Ανοιχτή επιστολή στον ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή
Χρήστο Παπαχρήστου-Πανεπ/κό Νοσοκομείο Γενεύης
του Αριστείδη Ζαννίκου
Αγαπητέ γιατρέ σε χαιρετώ, ευχόμενος σε σένα και τη σύζυγό σου,παθολόγο, Ελένη Ψυχιά, καλότυχο το νεογέννητο παιδάκι σας και καλά θρέμματα. Μαθαίνω ότι, η εδώ γιαγιά Ελπίδα Λιόλιου και ο παππούς Γιώργος Ψυχιάς, πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Να είναι κι εκείνοι πάντα καλά να καμαρώνουν και να χαίρονται τη μεγαλωμένη οικογένειά τους.
Αφορμή τούτης της επιστολής στάθηκε το τελευταίο άρθρο σου, το οποίο, όπως και όλα τα προηγούμενα, μαρτυρεί ότι, αν και με καταγωγή από την Εύβοια, γνωρίζεις, νοιάζεσαι και αγαπάς τη Χίο ως να ήταν για σένα πατρώα γη.
Τούτη τη φορά προτείνεις το στήσιμο ξανά στο νησί μας θερινού κινηματογράφου. Είναι φανερό ότι, σχεδόν όλες οι, πάντα σωστές, προτάσεις σου, βασίζονται στην εμπειρία που αποκομίζετε με τη σύζυγο, ζώντας στην Ελβετία ή επισκεπτόμενοι γειτονικές της Χώρες.
Χωρίς να διαφωνώ με τη συγκεκριμένη πρόταση, ας μου επιτραπεί να πω ότι, υπό τις σημερινές συνθήκες (που μάλλον θα καταστούν διαρκείς), ως βασική ανάγκη πολλών περιοχών της Πατρίδας μας και βεβαίως της Χίου, προβάλει η δημιουργία ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ εντός των Νοσοκομείων, πλήρως οργανωμένων και επαρκώς στελεχομένων από ειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό. Ο κορωνοϊός γιατρέ, κατά γενική παραδοχή, μας έχει κάνει να “σαλτάρουμε” ομαδικά. Παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα, επικρατεί ο παραλογισμός, η παράκρουση, κοινώς η τρέλα.
Βέβαια και στο παρελθόν, παρόμοια φαινόμενα είχαν παρατηρηθεί, όχι όμως με τόση ένταση και σε τέτοια έκταση όπως σήμερα. Οι Κρητικοί π.χ. μιλούν διαχρονικά για τους δικούς τους “κουζουλούς”. Οι Κεφαλονίτες, αυτοσαρκαζόμενοι, αποκαλούν το νησί τους “Κουρλονήσι” και τους εαυτούς τους “κουρλούς”, ενώ εδώ στη Χίο, σκωπτικά (ίσως και λόγω αυτογνωσίας), λέμε ότι “από λίγο ως πολύ, όλοι οι Χιώτες είν΄λωλοί (τρελοί)”.
Γιατρέ, δεν μπορώ να γνωρίζω τί συμβαίνει στις πόλεις της Ελβετίας και πόση ανάγκη έχουν οι Ελβετοί την ειδικότητά σου. Ασφαλώς, για να υπηρετείς σε Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, θα παρακολουθείς και θα θεραπεύεις ψυχασθενείς. ΄Αρα υπάρχουν “μουρλαμένοι” και αυτού. Όμως φίλε Χρήστο, με τους δικούς μας που αυξάνονται διαρκώς, τί θα γίνει; Η ερώτηση απευθύνεται σε σένα μιάς και η αγάπη σου για τη Χίο και τους Χιώτες είναι διαπιστωμένη και μη αμφισβητήσιμη. Οι εδώ συνάδελφοί σου, κάνουν βέβαια ό,τι μπορούν. Περί αυτού ούτε λόγος να γίνεται. Όμως, το κακό χειροτερεύει.
΄Αρα, σύντομα θα χρειασθούν “ενισχύσεις” για να ανταπεξέλθουν στις διαρκώς “αυξανόμενες ανάγκες”. Θα σου αναφέρω δύο πρόσφατα (μικρά) παραδείγματα για να αντιληφθείς το μέγεθος του προβλήματος.
Δεν πάει πολύς καιρός που, συντοπίτης, αρνητής του κορωνοϊού, υποστήριζε με φανατισμό ότι δεν πιστεύει τίποτα και κυρίως ότι δεν ακούει τους ειδικούς-δηλαδή τους γιατρούς-, επειδή όλα όσα μας λένε, κατά τον ίδιον, αποσκοπούν στην “κονόμα”!!
Προ ημερών, παρέα με φίλους, ο ίδιος έλεγε ότι ξεπαραδιάστηκε για να φτιάξει το αυτοκίνητό του, που, κατά τον γκαραζιέρη (τον ειδικό τεχνίτη δηλαδή), ήθελε μπουζί, λάδια, φίλτρο λαδιού, αλλά και νέο ιμάντα, τακάκια στα φρένα, δύο αμορτισέρ αλλά και καινούργια λάστιχα.
-Και όλα αυτά τα έκανες επειδή σου το είπε ο γκαραζιέρης σου; ρώτησε πονηρά ένας της παρέας. Δεν σκέφτηκες ότι ίσως ήταν ζήτημα “κονόμας”;
-Και τί νάκαμνα; Να με αφήκει ξαφνικά το αυτοκίνητο ή να πάθω κανένα σοβαρό ατύχημα, ακόμη και να σκοτωθώ ή να σκοτώσω άλλον;
Τρελά πράγματα αγαπητέ Χρήστο. Τον γιατρό, ως ειδικό, για τη ζωή μας, δεν τον εμπιστεύεται. Εμπιστεύθηκε όμως-και καλώς- τον γκαραζιέρη, δηλαδή τον ειδικό περί τα αυτοκίνητα !!!
Το δεύτερο παράδειγμα παραλογισμού είναι πολύ πρόσφατο. Εκπαιδευτικός, ταγμένη να διαπαιδαγωγεί τα παιδιά και εγγόνια μας, ενδεχομένως και η ίδια αρνήτρια του κορωνοϊού, εκφωνόντας τον πανηγυρικό για την 28η Οκτωβρίου, είπε περίπου τα παρακάτω (τα μεταφέρω βέβαια με δικά μου λόγια):
-Οι αγωνιστές του Έπους του Σαράντα, προέταξαν με θάρρος τα στήθη τους κατά του φασίστα εισβολέα, δίνοντας ακόμη και τη ζωή τους υπέρ Πατρίδος.
Αντίθετα, εμείς οι απόγονοί τους, στεκόμαστε φοβισμένοι απέναντι σε έναν αόρατο εχθρό (τον κορωνοϊό) κρυπτόμενοι πίσω από μάσκες, υποταγμένοι στις επιταγές και επιδιώξεις, ντόπιων και ξένων επιβουλέων της ελευθερίας μας !!
Προφανώς, την κυρία αυτή, ουδόλως την απασχόλησε ούτε και την ενόχλησε το γεγονός ότι, τα λεγόμενά της (άκρως παράλογα), προσέβαλαν το εκκλησίασμα, ήτοι, ιερείς, Αρχές, εκπαιδευτικούς, μαθητές-τριες και τους γονείς τους που την παρακολουθούσαν άναυδοι χωρίς όμως αντίδραση ίσως από σεβασμό στην ιερότητα του χώρου, την ιδιαιτερότητα της στιγμής και την εορταζόμενη επέτειο.
Αγαπητέ γιατρέ, προτού “σαλτάρουμε” όλοι, σκέψου καλά τον ερχομό σας στη Χίο. Σας χρειαζόμαστε. Δέξου εκ μέρους μου και της συζύγου μου την εκτίμηση στο πρόσωπό σου.
Χαιρετισμούς στην Ελένη σου. Φιλάκια στο νεογέννητο Καλή αντάμωση εδώ στη Χίο.
