Σ’ αγαπώ μέχρι τον ουρανό:
Ποτέ δεν αγάπησε την μοναξιά η αγάπη, στον ίδιον δρόμο βαδίζει από τα νιάτα μέχρι την ωρίμανση, κι ύστερα γέρνει σε αυτόν που την ακολουθεί, σε αυτόν τον γνώριμο χτύπο καρδιάς, κι ας ξέρει πώς μία μέρα θα παύσει να χτυπάει …
Μία διαδρομή ζωής μαζί για λίγους τυχερούς, βλέπεις στις μέρες μας το μαζί για πάντα κρατάει τόσο λίγο, κι ύστερα λέει τόσο λίγη ήταν η αγάπη σου, ποτέ δεν θα μάθω με ποιό μέτρο μετράνε την αγάπη …
Λίγο, πολύ, καθόλου, περίπου σ’ αγαπώ, δεν μπόρεσα ποτέ να τους καταλάβω , η δική μου αγάπη δεν μετριέται , σ’ αγαπώ μέχρι τον ουρανό κάποτε μου είχε πει η μάνα σαν την ρωτούσα επίμονα να μου πεί, αυτό λοιπόν είναι το δικό μου μέτρο, μέχρι τον ουρανό …
Πίστεψα πιστά στα λόγια της , η μάνα πάντα ξέρει έλεγα, έτσι λοιπόν την έμαθα την αγάπη , από τα νιάτα, στην ωρίμανση, κι ύστερα στο τέλος, χωρίς στάσεις, χωρίς σταυροδρόμια, μία ευθεία όλη μας η ζωή …
Έλενα Μαυροειδή.
Ποιήτρια.
