Ένας άλλος Άγιος Αιμιλιανός! - Χιώτικη Διαφάνεια

Το 1947 την χρονιά που γεννήθηκα ο μεγάλος Γιώργος Μητσάκης ποιητής ,στιχουργός, μουσικοσυνθέτης και τραγουδιστής είχε γράψει μία μεγάλη επιτυχία πού ή πρώτη εκτέλεση σε ζεϊμπέκικο έγινε το 1950 από Μητσάκη, Μαρίκα Νίνου και Γιάννη Τατασόπουλο!

Δεν είμαι εγώ ο Γιώργος που αγαπούσες μια φορά και στο στόμα με φιλούσες τόσο τρυφερά! Και γιατί αναφέρω αυτό το θαυμάσιο ιστορικό γεγονός!

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ότι οι αριθμοί και οι χρονολογίες με κυνηγούν για 72 χρόνια μέχρι σήμερα! Πριν λίγες μέρες η ναμπερ 23 από τά 24 εξαδέλφια που είμαστε από τα εννέα αδέλφια του πατέρα μου ή Δημητρούλα, μου τηλεφώνησε και με ξάφνιασε όταν με κάλεσε να παραβρεθώ στην βάφτιση του εγγονού της που θα γινόταν στον Άγιο Αιμιλιανό της Καλλιμασιάς! Και το όνομα του μικρού ΓΕΩΡΓΙΟΣ!

Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες μέρες έχω γράψει για όλα τα μυστήρια ότι πρέπει να γίνονται και στα εξωκλήσια για να ζεσταθούν ξανά και οι σχέσεις των πιστών ορθοδόξων χριστιανών με την εκκλησία και φυσικά με τούς αγνούς και ντόμπρους λεβέντες παπάδες πού βάλλονται πανταχόθεν όπως και ο Χριστιανισμός! Βέβαια ξαφνιάστηκε και η ξαδελφούλα μου, δεν το περίμενε ότι θα παραβρεθώ οπωσδήποτε!

Με τον Άγιο Αιμιλιανό της Καλλιμασιάς έχω μεγάλη ιστορία τής προσωπικής μου ζωής ! Έχω να πάω πολλά χρόνια λόγω προσωπικής μου αντιπαράθεσης με τις αγκυλώσεις της ιεραρχίας ! Έσπασα το εμπάργκο στις πεποιθήσεις μου γιατί έχουμε στο χωριό μου τον παπά Γιώργη με μεγάλα φρύδια, λεβέντη, ντόμπρο που ξεπερνά τις στενόμυαλες αγκυλώσεις!

Μετά από πολλά χρόνια θυμήθηκα ξανά αυτά που γράφω και στα βιβλία μου και στα άρθρα μου! Οι φωτογραφίες δεν είναι τυχαίες ακριβώς κάτω από την εικόνα του Αγίου Αιμιλιανού στις 7 Αυγούστου του 1950 σε ηλικία τριών χρόνων με πήγε ή μάνα μου ολονυχτία κάτω από την εικόνα για να μιλήσω καθαρά ασχέτως εάν αργότερα το μετανιώσανε όλοι τους. Η γλώσσα μου μέχρι και σήμερα δεν πιάνεται!

Πολύ το ευχαριστήθηκα γιατί μόνο βάφτιση δεν θύμιζε ή κοσμοσυρροή των παρευρισκόμενων, αλλά γαμήλια τελετή, ξαναείδα πολλούς παιδικούς φίλους όλες και όλους τούς συγγενείς μου από τα παλιά αλλά όχι ξεχασμένα ! Οι παιδικές μνήμες είναι πάντα ζωντανές τουλάχιστον για μένα ! Βέβαια ή γύρω περιοχή δεν θυμίζει ούτε είναι η ίδια ! Μία νέα πολιτεία έχει εγκατασταθεί στην περιοχή από τον Βότοπο, Άγιο Αιμιλιανό, Μονωλιά , Άγιος Γιάννης, Καμάρι ! Το εξωκλήσι του Αγίου Αιμιλιανού πρέπει πλέον να γίνει καθεδρικός Ναός της νέας σύγχρονης πολιτείας ! Πολυτελέστατα διόροφα, μεζονέτες, μονοκατοικίες έχουν γεμίσει όλη την περιοχή ! Γι’αυτό ξεκίνησα με το τραγούδι δεν είσαι εσύ ο Γιώργος που αγαπούσα μια φορά ! Ο ναός και ο προαύλιος χώρος σε μεγάλη ανανέωση και σε αρίστη κατάσταση εν αντιθέσει με τα κελιά πού είναι σε άθλια μορφή εγκαταλελειμμένα από την αδιαφορία και την φθορά τού χρόνου που κάποτε ήταν ή ζωντάνια τής περιοχής με τα πατροπαράδοτα πανηγύρια πού είχαν αίγλη και τεράστια επιτυχία! Και αναρωτιέμαι γιατί αυτή η μεγάλη εγκατάλειψη και αδιαφορία;

Ίσως μπόρεσα να καταλάβω μερικά πράγματα από κάποιες συζητήσεις για να έχουν οι νέοι κάτοικοι της περιοχής την ησυχία τους και να μην ενοχλούνται από τα πανηγύρια και την ΜΗ λειτουργία εστιατορίου στην πλατεία του Αγίου Αιμιλιανού ! Θέτω το μεγάλο ερώτημα στους απανταχού Καλλιμασιώτες κυρίως τού Εξωτερικού πού ξέρουν κάθε χρόνο να έρχονται το καλοκαίρι για την Παγκαλλιμασιωτικη σύναξη, γιατί δεν φροντίζουν για την επισκευή των κελιών του Αγίου Αιμιλιανού; Κάποτε υπήρχαν πολλοί και μεγάλοι ευεργέτες στην Καλλιμασιά σήμερα γιατί; Δυστυχώς άλλαξαν οι καιροί ή νοοτροπία αλλά πρωτίστως οι περισσότεροι άνθρωποι πού αυτό που έμαθαν και τους αρέσει στο εξωτερικό το πόσα κανείς; Και εννοούν τα δολάρια! Εγώ λέω φωτιά στα πατζάκια τους! Τίποτα δεν παίρνουν μαζί τους μόνο τρία μέτρα καμποτο δηλαδή το ΣΑΒΒΑΝΟ τους ! Πολλά θέλω να γράψω από τις Μνήμες και τις παιδικές αναμνήσεις μου στο χωριό μου και στην περιοχή και η μόνη φωτογραφία είναι από την παραλία της Μονωλιάς όπου με έμαθε ο πατέρας μου Σπύρος Πυκνής να αναγνωρίζω τα χταπόδια μέσα στην θάλασσα !