Άπλωσε η μάνα τις φτερούγες στοργικές
και σκέπασε μεσ’ τη φωλιά τα τρυφερά της,
τα σπλάχνα της και με βαθιές, ζεστές ανασαιμιές
τα ζέστανε με τα πυκνά γκρίζα φτερά της.
……
Μέρες λυσσά το ξεροβόρι κι ο χιονιάς.
Ο κάμπος, το βουνό κι ως η ματιά σου φτάνει πέρα,
μοιάζουν νεκρά και σκεπαστήκαν μονομιάς
στο νεκροσέντονο της χειμωνιάς και του αγέρα.
……
Κρύφτηκαν, σκόρπισαν, χάθηκαν τα μικρά πουλιά.
Οι άνθρωποι κλειστήκαν δίπλα στα ζεστά τους τζάκια.
Οι λύκοι, οι αλεπούδες, τ’ άγρια τα σκυλιά
λυσσομανούν και σκούζουν όλη νύχτα στα φαράγγια.
…..
Ούτε ζωή, μήτε πνοή, ουδέ φαί.
Όλα σκεπάστηκαν και πάγωσαν στην πλάση.
Κι η μάνα η κορμοράνα, απ’ το πρωί,
άδικα ψάχνει κάτι να ‘βρει τα μικρά της να χορτάσει.
……
Κι εκείνα τρέμουν της φωνάζουν κι απαιτούν
με τον εγωισμό που η φύση στα παιδιά έχει δώσει,
λαίμαργα στόματα ανοίγουν κι ασταμάτητα ζητούν
από τη μάνα, τη ζωή τους να γλυτώσει.
……
Κι εκείνη, απελπισμένα, προσπαθεί
με τις ανάσες της και τα φτερά της, να κρατήσει
ζεστά τα σώματά τους, μα, αδύνατον να βρει
τροφή τα πεινασμένα στόματά τους να γεμίσει.
…..
Κάθεται ώρες, μέρες…Τα ζεσταίνει, τα φιλά.
Μ’ αλίμονο…βλέπει ώρα την ώρα να μακραίνει
να χάνετ’ η ζωή τους, να κυλά
κι η ελπίδα να τα σώσει να μικραίνει.
…….
Και τότε, απελπισμένα, ηρωικά,
χωρίς να το ξανασκεφτεί η κορμοράνα,
μπήγει το ράμφος της στα ίδια της τα σωθικά,
τα ξεκολλά. Δίνει στα σπλάχνα της το Μάννα.
Αγγελική Συρρή-Σρεφανίδου
Συγγραφέας-ποιήτρια.
(Από τη ποιητική συλλογή «Κορμοράνοι ΙΙ» 1992).
…………………………………………………………..
Ευχαριστώ θερμά την εκλεκτή μας συγγραφέα και ποιήτρια Αγγελική Συρρή – Στεφανίδου για την άδεια δημοσίευσης του ποιήματος της.
Σύντομα θα είναι κοντά μας με αδημοσίευτο ποίημα της. Το περιμένουμε.
Φωτό: διαδίκτυο.
Κείμενο
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος.
