Του Κώστα Γραμματικόπουλου.
Επίκαιρο οδυνηρά το μυθιστόρημα του Κώστα Γραμματικόπουλου ‘Τρείς Ευχές’ μας μεταφέρει στη δεκαετία του ’70 και λίγο μετά την μεταπολίτευση και ναι μεν τώρα βιώνουμε τον εφιάλτη της πανδημίας αλλά και τότε οι πολιτικοοικονομικές κι ανθρώπινες συνθήκες περνούσαν κρίση, η ανασφάλεια κι όχι μόνο των ανθρώπων δεν διέφεραν πολύ από το σήμερα.
Τόπος δράσης: Αθήνα. Κορυδαλλός, Πετράλωνα, Μοσχάτο κι άλλες μικροαστικές περιοχές της υπό οργασμό οικοδόμησης κι αντιπαροχών ευρισκόμενης τότε Αθήνας , τα πλαίσια που κινούνται οι ήρωες μας. Ποιοί ήρωες; Ο Στέφανος, ο Βασίλης κι ο Ανδρέας. Τρείς νέοι, τρείς φίλοι, τρία παιδιά… Της δεκαετίας του ’70…
Σαφώς διαβάζοντας το μυθιστόρημα ένας μεσήλικας θα νοιώσει νοσταλγία και θλίψη για τις ανθρώπινες σχέσεις εκείνων των χρόνων που είναι σχετικά κοντά στην εποχή μας κι όμως τα πάντα έχουν αλλάξει τόσο πολύ που όλα εκείνα του ‘70 φαντάζουν άγνωστα ιδίως στους σύγχρονους νέους της ψηφιακής εποχής μας…
Το μυθιστόρημα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της πλούσιας πλοκής του και της ρέουσας αφήγησης ,της περιεκτικότητας και του επίκαιρου πνεύματος του συγγραφέα μας.
Σπίτια με αυλές, μονοκατοικίες με γεράνια και βασιλικούς, φοιτητές με όνειρα, νέοι που αγωνιούν να βρούν δουλειά, ο θεσμός της οικογένειας ακόμη ισχυρός, όνειρα στο κύμα; Τρία αγόρια που τα συνδέει μια δυνατή φιλία. Θα κρατήσει αυτή η φιλία; Έντονο ξεκίνημα του μυθιστορήματος, όμως η αναπόφευκτη φθορά της φιλίας έρχεται με τον χρόνο, οι σχέσεις που οικοδομήθηκαν γκρεμίζονται …
Εξαιρετική χρήση της γλώσσας, γοργά ρέουσα πλοκή, και αφηγηματική δύναμη, συγκινητικό, πολυεπίπεδο, μια διερεύνηση των σχέσεων, μια αναζήτηση της πραγματικής ταυτότητας, χωρίς να πρόκειται για ένα ταξίδι στη νοσταλγία.
Με πρωτοπρόσωπη αφήγηση, που δίνει ένταση, αμεσότητα και ζωντάνια σ’ ένα κείμενο πυκνό σε νοήματα, ο Κώστας Γραμματικόπουλος αναδεικνύει με τρυφερότητα- θα έλεγα-, τη σχέση των τριών ηρώων του μυθιστορήματος του. Ψυχογραφεί σε βάθος ήρωες μεστά δομημένους, ακόμη και τους ονομαζόμενους δευτερεύοντες,όπως ο παπούς Στέλιος, τονίζοντας τη σημασία τού να εκτίθεσαι και την τόλμη του ν’ απογυμνώνεσαι.
Τρεις νέοι το 1970 στην Αθήνα. που αναζητούσαν τύχη κι ευημερία, ζωγραφίζονται με χρώματα ζωηρά που αιχμαλωτίζουν, κι έρχεται μια ανατροπή να αποδείξει ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται…
Κι αυτό θα συμβεί με την εμφάνιση στην παρέα τους και στη ζωή ενός από τους τρείς μιας γυναίκας… γυναίκας που θα είναι η αιτία της αυτοκτονίας του ενός από τους τρείς φίλους…
Άσχημα γεγονότα που ωστόσο δρουν καταλυτικά στις εξελίξεις του μυθιστορήματος.
Κατόπιν οι δύο εναπομείναντες ήρωες μας –ο καθένας με διαφορετικό τρόπο-, επιδιώκουν την θεραπεία των αναμνήσεών τους, την οριστική επούλωση των τραυμάτων τους.
Ποιοτική η γραφή, μου θυμίζει διακεκριμένους συγγραφείς των μέσων του 20ου αιώνα , και παρά τις διαρκώς δυσμενέστερες συνθήκες που περιγράφονται, το κείμενο αποπνέει μια φρεσκάδα που οφείλεται κυρίως στο ύφος και στην αφηγηματική ικανότητα του συγγραφέα.
‘Τρείς Ευχές’, μυθιστόρημα που διαβάζεται με αμείωτο ενδιαφέρον.
Ο συγγραφέας Κώστας Γραμματικόπουλος έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα με πολλά είδη λόγου, νουβέλα, ποίηση και θέατρο. Το ‘Τρείς ευχές’ είναι το πρώτο μυθιστόρημα του.
ΤΡΕΙΣ ΕΥΧΕΣ.
Κώστας Γραμματικόπουλος.
Εκδόσεις Βακχικόν.
Για την diafaneia.eu
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
