Του Παύλου Καλογεράκη
Έφεδρου Ταγματάρχη
Η θλίψη μεγάλη για τον αδόκητο θάνατο του επίτιμου Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Στρατηγού Μιχαήλ Κωσταράκου. Η Πατρίδα έχασε πρόωρα μια έμπειρη, συνετή και ιδιαιτέρως χρήσιμη φωνή για τους σημερινούς καιρούς που ζούμε, στον ευαίσθητο χώρο του στρατεύματος.
Οι Χιώτες Έφεδροι Αξιωματικοί τον γνωρίσαμε, κυριολεκτικώς από πολύ κοντά, όταν ήλθε να υπηρετήσει στο Νησί μας, πριν 18 περίπου χρόνια, στη θέση του Διοικητή της 96 ΑΔΤΕ. Ήταν φυσικό να αναζητήσουμε να μάθουμε την μέχρι τότε μεστή στρατιωτική του πορεία και εκπλαγήκαμε από τον αριθμό των ακαδημαϊκών του πτυχίων και των στρατιωτικών του δράσεων. Όμως, η μεγίστη όλων των εκπλήξεων ήταν η μορφή της διοίκησης που νοιώθαμε να εφαρμόζει, αφού το βλέπαμε τούτο ως αντανάκλαση στα πρόσωπα όλων των υφισταμένων του στελεχών του στρατεύματος.
Ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών Χίου με όλους τους Διοικητές της 96 ΑΔΤΕ, διαχρονικά, όχι μόνο το επιθυμεί, αλλά και το κατορθώνει να έχει άριστες σχέσεις στα πλαίσια των στόχων και των ενδιαφερόντων του, με την διακαή επιθυμία του να προσφέρει, στο μέτρο του δυνατού, ό,τι μπορεί στα στρατευμένα παιδιά. Ο Στρατηγός Κωσταράκος μας έκανε φίλους και αδέλφια του! Η αυστηρότητα και απαιτητικότητα προς όλους για την επιτέλεση του καθήκοντος, συνδυαζόμενη με την προσωπική του αρχή για αποτελεσματική εργατικότητα και με την φιλική του διάθεση προς όλους ανεξαρτήτως βαθμού, αποτέλεσαν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της διοίκησής του που και εμείς ως έφεδροι, νοιώθαμε εντονότατα και καταβάλαμε κάθε προσπάθεια για να συμβάλουμε, με τις μικρές μας δυνάμεις, στο έργο του
Θυμάμαι πολύ έντονα ότι στην αποχαιρετιστήρια διαταγή του αφιέρωσε αρκετά ευχαριστήρια λόγια στον Σύνδεσμό μας τόσο που μετά την λήξη της εκδήλωσης προσωπικά μου είπε: «ελπίζω να μην παρεξηγηθώ, αλλά να ξέρεις οι ευχαριστίες μου ήταν όχι μόνο ειλικρινείς αλλά και με όλη μου την αγάπη».
Όπως με όλους τους διοικητές που πέρασαν από το Νησί μας ο Σύνδεσμος μέσω του Διοικητικού του Συμβουλίου κρατά μια ζεστή επαφή ενημέρωσης. Με τον Στρατηγό Κωσταράκο είχαμε πολλούς επί πλέον λόγους αφού τον βλέπαμε χρόνο με τον χρόνο να ανεβαίνει πολλά, δηλαδή όλα, τα σκαλιά της στρατιωτικής ιεραρχίας και να αναλαμβάνει και ευρωπαϊκά καθήκοντα.
Ποτέ δεν τον ξεχάσαμε, ποτέ δεν μας ξέχασε! Και με την εκπληκτική μνήμη που είχε, πάντα μου έλεγε στις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες να δώσω τους χαιρετισμούς του σε δεκάδες χιώτες που γνώρισε. Η γνώση του δε για τα χιώτικα δημόσια πράγματα πάντοτε έγκυρη και με ενδιαφέρον για τα μελλούμενα.
Στη Χίο, που ιδιαίτερα αγαπούσε, είχε ξανάρθει ως στρατιωτικός κάποιες φορές. Η μία μάλιστα τον τελευταίο χρόνο, νομίζω, πριν αποστρατευθεί. Η τελευταία όμως φορά, που τον είδαμε από κοντά, ήταν πέρσι τον Απρίλιο του 2022 που τον είχαμε καλέσει, ως Δήμος Χίου, μαζί με άλλους ομιλητές, πολιτικούς και πρέσβεις, σε μια επετειακή εκδήλωση για τα 200 χρόνια από τις Σφαγές και τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή και μίλησε σε ένα γεμάτο από συμπολίτες Ομήρειο.
Θα τον θυμόμαστε δυναμικό, δραστήριο, με πάθος για το καθήκον!!
