Σε άλλους πολιτική -εθελοντικής φορολογίας και δωράκια-
και σε άλλους φοροληστεία και κατασχέσεις
Αυτή η κατάσταση αφορά τα δικαιώματα όσων βρίσκονται σε αυτή τη θέση και όσων πρόκειται να βρεθούν.
Τα πολιτικά κόμματα (εκτός της Χρυσής Αυγής), οι βουλευτές του νησιού, τοπικοί άρχοντες όπως ο Αντιπεριφερειάρχης, ο Δήμαρχος, οι Δημοτικοί σύμβουλοι, ακόμα και υποψήφιοι του πρώτου και δευτέρου βαθμού Τοπικής Διοίκησης, το Επιμελητήριο Χίου, ο Εμπορικός Σύλλογος, πρέπει να πάρουν θέση!
Εκτός όλων των άλλων, εδώ κρίνονται όλοι. Να προστατέψουν όσους έχουν εκτεθεί με αυτή την πολιτική, όσοι βρίσκονται με τη θηλιά στο λαιμό από τα χρέη.
Σε άλλους πολιτική “εθελοντικής φορολογίας και δωράκια” και σε άλλους φοροληστεία και κατασχέσεις …
Από το «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», περάσαμε στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς προκειμένου με συνοπτικές διαδικασίες να βγαίνουν τα ακίνητα στο “σφυρί”. Με τη λογική να «κόψουν το λαιμό τους», απαιτούν ευθέως από τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά να βρουν χρήματα για να πληρώσουν τα δάνειά τους.
Αγαπητοί φίλοι,
Πριν από την οικονομική κρίση, χιλιάδες επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα δανείστηκαν από τις τράπεζες χρήµατα, έχοντας στο μυαλό να υλοποιήσουν κάποια σχέδια για την επιχείρησή τους. Συνήφθησαν, τότε, συµβάσεις που βασίζονταν στην βασική λεγόμενη «ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΜΟΙΒΑΙΟΥ ΟΦΕΛΟΥΣ».
Πήραµε δάνεια, όταν οι κυβερνώντες και οι τράπεζες µας παρουσίαζαν ότι η οικονοµία της χώρας µας πάει πάρα πολύ καλά. Ότι τα πράγµατα ήταν “ιδανικά” («Λεφτά υπάρχουν», έλεγαν). Βεβαίως απέκρυπταν ότι η ανάπτυξη τους οδηγεί αργά ή γρήγορα στην κρίση, κάτι το οποίο δεν χρειάζεται κάποιος να είσαι μάντης για να το γνωρίζει, αφού βρίσκεται μέσα στην ίδια τη λειτουργία της οικονομίας του.
Πήραµε δάνεια, όταν οι τράπεζες µας πίεζαν να πάρουµε δάνεια, για να µεγαλώσουµε τις επιχειρήσεις µας, όταν εµείς κι ο κάθε επιχειρηµατίας βλέπαμε τους ρυθµούς ανόδου της επιχείρησής μας να ανεβαίνουν και, απλά, ότι τα πράγµατα πάνε καλά.
Βεβαίως τα μεγάλα φιλέτα πήγαν στους έχοντες, όπως πάντα. Σε αυτούς που σήμερα φοροαπαλλάσσονται, δέχονται κάθε είδους διευκολύνσεις στην αποπληρωμή, αν δεν τους χαρίζονται και ποσά με τις επίσημες πολιτικές του κεφαλαίου.
Πήραµε δάνεια, γιατί, µε βάση τα δεδομένα, ήταν λογικό να αξιοποιήσουμε και αυτόν τον τρόπο για να βελτιώσουμε τη θέση μας.
Εµείς δεν κυβερνούσαµε, ούτε είχαµε γενικότερα στοιχεία για να βλέπουμε πώς πάει η οικονομία. Εµείς απλά είµαστε το παραγωγικό και όχι το αποφασιστικό κομµάτι της οικονοµίας.
Δεν δηµιουργήσαµε εµείς την κρίση και δεν πρέπει να την πληρώσουμε. Στις κατευθύνσεις αυτές οδηγηθήκαμε από τα πράγματα και από την πίεση που αντικειμενικά μάς υποβάλλουν οι κανόνες της αγοράς. Δεν κάναµε εµείς λάθος επιλογές για τις οποίες πρέπει να πληρώσουµε. Αν γνωρίζαµε, δεν θα παίρναµε δάνεια που θα µας βούλιαζαν. Η πτώση των τζίρων µας επηρεάζει εµάς τους ίδιους, τις οικογένειές µας και τους εργαζόµενους σε µας. Η μοίρα που μας επιβάλλουν, είτε σε συνθήκες ανάπτυξης είτε σε συνθήκες κρίσης, πρέπει να αλλάξει από εμάς τους ίδιους! Αλλιώς θα οδηγηθούμε σε ακόμα πιο μεγάλα αδιέξοδα. Στη συντριβή εν μέσω οξύτατων ανταγωνισμών των “μεγάλων παικτών”, που κάθε μέρα εκτοπίζουν και εξοβελίζουν μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις. Αυτός ο ανταγωνισμός μονάχα μπορεί να υπάρχει, αυτόν αποκαλούν “υγιή”. Είναι αυταπάτη να πιστεύουμε ότι θα ωφεληθούν οι πολλοί από αυτόν τον “πόλεμο”.
Γι’ αυτό και όλοι εµείς, που είµαστε οι αδύναµοι κρίκοι µιας αλυσίδας στην οικονοµία, που όλοι αυτοί που κυβερνούσαν με την πολιτική τους και, ανεξάρτητα από προθέσεις ή προπαγάνδας, μας οδηγούν στην εξαθλίωση, αντιδρούµε και ζητάµε:
Κούρεµα των δανείων µας στο 50% και επαναδιαπραγμάτευση των όρων αποπληρωμής.
Φέρατε την οικονοµία µας κάτω από το 50%, να πάτε και τα δάνεια µας κάτω από το 50%, με δυνατότητα αποπληρωμής.
Κανένας τόκος υπερηµερίας. Καµία κεφαλαιοποίηση µη καταβληθέντων τόκων. Να κουρευτούν τα δάνειά µας µε βάση το ποσό που είχε φθάσει το κεφάλαιο την ηµέρα της τελευταία καταβληθείσας δόσης.
«Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα».
Στους εφοπλιστές με τεράστια δάνεια βλέπουμε πολιτική «εθελοντικής φορολογίας» και σ’ εμάς πολιτική εξόντωσης. Στο κεφάλαιο «δανεικά κι αγύριστα», σε σκανδαλώδη επιχειρηματικά δάνεια δισεκατομμυρίων βλέπουμε φοροαπαλλαγές και δωράκια, και στους μικρομεσαίους τσάκισμα κι όποιος αντέξει. Ποιος από αυτούς θα τολμήσει να μας ζητήσει ψήφο και ποιος θα τολμήσει να τους στηρίξει, με ήσυχη τη συνείδηση;
Η ζωή μας, η πείρα μας, πρέπει να γίνουν κριτήριο για τη στάση όλων μας. Καθημερινά, στο χώρο δουλειάς, παντού. Και με την ψήφο. Αν δεν βάλουμε φρένο, δεν θα σταματήσουν. Με όλους τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, όσους στενάζουν. Με τον αγώνα και με αυτούς που στέκονται όρθιοι απέναντι στον αρμαγεδδώνα κυβερνήσεων και πολιτικών που μας έφτασαν ως εδώ. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι τον τελευταίο Δήμο, όλοι μαζί με μια φωνή γονατίζουν το λαό μας. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι τον τελευταίο Δήμο ο λαός μας πρέπει να δώσει απάντηση! Αγωνιστική, ταξική, ανυπότακτη.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Από το 2012, συνέπεια της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει τη χώρα μας, εγώ μαζί με τον Αντώνη αδυνατούσαμε να πληρώσουμε τις δόσεις των δανείων που είχαμε. Ο τζίρος της επιχείρησης άρχισε να πέφτει 25% κατ’ έτος (από το 2011), από εκεί που ήταν σταθερά ανοδικός με ρυθμούς ετήσιας αύξησης γύρω στο 30 με 40%. Στις προτεραιότητές μας μπήκαν πρώτα οι προμηθευτές πρώτων υλών, γιατί χωρίς χαρτί και μελάνια το τυπογραφείο δεν δουλεύει, στη συνέχεια μισθοί προσωπικού, υποχρεώσεις προς το Δημόσιο, Φόροι και ΦΠΑ που δεν χρωστάμε ούτε μία δεκάρα και, τέλος, οι τράπεζες, τις οποίες, φυσικά, και δεν μπορέσαμε να καλύψουμε.
Έτσι, η τότε Εμπορική Tράπεζα (σήμερα Alpha) ξεκίνησε δικαστικό αγώνα εναντίον μας, ζητώντας την επιστροφή ολόκληρου του ποσού που είχαμε πάρει (εδώ δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε την δόση, μας ζητούσαν ολόκληρο το κεφάλαιο), διαφορετικά θα έπαιρναν το οικόπεδο που είχαμε βάλει ως εγγύηση.
Ξεκίνησε από την συνεργαζόμενη με την τράπεζα Εισπρακτική Εταιρία μία εφιαλτική καθημερινή πίεση, που άγγιζε τα όρια του παραλόγου, ακόμα και στους ηλικιωμένους και με προβλήματα υγείας γονείς μας, για την εξόφληση του δανείου, διαφορετικά θα μας έπαιρναν το οικόπεδο και ό,τι άλλο περιουσιακό στοιχείο έβρισκαν.
Τον Μάιο του 2013 μάς πήγαν στο δικαστήριο, εξέδωσαν Προσωρινή Διαταγή κατάσχεσης του οικοπέδου που είχαμε αγοράσει με σκοπό την ανέγερση επαγγελματικής στέγης. Τότε είχαμε συμπαραστάτες το Επιμελητήριο Χίου, τον Εμπορικό Σύλλογο, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΚΚΕ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, σύσσωμα τα δημοσιογραφικά μέσα της Χίου, αλλά και τις Αθηναιϊκές εφημερίδες «Ριζοσπάστη» και «Ελευθεροτυπία». Απαντήσαμε με Ανακοπή και Αναστολή Εκτέλεσης της Προσωρινής Διαταγής, την οποία κερδίσαμε με απόφαση της Προέδρου του Πρωτοδικείου Χίου, που έκρινε την απόφαση ως καταχρηστική.
Τον Σεπτέμβριο του 2013 πέθανε ξαφνικά από ανακοπή ο αδερφός μου Αντώνης και εταίρος στην επιχείρηση. Από τότε άρχισαν ξανά και με περισσότερη ένταση πιέσεις από διάφορες εισπρακτικές εταιρίες για ρύθμιση των οφειλών. Δεν δίσταζαν να ενοχλούν και να απειλούν καθημερινά, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, ακόμα και τους υπέργηρους μαυροφορεμένους γονείς μου, αλλά και την ανήλικη τότε κόρη μου.
Τον Φεβρουάριο του 2019 δικαστικός επιμελητής μού έφερε διαταγή πληρωμής για εξόφληση ποσού 199.000 ευρώ, ενώ το αρχικό ποσό του δανείου ήταν 120.000 ευρώ και μέχρι που σταμάτησε να πληρώνεται ήταν 105.000 ευρώ.
Την περασμένη Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019, πάλι δικαστικός επιμελητής μού κοινοποίησε την κατάσχεση του σπιτιού μου (μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που έχω μαζί με την σύζυγό μου Κωνσταντίνα Σβερδίλα) και τον ηλεκτρονικό πλειστηριασμό του στις 7 Νοεμβρίου 2019.
Στο σημείο αυτό οφείλω να πω ότι εδώ στην Χίο ΚΑΝΕΝΑΣ συμβολαιογράφος και δικαστικός επιμελητής δεν προχωρά σε τέτοιες εκτελέσεις, μόνο ένα γραφείο στη Μυτιλήνη έχει συναινέσει.
Αγαπητοί φίλοι,
Όλοι εσείς που τίµια και µε καθηµερινό αγώνα προσπαθείτε να κρατήσετε τις επιχειρήσεις σας, συνταχθείτε µαζί µου.
Δεν είµαστε απατεώνες. Δεν είµαστε τζογαδόροι. Δεν είµαστε µπαταξήδες. Αγωνιζόμαστε για τη ζωή που μας αξίζει!
Γιάννης Ν. Παληός
9-4-2019
