Δεν θα επανερχόμουν στο θέμα διότι σας έχω… ζαλίσει (βλ. άρθρα μου: Δεκέμβριος 2011, Νοέμβριος 2018 κ.α.) αλλά οδηγώντας άκουσα άσχημα νέα για την αιμοδοσία. Κυριολεκτικά… «πατώσαμε»! Σαν να μην έφθανε η απουσία αιμοδοτών, τώρα έχομε και μειωμένα συνεργεία αιμοληψίας! Το Κράτος δεν διορίζει ανθρώπους, ούτε επιστήμονες, ούτε βοηθητικό προσωπικό!…
Αποτέλεσμα: Όταν προ ημερών, μετά από κάποια προετοιμασία, το Σωματείο μας (η ΕΒΑΤ: Ένωση Βρονταδουσίων Αττικής) κάλεσε το συνεργείο αιμοληψίας για να γίνει η αιμοδοσία στα γραφεία μας (Περγάμου 5 – Νέα Σμύρνη, προσφορά προς χρήση της οικογένειας του αειμνήστου Δημητρίου Λω), η ερώτηση στο τηλέφωνο ήταν: «Πόσους υπολογίζετε τους αιμοδότες σας;» Όταν άκουσαν: «περί τους 20», απήντησαν: «για 20 δεν ερχόμαστε» και έκλεισαν το τηλέφωνο. Να σημειωθεί ότι παλαιότερα η αιμοληψίες εγένοντο έστω και με 10 άτομα!…
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Σκεφθείτε τον ασθενή που πάσχει από Μεσογειακή Αναιμία και χρειάζεται δύο μεταγγίσεις το μήνα, από 2 φιάλες εκάστη(!), δηλ. περί τις 50 φιάλες το χρόνο. Σκεφθείτε λοιπόν τον συνάνθρωπό μας! Έχομε το δικαίωμα να τον καταδικάσομε εις θάνατον;
Κάτι που επίσης πρέπει να αναθεωρήσομε εμείς οι γιατροί: Μήπως πρέπει να αναθεωρήσομε, υπό προϋποθέσεις βεβαίως, τη λήψη φαρμάκων; Ποιος λίγο, ποιος πολύ, παίρνει κάποια φάρμακα (και έχει και κάποια ηλικία)! Μήπως, επαναλαμβάνω, εφόσον τα φάρμακα δεν είναι επικίνδυνα δια τον λήπτη (δηλ. αυτόν που θα πάρει τη μετάγγιση), θα μπορούσε κάποιος που παίρνει π.χ. ήπια αντιϋπερτασικά, να δώσει αίμα; Επαναλαμβάνω, μήπως;
Τελειώνοντας, ελπίζω να γίνει κάποιος διάλογος και να βρεθούν κάποιες λύσεις, ή τουλάχιστον να δοθούν κάποιες απαντήσεις!…
Εύχομαι να μας φωτίσει ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΙΜΟΔΟΤΗΣ, ο Χριστός μας!
Καλό Πάσχα,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Αγγειοχειρουργός και…
παλιός αιμοδότης
