*Πολύς λόγος έγινε τελευταία για την εκδημήσασα βασίλισσα της Αγγλίας, Ελισάβετ. Δεν θα πω κάτι περισσότερο, διότι «ο αποθανών (η αποθανούσα εν προκειμένω) δεδικαίωται από της αμαρτίας» (Ρωμ. ΣΤ΄, 7). «Ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας» σημαίνει ότι δεν μπορεί πια να αμαρτήσει, όχι ότι συγχωρείται για όσα έχει πράξει. Απεναντίας, τότε έρχεται η κρίση του Θεού και προγεύεται των καλών ή κακών καταστάσεων που πρόκειται να βιώσει η ψυχή του εν ημέρα τελικής κρίσεως (Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου). Έτσι, μέχρι τότε ζει η ψυχή «υπό μερική κρίση», σύμφωνα με τους πατέρες της Εκκλησίας μας. Δεν θα σταθώ στα όσα εποίησε η μεγαλειοτάτη (κατά κόσμον Αγγλίας), διότι δεν πιστεύω στο θεσμό της βασιλείας και τον θεωρώ ξένο και προς το Χριστιανικό αλλά και το δημοκρατικό φρόνημα. Θεωρώ ντροπή ένας λαός να ποδηγετείται από μονάρχες. Θα σταθώ, όμως, σε 3 σημεία: 1) Ότι η Αγγλία, όσες φορές προσέγγισε τη χώρα μας ως δήθεν “σύμμαχος” ήταν για να προσεταιριστεί πολιτικά ή εθνικά οφέλη για τον εαυτό της. 2) Η Ελισάβετ ουδέποτε επισκέφθηκε τη χώρα μας, στις τόσες δεκαετίες βασιλείας της. 3) Όσοι σήμερα φωνασκούν (προφανώς εκ του ασφαλούς), θα είχε νόημα η διαμαρτυρία τους αυτή εάν γινόταν όσο η ίδια ήταν εν ζωή και εάν απαιτούσαν να ζητήσει συγγνώμη για όσα εγκλήματα διέπραξε η Αγγλία στην Κύπρο και όχι μόνο. Από εκεί και πέρα, μόνο ντροπή προκαλεί ο οχετός του εσμού του … πληκτρολογίου, να συγκρίνουν τον θάνατο της εκδημήσασας βασίλισσας με την βιοτή Ελληνίδας καλλιτέχνιδος η οποία “ζει και βασιλεύει” (και καλά να είναι πάντα στην υγεία της η κυρία). Η υπεροψία των νεοελλήνων του πληκτρολογίου δεν έχει ντροπή, ούτε όριο…!!! Φαίνεται, έλυσαν κάποιοι όλα τα προβλήματά τους και άρχισαν να μετρούν και τα χρόνια που οι διπλανοί τους ζουν ! Λες και τους παίρνουν τη δική τους ζωή…!!! Σημείο και αυτό των καιρών!
*«Αδικία ομόφυλα ζευγάρια να μην μπορούν να υιοθετήσουν ένα παιδί». Τάδε έφη προ καιρού η συμπαθέστατη Υφυπουργός Εργασίας (Κοινωνικής Πρόνοιας), που πριν λίγες ημέρες ήλθε στο νησί μας και δεν διακρίναμε η παρουσία της να πρόσθεσε κάτι περισσότερο στα ήδη υπάρχοντα και γνωστά! Η κα Υφυπουργός, εξ όσων δυνάμεθα να γνωρίζουμε, δεν είναι βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου αλλά διορισμένη Υφυπουργός με απόφαση του Πρωθυπουργού (όπως και οι περισσότεροι Υπουργοί και Υφυπουργοί του στενού Πρωθυπουργικού περιβάλλοντος). Συνεπώς, η άποψή της αυτή μάλλον δεν συνάδει με την πολιτική του κόμματος που εκπροσωπεί. Όμως, ως κατέχουσα μείζονα πολιτική-κυβερνητική θέση, εκφράζει οπωσδήποτε τον Πρωθυπουργό (διότι εάν δεν τον εξέφραζε, άμα τη ειδήσει του γεγονότος, θα είχε υπάρξει αντίδραση). Εάν κάτι τέτοιο συμβαίνει, δεν έχω παρά να ευχηθώ περαστικά στον κόσμο των παραδοσιακών ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος, που εξακολουθεί να ψηφίζει ανθρώπους με τέτοιες θεωρίες !!! Σέβομαι και ανέχομαι κάθε άποψη στον δημοκρατικό, ελεύθερο πλουραλισμό, αλλά δεν είμαι υποχρεωμένος και να την υιοθετήσω.
*Το ζήτημα των υποκλοπών-παρακολουθήσεων έχει αρχίσει να παίρνει ρυθμό χιονοστιβάδας. Δείτε που σε λίγο θα υπάρξει ταύτιση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα αυτό και η ΝΔ θα μείνει μόνη της. Τελικά, ακόμη και τα όποια φημολογούμενα σενάρια περί μελλοντικής συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μετά από αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να ευοδωθούν. Αν και η πρόσφατη πολιτική ιστορία στη χώρα μας έδειξε ότι, όποια μικρά κόμματα συνεργάστηκαν ως “δεκανίκι” μεγαλύτερων (ΔΗΑΝΑ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ, κ.α.) είχαν τραγική κατάληξη. Ένα λάθος που διαρκώς γίνεται είναι αυτό, που ορισμένοι επικαλούνται, περί απορρήτου για την περίπτωση Ανδρουλάκη. Εάν η ΕΥΠ ανήκει στον Πρωθυπουργό και ο κ. Ανδρουλάκης είναι, ως Πρόεδρος κόμματος, εν δυνάμει Πρωθυπουργός, δεν υπάρχει απόρρητο, εφόσον πιθανόν κληθεί στο μέλλον να εποπτεύσει την Υπηρεσία αυτή. Ο Ελληνικός λαός οφείλει να γνωρίζει με ποιων εντολή και για ποιο λόγο παρακολουθείτο ο σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ως Ευρωβουλευτής. Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες! Απόρρητο υπάρχει για οποιονδήποτε, όχι όμως για κάποιον που ο κόσμος μπορεί να επιλέξει με την ψήφο του να κυβερνήσει τη χώρα! Εκεί ο λαός πρέπει να γνωρίζει κι εκεί θα πέσει η “αυλαία” των παρακολουθήσεων για τους ενορχηστρωτές της!
*Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η απόλυση ενός 56χρονου συμπολίτη μας, από γνωστό συνεταιρισμό, έπειτα από 15 έτη υπηρεσίας, επειδή απλά έκανε χρήση των δικαιωμάτων του και ζήτησε να απασχολείται στην ειδικότητα που (επί 15 έτη) πρακτικά εργαζόταν. Κάποιοι, καίτοι συχνά πυκνά, επικαλούνται ότι δεν πρέπει να υπάρχουν πολιτικές γραμμές σε συνεταιρισμούς και εταιρίες, εν τούτοις οι ίδιοι δείχνουν να μην κινούνται με αμιγώς επιχειρηματικά και εταιρικά κριτήρια. Διότι στην περίπτωση αυτή, τον εργαζόμενο που προσφέρει εργασία και είναι καλός σε ένα άλφα πόστο, δεν ζητάς να τον αλλάξεις επικαλούμενος τον τύπο αλλά βλέποντας την ουσία. Στις όποιες προσωπικές κόντρες και διαφορές, που τυχόν έχεις με κάποιον, δίνεις τέλος όταν αυτές αγγίζουν: 1) την υγεία του, 2) την εργασία του και 3) την οικογένειά του. Με δυο λόγια την αξιοπρέπεια της υπόστασής του. Επιτυχία δεν είναι μόνο το να καταστήσεις μια επιχείρηση επικερδή, αλλά πρωτίστως να έχεις μια ζώσα ανθρώπινη στάση έναντι των εργαζομένων της. Εάν αρχίσουν όλοι να κοιτούν τους τύπους, κανένας δεν θα ωφεληθεί!
*Ανεξάρτητα των ανωτέρω, αλλά παρομοίως, μόνο μικρόνοες, μικρόψυχοι και φτηνοί πολιτικάντηδες μπορούν να χαρακτηριστούν όσοι πολιτικοί τρέμουν μην χάσουν την καρέκλα τους και προσπαθούν να πλήξουν εργασιακά ανθρώπους που, είτε πολιτικά τους κρίνουν είτε (ακόμη κι αν δεν ασχολούνται μαζί τους) φοβούνται την όποια πολιτική απώλεια, από την μη ψηφοσυλλεκτική στήριξή τους ! Μιλάμε για επίπεδο της δεκαετίας του 1950…!!! Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, δεν θα “άρχουν” για πάντα, όμως οι πράξεις τους αυτές θα μείνουν και θα συζητιούνται στις τοπικές κοινωνίες για πολλά χρόνια, στιγματίζοντάς τους! Είναι ντροπή! Γι΄ αυτό προσοχή, κανένας δεν πρέπει να ενεργεί ευρισκόμενος εν θερμώ! Και κυρίως πριν εξαντλήσει κάθε περιθώριο συνεννόησης!
*Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Σίφι-Κοφινά, με την ευγενική επιμέλεια και εποπτεία του αεικίνητου καλλιτέχνη Μπάμπη Κοιλιάρη και τη σύμπραξη των -πάντα δραστήριων- μελών και κατοίκων της περιοχής, δημιούργησαν τρία όμορφα φίλμς, με ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούν οι ίδιοι και αναφέρονται στα γεγονότα της Σφαγής της Χίου. Τα γυρίσματα έγιναν στο Λωβοκομείο Χίου, τον Ανάβατο και το Μελανειός. Δηλαδή σε τρεις εκ των πολλών περιοχών της μεγάλης Σφαγής του 1822. Οι ταινίες αυτές, μικρού μήκους, έχουν ταξιδέψει σε αρκετές περιοχές της Χίου (στην πόλη αλλά και σε χωριά) και έχουν συναρπάσει το φιλοθεάμον κοινό. Συγχαρητήρια σε όσους κοπίασαν για να δημιουργηθούν! Ευελπιστούμε να αγκαλιαστεί η όλη προσπάθεια και από τους τοπικούς φορείς και να διαδοθούν έτι περαιτέρω, με αφορμή τη συμπλήρωση των 200 χρόνων της αποφράδας εκείνης περιόδου για το νησί μας. Μια πολύ όμορφη πρωτοβουλία θα ήταν να δοθούν οι ταινίες σε όλα τα σχολεία της Χίου και να πληροφορηθούν τα γεγονότα της εποχής οι μαθητές μέσα από τον κόσμο της τέχνης και του πολιτισμού. Ομοίως, σε όλους τους εκτός Χίου πολιτιστικούς συλλόγους των Χιωτών απανταχού, αποδήμων και ομογενών.
*Εμείς οι Χριστιανοί έχουμε διδαχθεί, όταν ασκούμε φιλανθρωπία (από αγάπη, όχι ανάγκη ή λύπηση ή υπερηφάνεια ή αυτοπροβολή διότι τότε είναι υποκρισία και φαρισαϊσμός) να μην διατυμπανίζουμε τις πράξεις μας αυτές, αλλά «όπως ή σου η ελεημοσύνη εν τω κρυπτώ και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ» (Ματθ. ΣΤ΄, 4). Αυτό, ασφαλώς, δεν το ενστερνίζονται πολλοί άνθρωποι και ιδιαίτερα οι ασχολούμενοι με τα κοινά, οι οποίοι λίγα δίνουν (υλικά) και πολλά θέλουν να απολαμβάνουν (πολιτικά) από τον κόσμο. Έτσι, το να προβάλλεις τι έκανες ως αιρετός με τα χρήματα του Δημοσίου είναι επιβεβλημένο, όμως το να προβάλλεις τι κάνεις με τα δικά σου χρήματα συνιστά φαρισαϊσμό. Εάν θέλει ο ωφελούμενος να σε ευχαριστήσει ας το κάνει. Αλλά μην βγεις να το πεις εσύ, ούτε να ζητήσεις εσύ από εκείνον να το κάνει. Πριν από πολλά χρόνια (πάνω από 20) είχα ακούσει ότι, υπήρχε κάποιο πολιτικό πρόσωπο που προεκλογικά μοίραζε δώρα σε πολίτες με απώτερο σκοπό την επανεκλογή του. Ξέρετε τι κατάφερε; Να τον “μαυρίσουν” πρώτοι αυτοί που τα έπαιρναν! Ξέρετε γιατί; Διότι στη συνείδηση του ανθρώπου που πας να εκμεταλλευτείς, με τον τρόπο αυτό, δεν έχεις περίοπτη θέση. Τον βλέπεις και σε βλέπει ως …”αναλώσιμο προϊόν”! Θα σε αντιμετωπίσει, λοιπόν κι εκείνος με το ίδιο νόμισμα την κατάλληλη στιγμή. Έτσι, κυκλοφόρησε τότε η φράση «τον παρά και μαύρο»…!!! Όπερ και εγένετο !
*Με ιδιαίτερη χαρά έλαβα, δια χειρών του φίλου κ. Κώστα Σταμούλη (λάτρη της Καλλιμασιάς), το τελευταίο φύλλο της τετράμηνης έκδοσης (εφημερίδας) «Καλλιμασιώτικα», που εκδίδει ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Καλλιμασιάς «Η Πρόοδος». Πρόκειται για μια εξαιρετική έκδοση, που καταγράφει τα γεγονότα στο χωριό, που παρουσιάζει ιστορικά και λαογραφικά αφιερώματα για την Καλλιμασιά, αλλά ακόμη προβάλλει τις ανάγκες και τις σύγχρονες απαιτήσεις των πολιτών για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής τους. Εγκάρδια εύχομαι καλή δύναμη και καλή συνέχεια στις ευγενικές και αξιόλογες προσπάθειες του Συλλόγου.
*Με τούτα και με κείνα συμπληρώθηκε ο χώρος και ο χρόνος μας για σήμερα. Σε λίγες ημέρες και πάλι μαζί. Έως τότε υγεία και χαρά στους φίλους αναγνώστες και κοινωνούς των απόψεών μας!-
