείρα κι ένα κουβάρι σπάγκο και στον Πύργο τον επάγω.
Ένας φίλος από πέρα πήγε και μούδωσε αέρα, και καλούμα στην καλούμα έφθασε στον ουρανό και αιωρείτο εκεί πάνω σαν αστέρι Φωτεινό..Η Πρόοδος Απεφάνθη και ο Πύργος μας εχάθει ότι μας είχε αφήσει ο σεισμός μας το πήρε ο πολιτισμός! ΣΤΑΜΟΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ
