αντιγραφέας Αριστείδης Ζαννίκος
Εξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ,
αγαπητέ σύντροφε Αλέξη,
Τούτο το γράμμα σου το γράφω με πόνο ψυχής. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι. Θα το καταλάβεις από τα γραφόμενά μου.
Σύντροφε, μπορεί να είσαι άθεος όπως κάθε σωστός αριστερός, όμως σίγουρα θα ξέρεις ότι, σε ένα μήνα και κάτι, λίγο πριν το Πάσχα, στις εκκλησιές θα ακουστεί για το Χριστό το γνωστό “άρον άρον, σταύρωσον Αυτόν”. Το γρύλιζε ο φανατισμένος όχλος που, λίγο πριν, ζητωκραύγαζε το Χριστό και του φώναζε “ωσανά”.
Τα ίδια βλέπω να παθαίνεις και σύ τώρα από αυτούς που έβγαλες στον αφρό, και αφού τους ήδωκες καρέκλες και αξιώματα, τώρα σε σκυλοβρίζουνε ολημερίς από όλα τα κανάλια.
Αλαβάνος, Λαφαζάνης, Ζωή, Βαρουφάκης, Στρατούλης, ακόμη και ο πρώην φίλος μας ο Πάνος, χύνουνε χολή εναντίον σου. Φαντάσου Αλέξη ήντα έχουνε να σου σύρουνε κάποιοι τωρινοί Υπουργοί και Βουλευτές έτσι και χάσομενε τις εκλογές. Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω.
Σύντροφε, δεν σου κρύβω ότι, τούτον τον τελευταίο καιρό, αρχίζω να φοβούμαι και να ανησυχώ. Ό,που βρεθώ και ό,που σταθώ, ακούω μουρμούρα, γρίνα και παράπονα. Τελικά ευτόν τον περίεργο και αχάριστο κόσμο δεν μπορείς να τον βρεις. ΄Οσα και να του κάμεις, ό,τι δώρα και να του δώκεις, όλο παραπονούμενος είναι. Όμως και ΄συ Αλέξη μου παραδέξου ότι ήκαμες ένα μεγάλο λάθος. Χωρίς να θέλω να σε κακοκαρδίσω και χωρίς παρεξήγηση, σου λέω ότι ήτανε λάθος να μιλήσεις τούτη την εποχή για λιτή αφθονία. Ευτές τις αμπελοφιλοσοφίες του κάθε τυχόντα διανοούμενου, δεν τις ξεστομίζει ένας Πρωθυπουργός παραμονές εκλογών. ΄Ακου λέει λιτός βίος…΄Οσοι εμάθανε στην καλοπέραση και τώρα ζορίζουντενε για να τα βγάλουνε πέρα, πετούνε σπυράκια ακούγοντας για την ανάγκη λιτού βίου.
Κατά που λέει και η νεολαία μας, τους ανάβουνε τα λαμπάκια.
Αλέξη μας, στα μικράτα μου μπορεί οι πιότεροι να την περνούσαμενε με ψωμί και ελιές, όμως ήτανε άλλα ευτά τα χρόνια. Παντού φτώχια και μιζέρια.
Βέβαια, όπως τώρα, έτσι και τότε, ο φανατισμός, φανατισμός μεταξύ Βασιλικών και Βενιζελικών. Να σκεφτείς ότι, οι φτωχοί Βασιλικοί, εφωνάζανε “ψωμί, ελιά και Κώτσο (δηλαδή (Κων/νο) Βασιλιά”.
Σου ξαναλέω όμως, άλλα εκείνα τα χρόνια, άλλα τα σημερινά. ΄Αντε τώρα να πεις στα καλομαθημένα και μαμόθρευτα παιδιά, για λιτό βίο. Θα σε πάρουνε με τις πέτρες. Γι αυτό σύντροφε, πρόσεχε ήντα λες και ζύγιζε τα λόγια σου δυό και τρεις φορές.
Και κάτι ακόμη αγαπητέ Πρωθυπουργέ μας:
– Μην πολυδίνεις σημασία στις ξαφνικές και πονηρές κολακίες του κάθε Γιωργακιού που είπενε προ ημερών ότι είσαι χαρισματικός άνθρωπος. Ούτε και να παίρνεις τοις μετρητοίς ευτό που ξεστόμισενε κάποιος ΠΑΣΟΚΟΣ καθηγητής ότι πιάνεις πουλιά στον αγέρα.
Όλοι ευτοί, σήμερα λένε κάτι και αύριο το ξελένε. Πάρε παράδειγμα τους φίλους σου τους Ευρωπαίους. Σου κάμνανε τους καλούς μέχρι να τος κάμεις όλα τα χατήρια και τώρα αρχίζουνε να σου βάζουνε τρικλοποδιές. Γι’ αυτό σου λέω μάτια δεκατέσσερα.
Σύντροφε Αλέξη, σα να μη φτάνουνε οι φόβοι μου και η στενοχώρια μου για όλα ευτά, έχω ολημερίς και το στεφάνι μου να με τσιγκελεύει και να μου πετά κούντρα:
-Ανέστη μου, μου λε προχτές, το Γιωργάκι έχει δίκιο. Ο Αλέξης είναι στ’ αλήθεια χαρισματικός. Χαρισματικός σαν πραματευτής. Στην αρχή, όπως οι πλανόδιοι εκείνου του καιρού, και κατά που ετραγούδιενε ο συχωρεμένος ο Ξυλούρης, επούλιενε κουβαρίστριες, βελονάκια,τσιμπιδάκια και διάφορα άλλα μπιχλιμπίδια. Μετά, το εμπόρευμα άλλαξε. Πουλούσε κιλίμια και χαλιά, μέχρι και έπιπλα βεράντας, δηλαδή πλαστικές καρέκλες και τραπεζάκια. Τώρα Ανέστη μου, ο χαρισματικός σύντροφός σου αντιγράφει τους Ρομά που γυρίζουνε με τρίκυκλα ή φορτηγάκια τις γειτονιές και φωνάζουνε “όλα τα παλιά τα αγοράζω….ο παλιατζής…” Φαντάζομαι Αλέξη να καταλαβαίνεις το υπονοούμενό της.
Πριν κλείσω τούτο το γραφτό, θα σου ξομολογηθώ και κάτι που, πριν λίγο, μου σιγοψιθύρησενε το στεφάνι μου βλέποντας ότι σου ξαναγράφω γράμμα.
– Ανέστη-μου είπενε- γράψε του συντρόφου σου ότι, ακόμη και αν είναι άθεος, δε χάνει τίποτις να ζητήσει τη βοήθεια της Παναγιάς της Δεξιάς που βρίσκεται στη Θεσ/νίκη.
Ευτό κι αν ήτανε κούντρο Αλέξη μου. Κυριολεκτικά επήρα ανάποδες. Άκου λε Παναγιά η Δεξιά! Μέχρι τώρα εξέραμενε ότι το σταυρό μας, τον κάμνομενε με το δεξί. ‘Οταν πρωτομπαίνομενε σε σπίτι, πρέπει-λέει-να βάζομενε μέσα πρώτα το δεξί ποδάρι για γούρι. Μέχρι και ο Χριστός όταν επήγαινε στον ουρανό, και κατά που λέει το “ΠΙΣΤΕΥΩ”, ήκατσενε στα δεξιά του Πατέρα Του.
Όλα ευτά μου τα θύμισενε με τον τρόπο της η γυναίκα μου μπας και με πείσει ότι το σωστό είναι να γίνομενε σιγά-σιγά όλοι δεξιοί και να πάψομενε να δηλώνομενε αριστεροί.
Σκέψου Αλέξη μου ήντα θα σκαρφιστούνε οι οχτροί μας όσο πλησιάζουνε οι εκλογές. Γι’ αυτό σου λέω, φοβούμαι και τρέμω στην ιδέα ότι το Κυριακάκι θα μας έβγει από πάνω και μάλιστα με διαφορά. Κανόνισε λοιπόν την πορεία σου και βάλε τα δυνατά σου.
Σου εύχομαι καλήν υγεία, καλόν αγώνα και όλα να μας έρτουνε δεξιά. Νάτηνε πάλι η δεξιά.
Χίλια συγγνώμη σύντροφε, όμως βλέπεις ήντα μας κάμνει η δύναμη της συνήθειας.
Να χαρείς μη με παρεξηγήσεις για το λάθος της γλώσσας μου. Τούτο και μη άλλο. Φιλιά στην Περιστέρα και τα παιδάκια σας.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
ο μπάρμπα Ανέστης από τη Χίο.
Υ.Γ. Τούτα τα τελευταία λόγια μου τα είπε ο εγγονός μου ο φοιτητής και σου τα γράφω γιατί τα βρίσκω σωστά.
Λέει λοιπόν το παιδί ότι, σήμερα οι πιο πολλοί συντοπίτες μας, ξοδεύουνε, αναγκαστικά, πολύ λίγα για φαΐ, άρα περνούνε λιτά. Τον παρά, σήμερα, τον κλέβουνε από τις τσέπες μας η Εφορία για λογαριασμό του Κράτους, ο ψηλός Φ.Π.Α, τα φάρμακα και οι γιατροί, τα φροντιστήρια, τα ακριβά καύσιμα, ο ΕΝΦΙΑ, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ και τηλεφώνων και, για πολλούς, οι δόσεις των δανείων.
Αυτή είναι η αιτία που, οι πιότεροι, έχουνε χάσει τον ύπνο τους και δεν μπορούνε πια να βάλουνε έστω λίγα ευρώ στην άκρη σαν καβάτζα για κάθε έκτακτη ανάγκη τους.
Να γιατί σου λέω σύντροφε ότι, αυτό που ξεστόμισες, ήτανε μεγάλο λάθος.
