Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.
Μαρία Πολυδούρη-Ποιήτρια (1 Απριλίου 1902, Καλαμάτα-29 Απριλίου 1930,Αθήνα).
8 του Μαρτίου και παγκοσμίως εορτάζεται η Ημέρα της Γυναίκας. Επιλογή μου τη φετεινή σεζόν να εορτάσει η στήλη μας την ημέρα αυτή με συνοπτική λιτή αναφορά στην μποεμ ποιήτρια μας Μαρία Πολυδούρη, ποιήτρια λυρική και διαχρονική που εκτός από το ποιητικό της έργο , η προσωπική της σχέση με τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη συνέβαλλε στην μεγαλύτερη προβολή της.
Δειλινά
Περνάει εμπρός μου η μέρα
σημάδι φωτεινό.
Και πάντα έτσι με βρίσκει
απάντεχο από πέρα
βαρύ το δειλινό.
…….
Το φως σου θα στερέψης
ελπίδα μου χρυσή,
θα σε σιμώσουν οι ήσκιοι
κ’ έτσι μοιραία θα γνέψης
στο δειλινό και συ.
Μαρία Πολυδούρη.
……………..
Και το βιογραφικό της ποιήτριας μας, πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Μαρία Πολυδούρη
Μαρία Πολυδούρη (1902-1930). Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε στην Καλαμάτα, κόρη του γυμνασιάρχη Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής το γένος Μαρκάτου. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Γύθειο, τα Φιλιατρά και την Καλαμάτα, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο και το 1916 δημοσίευσε το πεζοτράγουδο “Ο πόνος της μάνας” στο περιοδικό “Οικογενειακός Αστήρ”. Τον ίδιο χρόνο συγκέντρωσε ποιήματα στη συλλογή “Μαργαρίτες”, την οποία δεν εξέδωσε. Το 1918 διορίστηκε στη Νομαρχία Μεσσηνίας. Το 1920 πέθαναν και οι δυο γονείς της, πρώτα ο πατέρας της και σαράντα μέρες αργότερα η μητέρα της. Το 1922 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αττικής. Είχε ήδη γραφτεί στη Νομική Σχολή. Τότε γνωρίστηκε με τον Κώστα Καρυωτάκη, τον οποίο ερωτεύτηκε παράφορα, και δημοσίευσε στίχους στα περιοδικά “Έσπερος” (Σύρου), “Ελληνική Επιθεώρησις”, “Πανδώρα”, “Παιδική Χαρά” και “Εύα”. Το 1924 γνώρισε τον Αριστοτέλη Γεωργίου. Τον ίδιο χρόνο εγκατέλειψε τις σπουδές της και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Κουναλάκη. Το 1926 πήρε μέρος σε παράσταση του έργου του Νικοντέμι “Το Κουρέλι” και πήγε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή ραπτικής Pigier. Στο Παρίσι προσβλήθηκε από φυματίωση και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Charite. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1928 και μπήκε στο σανατόριο Σωτηρία και αργότερα στην κλινική Χρηστομάνου, όπου πέθανε σε ηλικία εικοσιοχτώ χρόνων. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της πρόλαβε να εκδώσει τις ποιητικές συλλογές “Τρίλλιες που σβύνουν” (1928) και “Ηχώ στο χάος” (1929). Η Μαρία Πολυδούρη τοποθετείται στη γενιά των νεορομαντικών ή παρακμιακών ελλήνων ποιητών του Μεσοπολέμου, μαζί με ονόματα όπως του Τέλλου Άγρα, του Κώστα Καρυωτάκη, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Κώστα Ουράνη. Έγραψε επίσης μια νουβέλα με τίτλο “Μυθιστόρημα” και κάποιες ποιητικές μεταφράσεις που περιλαμβάνονται στον τόμο των Απάντων της του 1982 με επιμέλεια του Τάκη Μενδράκου.
………………………….
Πίνακας ζωγραφικής, Ιορδάνης Γιαβουρίδης. Ο εκλεκτός ζωγράφος φιλοτέχνησε το πορτρέτο της Μαρίας Πολυδούρη σε καμβά( λάδι) και σε διαστάσεις 45χ55. Το πορτρέτο του αυτό είναι από το άλμπουμ του ‘Έλληνες ποιητές’. Ευχαριστώ θερμά τον καλλιτέχνη Ιορδάνη Γιαβουρίδη ο οποίος ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη για την διάθεση του έργου του.
Κείμενο
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος
Ερευνήτρια Ελληνικής λογοτεχνίας
