Γράφει ο Δ. Οικονόμου
Ζήσαμε μια δεκαετία (και βάλε) σκληρής λιτότητας. Με αποτέλεσμα να διαλυθεί η μεσαία τάξη και να προκύψει η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία αυτών που τα φέρνουν δύσκολα ή και καθόλου… βόλτα! Μεγάλες μειώσεις των εισοδημάτων, αυξήσεις των χρεών των νοικοκυρών, εξανέμιση αποταμιεύσεων και περιουσιακών στοιχείων, δημόσιων και ιδιωτικών, φτώχεια και ανισότητες. Και μετά ήρθε η πανδημία με επιδόματα σε κάποιους από όσους είχε ήδη εξαθλιώσει η πολιτική της δεκαετίας. Μόνο που σε όσα είχαν ήδη χαθεί άρχισαν να χάνονται ακόμα περισσότερα: αυτά που ροκανίζει η ακρίβεια! Είναι πια αδύνατο με κάποια επιδόματα με ημερομηνία λήξης να χτίσει το μέλλον του ένας εργαζόμενος, πολύ περισσότερο ένας άνεργος. Με τον πληθωρισμό να εξαφανίζει τον μισθό, το μεροκάματο, ότι έχει απομείνει από τις καταθέσεις του. Με την απαισιοδοξία να κάθεται βαριά στις πλάτες της πλειοψηφίας των Ελλήνων που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Απέναντι σε αυτή τη σκοτεινή πραγματικότητα, η κυβέρνηση ρίχνει λάδι στη φωτιά. Εντείνει τη εξάρτηση της χώρας από το ακριβό εισαγόμενο φυσικό αέριο, και κλείνει τις δυνατότητες παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές αποθαρρύνοντας τους μικρούς παραγωγούς. Κρατάει ψηλά το κόστος των καυσίμων, αρνούμενη την μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης με την αιτιολογία ότι «οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητα»! Επιδοτώντας την αγορά εισαγόμενων ηλεκτρικών αυτοκινήτων και οικιακών φορτιστών τους, με το εμπορικό μας ισοζύγιο ελλειμματικό, εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά για αυτά «έχουν οι φτωχοί».
Αλλά η εξαχρείωση δεν σταματάει εδώ. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει παροπλιστεί και ουσιαστικά αδυνατεί να παίξει τον ρόλο της. Αναιτιολόγητες νέες αυξήσεις για υπαρκτές, και νέες χρεώσεις για ανύπαρκτες υπηρεσίες από τράπεζες. Ναι, αυτές που συντηρούμε από τους φόρους μας χρηματοδοτώντας αυξήσεις κεφαλαίου τους χωρίς συμμετοχή στην διοίκησή τους. Ανεξέλεγκτες αυξήσεις τιμολογίων από ολιγοπώλια. «Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν οι τηλεπικοινωνίες» μετά την ιδιωτικοποίησή τους: οι πιο ακριβές και από τις λιγότερο ποιοτικές στην Ευρώπη! Με την καθυστερημένη αύξηση του κατώτατου μισθού περίπου σαν προαιρετικό φιλοδώρημα.
Αλλά οι λόγοι και οι πράξεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν είναι αντιφατικές αδεξιότητες υπουργών. Είναι, αντιθέτως, στυγνή επιβολή μιας συνταγής που δοκιμάστηκε, απέτυχε και εγκαταλείπεται όπου εφαρμόστηκε.Μια τόσο τραγική κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με χαζοχαρούμενες δηλώσεις, ούτε με ανούσιες καταγγελίες. Για να ξαναρχίσει, σιγά σιγά, να «βγαίνει ο μήνας», να πάρει ξανά μπροστά η παραγωγή και η δημιουργία στην πατρίδα μας και να μην ξενιτεύονται όλο και περισσότεροι συμπατριώτες χρειάζεται αλλαγή πολιτικής. Είναι απαραίτητο να σταματήσει η ενίσχυση λίγων ισχυρών και το ξεπούλημα σε ξένους. Για να σταματήσει η πορεία προς το γκρεμό θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι η σημερινή κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Η λιτότητα και ο πληθωρισμός δεν είναι ανεκτό να συντηρούν την μεταφορά πλούτου στα χέρια μια πολύ μικρής ομάδας ανθρώπων και να στερούν την χώρα από κάθε δυνατότητα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
Εργαλεία για την αντιστροφή της σημερινής κατάστασης υπάρχουν. Υπάρχει η εμπειρία από τις παρεμβάσεις τον κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ απολύτως χρήσιμες όσο και αν οι σημερινές συνθήκες διαφέρουν. Υπάρχουν όμως και άλλες εμπειρίες από άλλες σοσιαλιστικές και δημοκρατικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη και αλλού. Τα μέτρων λοιπόν μπορεί να βρεθούν,. αυτό που χρειάζεται είναι να μπουν μπροστά. Να αποφασίσουμε δηλαδή ότι στην πατρίδα μας χρειαζόμαστε πολιτική ανατροπή και να δώσουμε εντολή να γίνει. Αυτός είναι και ο ρόλος που ταιριάζει στον φορέα αυτών των ιδεών στη χώρα μας, το ΠΑΣΟΚ: να βάλει μπροστά την ανατροπή αυτή και να την ολοκληρώσει.
