Μετά από 45 χρόνια! Πρωτομαγιά 1976 Εκδρομή στο δάσος του Αγίου Μάρκου!
Και να θέλω ν’ αγιάσω τα γεγονότα της εποχής και οι μνήμες του παρελθόντος δεν μ’ αφήνουν να καταλαγιάσω!
Χθες το βράδυ 29/4/2021 έληξε άκαρπη και ατελέσφορη η πενταμερής σύσκεψη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ…λες και δεν το περιμέναμε από την αδιαλλαξία των Τούρκων ότι θα κατέληγε και πάλι σε φιάσκο και δεν φαίνεται φως στο τούνελ!
Υπάρχουν εδώ και δεκαετίες από το 1965 και εντεύθεν πολιτικά στρατιωτικά γεγονότα που έχουν συμβεί και σημάδεψαν την ιστορία της πολιτικής γενικώς αναμπουμπούλας της περιοχής μας και των Ελληνοτουρκικών σχέσεων με αποτέλεσμα την προδοσία της Κύπρου και ακόμα σήμερα δεν θέλει να ξεκαθαρίσει και να δοθεί μια λύση!
Έχω κατά τύχη στο διάβα της ζωής μου γενικώς να βρεθώ και άθελα μου να γίνω γνώστης σπουδαίων και από πρώτο χέρι γεγονότων που σημάδεψαν ιστορικές στιγμές της πολιτικής και στρατιωτικής ζωής της πατρίδας μας…γιαυτό ακριβώς τον λόγο προβάλλω από σήμερα και θα έχουν συνέχεια της καταγραφής και δημοσιεύσεως στο φως όλα όσα γνωρίζω σχετικά με την Χούντα με πραξικόπημα με αρπακτικά της εξουσίας με ομάδες με οργανώσεις με βασανιστήρια με ΙΔΕΑ με τον ΑΣΠΙΔΑ με ΚΥΠ με ΕΑΤ ΕΣΑ με την προδοσία της Κύπρου, με την επιστράτευση του 1974 και την μεταπολίτευση σε συνέχειες!
Αύριο έχουμε Πρωτομαγιά και στο μυαλό μου ήρθε η Πρωτομαγιά του 1976 όταν τότε με την ευρύτερη παρέα της εποχής μας με τις οικογένειες της δικής μου, των Τσαβλοπουλαίων συν γυναιξί και τέκνων (Αλέκος-Παντελής-Μάνος) και ακόμη το ζεύγος Μάρκου πήγαμε να πιάσουμε τον Μάη πάνω στα ψηλά βουνά του Αγίου Μάρκου και γιατί εκεί παρακαλώ;
Λόγω της δουλειάς μου τότε επειδή ήμουν ο μοναδικός πρακτικός Αναισθησιολόγος στην Χίο για όλες τις κλινικές έπρεπε να υπάρχει κοντά τηλέφωνο εάν συμβεί κάποιο επείγον περιστατικό για να τρέξω, όπως ήταν η Μονή του Αγίου Μάρκου και τότε ήταν καλόγερος ο σημερινός Ηγούμενος Γαβριήλ με το όνομα Νικήτας γιατί το πολιτικό του όνομα ήταν Γεώργιος και μάλιστα του είχα δώσει δύο φορές νάρκωση με περιτονίτιδα και ίσως ήταν και η αιτία που αφιέρωσε την ζωή του στην θρησκεία!
Αφού είχαμε στρωθεί όλοι της παρέας χάμω, μέσα στα πεύκα με μουσική από το ραδιόφωνο και αρχίσαμε σιγά σιγά να ψήνουμε διάφορα μεζεκλίκια και να πίνουμε το ουζάκι μας και τα παιδιά να παίζουν και να τρέχουν μέσα στα πεύκα ξαφνικά σταμάτησε η μουσική με τα τραγούδια για μετάδοση έκτακτου δελτίου όπου στο άκουσμα ότι δολοφονήθηκε σε τροχαίο ο Αλέκος Παναγούλης ακούσαμε κραυγές, λιγμούς και κλάμα από την μικρούλα δεσποινιδούλα Πίτσα και να είναι αδύνατον να την ηρεμήσουν όλοι μαζί της παρέας μικροί και μεγάλοι φίλοι, γονείς και ξαδέρφια με αποτέλεσμα να μας βγει ξινή η εκδρομή στον Άγιο Μάρκο και ήταν η μαύρη Πρωτομαγιά της ζωής μας!
Για την ιστορία της ζωής και της αντιστασιακής οργάνωσης του Αλέκου Παναγούλη έχουν γραφτεί βιβλία και δημοσιεύματα διεθνή και Ελληνικά και έχουν ασχοληθεί ιστορικοί με την καταγραφή των γεγονότων γύρω από τις ενέργειες και τις πράξεις του με πρώτη και καλύτερη την σύντροφο της ζωής του Οριάνα Φαλάτσι δημοσιογράφο!
Ένα μόνο μικρό αφιέρωμα θα κάνω για την μνήμη του Αλέκου Παναγούλη και για τους αφανείς συνεργάτες του όπως της
ΝΕΝΑΣ ( Αθηνάς) Παπανικολάου – Αλεξάκη Κύπριας από την Αμμόχωστο σύζυγο του φίλου μου στρατηγού Γιάννη Ηλία Αλεξάκη πού ήταν υπάλληλος τότε στην Κυπριακή Πρεσβεία στην Ελλάδα και μέσω του διπλωματικού σάκου παραλάμβανε τα εκρηκτικά και με φίλους τα έδινε στον Αλέκο Παναγούλη και ειδικότερα για την απόπειρα της δολοφονίας του Δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968 στην Βάρκιζα πού για δύο δευτερόλεπτα καθυστέρηση της έκρηξης πέρασε το αυτοκίνητο του πάνω από τον αγωγό που εκτινάχθηκε στον αέρα και την γλίτωσε!
Με τον φίλο μου τότε Λοχαγό Γιάννη Αλεξάκη βρεθήκαμε μαζί στην Σύρο το 1970 μέχρι τον Απρίλιο του 1971 που απολύθηκα…αλλά είχαμε σχέση οικογενειακής φιλίας παρά τις συνεχείς δύσκολες στιγμές που πέρασε στην ζωή του μέχρι το 1974, όποτε με την μεταπολίτευση άλλαξαν όλα ριζικά και ήταν πρωταγωνιστής των πολιτικό στρατιωτικών γίγνεσθαι του τόπου από την θέση του Αρχηγού της ΚΥΠ.
Δεθήκαμε ακόμη περισσότερο μαζί και με τις γυναίκες μας την ΝΕΝΑ και την Ιουλία όταν ήρθε Ταξίαρχος το 1988 στην Χίο και καθημερινά είμαστε παρέα γιατί μερικοί άλλοι παλαιοί γνώριμοι φοβόταν να έρθουν μαζί μας επειδή τον έλεγαν η Αλεπού της ΚΥΠ και φοβόταν για καμιά επιθετική ενέργεια είς βάρος του!
Έχω στο αρχείο μου συνεντεύξεις, βιβλία, σημειώματα, εγχειρίδια του φίλου μου στρατηγού Γιάννη Ηλία Αλεξάκη αλλά και τις προφορικές συζητήσεις μας με πλήθος γεγονότων και ντοκουμέντων που δεν έχουν βγει στην δημοσιότητα και νομίζω στην μνήμη όλων μετά από πενήντα χρόνια έφθασε η ώρα να δουν το φως της Αλήθειας!
Επειδή είναι Μεγάλη Παρασκευή και συνήθως πηγαίνουν λουλούδια και κάνουν τρισάγιο στους τάφους των νεκρών, εγώ πλέον δέν υπάρχει περίπτωση να βρεθώ σε νεκροταφείο γιαυτό αποτίω φόρο τιμής σε όλους τους συγγενείς και φίλους που αναφέρω στο κείμενο μου και με την σκέψη μου πάντοτε κοντά τους θα βρίσκονται όσο ζω και αναπνέω στο μυαλό στην καρδιά και την ψυχή μου και εύχομαι να είναι ΑΙΏΝΙΑ η ΜΝΗΜΗ τους.
Έπεται συνέχεια της καταγραφής των γεγονότων από το 1965 και εντεύθεν!
Καλή Πρωτομαγιά και Καλό Πάσχα!
Χίος, 30 Απριλίου 2021
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
