ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ Γράφει ο Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης, Ιατρός, τ. Πανεπιστημιακός

Σκέφθηκα πολύ προτού… «τολμήσω» να ασχοληθώ και να γράψω κάτι για το πανεπιστημιακό άσυλο, διότι υπάρχει πιθανότης να αποτελέσω κι εγώ στόχο σε κάποιους, οι οποίοι θα ζητήσουν να πάρουν το αίμα τους πίσω, ασχημώντας πάνω μου ή πάνω σε κάποιο μέλος της οικογενείας μου!… Όμως δεν πάει άλλο! Έχω καταγράψει περιστατικά από το 2006 που ασχολήθηκα με το θέμα. Τα περιστατικά περιλαμβάνουν από ξυλοδαρμούς επωνύμων (Καθηγητών, Πρυτάνεων κλπ.), μέχρι καταστροφές κτιρίων, επίπλων, επωνύμων πινάκων κλπ. κλπ.!…

Αλλά για να μπούμε στο θέμα μας, ας δούμε τι εννοούμε με τη λέξη «άσυλο». Ο ειδικός λοιπόν Γ. Μπαμπινιώτης, σε ένα από τα πολλά λεξικά[1] του, στη σελ. 156 αναφέρει μεταξύ των άλλων: «1) Ιερός και απαραβίαστος χώρος. Απαγόρευση εισόδου σε ιδιωτικό ή δημόσιο χώρο χωρίς σχετική άδεια: πανεπιστημιακό, οικογενειακό άσυλο. 2) Χώρος στον οποίο παρέχεται προστασία σε καταδιωκόμενα πρόσωπα (χορηγώ/βρίσκω/ζητώ πολιτικό άσυλο), και 3) Φιλανθρωπικό ή νοσηλευτικό ίδρυμα που παρέχει περίθαλψη και προστασία σε άτομα που έχουν ανάγκη (π.χ. Άσυλο Ανιάτων). Η λέξη προέρχεται από το στερητικό “α” και το ρήμα “συλώ” (= λεηλατώ)».

Στην προκειμένη περίπτωση (στα τελευταία γεγονότα) κάποιοι βρήκαν «φιλοξενία», «άσυλο» μέσα στην υπό ανέγερση Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Αθηνών, επί 34 χρόνια! Εδώ θα καταλάβει ο αναγνώστης ότι δεν μιλάμε για τα «γεγονότα του Πολυτεχνείου» (χούντα, ξυλοδαρμοί κλπ.), τα οποία οι κύριοι αυτοί ΔΕΝ τα έζησαν, διότι απλά ήσαν αγέννητοι(!!!).

Ούτε για το φόνο του μαθητή (2008), οπότε τότε έγινε μια προσπά­θεια για την ίδρυση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, η οποία προσπάθεια δεν είμαι σίγουρος αν τελεσφόρησε!…

Μεταξύ των ανθρώπων που οι αναρχικοί βιαιοπράγησαν (= έφαγαν ξύλο), ήταν και ο Πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου κ. Κίττας (2008), ο Καθηγητής της Εγκληματολογίας κ. Γ. Πανούσης κ.α. «ων ουκ έστιν αριθμός».

 

Αγαπητοί Αναγνώστες,

Μπορώ να γράφω και να ομιλώ με τις ώρες για το πιο πάνω θέμα. Για τους ανεγκέφαλους που δεν σέβονται ούτε ιερό ούτε όσιο!… Εγώ υπήρξα κάποτε Πανεπιστημιακός (Α΄ Χειρουργική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών), αλλά το 1976 τα… «βρόντηξα» κι έφυγα για Λονδίνο και Σηάτλ, διότι έβλεπα πολλά «παράδοξα» στο Πανεπιστήμιο[2]. Έκτοτε η κατάσταση δεν άλλαξε και μάλλον χειροτέρευσε! Προς επίρρωση αυτών που γράφω (και υποστηρίζω) πιο πάνω, αντιγράφω αυτολεξί γράμμα μου, που το «ΒΗΜΑ» είχε την καλοσύνη να το δημοσιεύσει:

«Έκπληκτος κι ανήμπορος να αντιδράσω σαν τους περισσότερους Έλληνες, παρακολουθώ τα τεκταινόμενα. Από τη μια το έγκλημα που πάγωσε το πανελλήνιο και τον κόσμο όλον. Μετά από αυτό όμως τι; Άρχισαν οι καταστροφές, οι φωτιές, η εκμετάλλευση του γεγονότος από διαφόρους και για άσχετους λόγους. Άρχισαν οι λεηλασίες και οι εμπρησμοί. Άρχισαν τα μπλα-μπλά, τα «παράθυρα» και οι «αναλύσεις», τα κροκοδείλια (από τους περισσοτέρους) δάκρυα. Και βέβαια θα πέσει η κυβέρνηση ή θα αλλάξουμε κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Και μετά; Πάει το Βατοπαίδι, πάει η Siemens, πάνε οι φούσκες του Χρηματιστηρίου, πάνε οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων, πάνε όλα τα σκάνδαλα (αλήθεια ποιos τα θυμάται); Θα έλθουν άλλοι να μας κυβερνήσουν, καλύτεροι ή χειρότεροι (θα δούμε). Πάντως άνθρωποι με τα ίδια γονίδια, με τα γονίδιά μας και πιθανώς με άλλο χρώμα στον σκούφο που θα φοράνε.

Και θα σκέπτεται ο αναγνώστης του κειμένου μου: «Καλά, κύριε Τάδε, εσύ τι προτείνεις;» Η λύση του Γορδίου Δεσμού είναι η πανεπιστημιακή (πείτε την δημοκρατική) αστυνομία εντός του πανεπιστημίου: Αν δεν λάβει η Πολιτεία προληπτικά μέτρα (εν προκειμένω η εκάστοτε Κυβέρνηση και οι Πρυτανείες των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων), θα έχουμε και στο μέλλον τα ίδια φαινόμενα (επανάληψη των φόνων, επανάληψη των πυρκαγιών και των καταστροφών). Είναι αδιανόητο για μένα και τον μέσο Έλληνα πολίτη το Πολυτεχνείο να χρησι­μοποιείται ως «άντρο», ως «καταφύγιο», ως επιτέλους «άσυλο» από αναρχικούς και διάφορα άλλα κακοποιά στοιχεία τα οποία βγαίνουν, επιτίθενται, κάνουν ό,τι κάνουν και… ξαναμπαίνουν στο «άσυλο». Μα, επιτέλους, λέγαμε για «Ζούγκλα», αλλά μήπως η «ζούγκλα» είναι πιο ήσυχη από την Ελλάδα; Αν ήμουν άμεσα θιγόμενος, αν ήμουν κάτοικος της περιοχής, θα έπαιρνα το νόμο στα χέρια μου και θα έκανα εγκληματικές ανοησίες.

Κύριε Κίττα, αφήστε τους κύκλους χεράκι-χεράκι γύρω από το Καποδι­στριακό, σφίξτε τις γροθιές σας κι ανταποκριθείτε στην κοινή επιταγή: Αντίσταση στη βία! Στο κάτω-κάτω αυτά που καταστρέφουν οι αλήτες τα πληρώνει ο ελληνικός λαός, τα πληρώνουμε εγώ κι εσείς (πολλοί από το υστέρημα μας), τη δε πολιτιστική κληρονομιά, από τους πίνακες του Γύζη ως τα κτίρια του Τσίλερ και ως τα βιβλία και τους τόμους που έκαψαν οι αναρχικοί, δεν μπορούμε να την αντικαταστήσουμε.

Τελειώνοντας, θα έκανα τρεις υποδείξεις: 1) Στον αξιότιμο και αξιόλογο κ. Κίττα, να επιμείνει στην παραίτηση ή να ξαναπαραιτηθεί. 2) Στην Κυβέρνηση, να πάψει να κάνει τον «χουβαρντά» μοιράζοντας αποζημιώσεις στους πληγέντες και στις τράπεζες με τα χρήματα του απλού Έλληνα φορολογουμένου, όταν δεν έχει να δώσει 500 ευρώ στους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας. Και 3) στην αντι­πολίτευση, να πάψει να αναμασά τη λέξη «εκλογές» και να συμπαρασταθεί στην Κυβέρνηση καταθέτοντας προτάσεις (δεν τολμώ να γράψω για αναστολή άρθρων του Συντάγματος, διότι θα θεωρηθώ χουντικός, ενώ όσοι με γνωρίζουν ξέρουν τα γονίδια μου). Αλλά ως πότε θα αντέχουμε να βλέπουμε το ένα λάθος μετά το άλλο χωρίς να αντιδρούμε;»

 

Αγαπητοί Αναγνώστες,

Πολύ σας κούρασα. Χρόνια Πολλά και Καλά! Χριστός Ανέστη!

 

[1]     Βιβλιογραφία διαθέσιμη στους… αμφισβητίες!… (ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης γράφει και άρθρο για το εν λόγω θέμα, στο «ΒΗΜΑ» της 4/1/2009).

[2]     Το να σηκωθώ να φύγω δεν ήταν η ιδανική λύση, το λέω όμως τώρα που είμαι (σχεδόν) 81 ετών!…

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.