Με μεγάλη μου λύπη μόλις πληροφορήθηκα τον θάνατο της θείας ΛΟΥΚΙΤΣΑΣ Νικ.ΠΙΤΤΑ το γένος Φαφαλιού αδελφής του (Τάκη ) Κώστα Φαφαλιού, δύο ξεχωριστές προσωπικότητες της Χίου και της παροικίας των Αθηνών.
Χωρίς να θέλω να εκθειάσω την οικογένεια ” ΦΑΦΑΛΙΟΥ “υπήρξαν και είναι από τις πλέον επιφανείς οικογένειες της παλιάς καλής εποχής της Χίου αλλά και σήμερα που πάντοτε είχαν και έχουν στην καρδιά και την ψυχή τους την γενέτειρά μας την Χίο και δεν υπήρχαν ποτέ, πλην των τελευταίων ετών του Κορωνοϊού… διακοπές που να μην βρεθούν στα πάτρια χώματα!
Και λέω πάτρια χώματα διότι εδώ στην Χίο γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, πήγαν σχολεία, εδώ στην Χίο παντρεύτηκαν….αλλά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων αναγκάστηκαν να διαμένουν στο κλεινόν άστυ στην πρωτεύουσα και στον Πειραιά.
Τελευταία μου επικοινωνία ήταν στην γιορτή της του Αγίου Λουκά που της ευχήθηκα, αλλά λόγω της ηλικίας της την άκουσα πεσμένη. Ήταν γεννημένη το 1926 αλλά έφυγε γρήγορα και πλήρης ημερών μέσα σε 10 μέρες από εγκεφαλικό!
Για μένα και την οικογένειά μου υπήρξε ένας πραγματικός θησαυρός με την αγάπη της που από την αρχή τής γνωριμίας μας το 1966 έδειξε τα πλούσια συναισθήματα και το μεγαλείο της καρδιάς και της ψυχής της!
Την φωνάζαμε θεία Λουκίτσα γιατί ο σύζυγος της, καπτεν Νικόλαος Πίττας, ήταν ξάδελφος με τον πεθερό μου Νικόλαο Πίττα, αλλά όταν τους γνώρισα όλη την οικογένεια με τα τρία παιδιά τους, τον Γιώργο τον Δημήτρη και την Νόβη στο δυόροφο αρχοντικό τους στην οδό Κουντουριώτου 7, εκείνοι ήδη είχαν πλέον μόνιμη κατοικία στην Αθήνα!
Και γι αυτό από το 1967 είχαν παραχωρήσει το ισόγειο στον πεθερό μου όπου μείναμε τα πρώτα χρόνια μέχρι την απόλυσή μου από τον στρατό!
Σ΄ αυτό το αρχοντικό με τους υπέροχους κήπους υπήρχαν εσπεριδοειδή και άνθη από ωραίες τριανταφυλλιές μέχρι ό,τι λουλούδι φανταστείτε .
Σ ΄αυτό το σπίτι αρραβωνιάστηκα, σ’αυτό το σπίτι έμεινα για λίγο διάστημα όταν παντρεύτηκα, σ’ αυτό το σπίτι έγινε η σύλληψη του πρώτου μου παιδιού!
Μόνο χαρές και ζωντανές χαρούμενες αναμνήσεις έχω από την θεία μου την αείμνηστη ΛΟΥΚΙΤΣΑ, μία αξιαγάπητη Αρχόντισσα της Χιακής κοινωνίας με ήθος και ευγένεια. Μία άριστη σύζυγος και μάννα των παιδιών της, με μεγάλο αλτρουισμό και με προσφορά προς τον πλησίον της!
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στον φίλο μου πλέον, μετά τόσα χρόνια, Κώστα Φαφαλιό που έχει αφήσει την σφραγίδα του ως μέλος σε ευαγή ιδρύματα της Χίου, της Αθήνας και φυσικά μέσα από τα θαυμάσια λογοτεχνικά κείμενα και δημοσιεύματά του και φυσικά στα τρία παιδιά της και στα εγγόνια της και λοιπούς συγγενείς και ας είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής που την σκεπάζει. Άλλωστε τώρα θα κάνουν παρέα όλοι μαζί, συγγενείς και φίλοι, στον Παράδεισο!
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ!
Χίος 26 Νοεμβρίου 2021
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
