ΑΝΤΙΟ ΣΕ ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΣΣΑ. Εμποτισμένη με την παιδεία της φτωχολογιάς ήταν η Ευρυδίκη. Γέμισε τις αποσκευές της με αρχές κι όταν βρέθηκε εκείνη στην έδρα δεν τις αποχωρίστηκε ποτέ. Ταπεινότητα, αλληλεγγύη, σχολαστικότητα με στόχο να φτάνει πάντα το καλύτερο.
Ώρες – ώρες γίνονταν … κολλιτσίδα. Θαρρείς και το είχε αναλάβει σαν πατρογονική υποχρέωση να επιστρέψει μέρος των τροφείων στον τόπο που τα απέκτησε. Έγνοια για τα Νενητούρια, να μην χαθούν οι δεσμοί μεταξύ των λιγοστών κατοίκων τους. Έγνοια για τον Ταξιάρχη, την Ευαγγελίστρια. Έγνοιες που άλλες κυρίες στα συντάξιμα χρόνια τους δεν βάζουν στο κεφάλι τους η Ευριδίκη τις πρόσθετε τη μια μετά την άλλη.
Όλα τούτα με αξιοπρέπεια. Να καταπίνει τον κόμπο της στεναχώριας γιατί οι προσπάθειες της δεν συνεπικουρούνταν. Η δεύτερη μάνα όσων κάποτε ασχοληθήκαμε με τη βορειοδυτική εσχατιά του νησιού. Ένα μοναδικό μείγμα αυστηρότητας και γλυκύτητας.
Έφυγε το ίδιο περήφανα κι αθόρυβα όσο έζησε. Οι άνθρωποι που την αγαπήσαμε για το χαρισματικό της χαμόγελο, για την καλή της πρόθεση, για το σπουδαίο της αποτέλεσμα θα την αποχαιρετήσουμε αύριο Κυριακή στις 12.00 στην Ιερά Μονή Μερσινιδίου.
Λίγο πριν η γη των Νενητουρίων την κλείσει μια για πάντα στην αγκάλη της, όπως ήταν η επιθυμία της. Θα μας λείψει, μα φρόντισε να κάνει πολλά για να θυμόμαστε το πέρασμα της απ’ τη ζωή. Αντίο γνήσια αριστοκράτισσα.
Νίκος Γεωργούλης