Του Νίκου Γεωργούλη
Δυο κολλητούς πολιτικούς φίλους μας συνέστησε στη μακρά πορεία του ο βουλευτής μας και μας τους κουβάλησε κάμποσες φορές στη Χίο, είτε ως φιλοξενούμενους του, είτε ως κομματικούς απεσταλμένους. Κωνσταντίνος Μπογδάνος αρχικά και δεν νομίζω ότι απαιτείται ιδιαίτερη συνέχεια. Ατυχήσασα η … τύχη της πολιτικής του φιλίας με τον Νότη μόλις ο Κωνσταντίνος ταξίδεψε για άλλες ιδεολογικές πολιτείες και πλέον πορεύεται στις ακροδεξιές του αναζητήσεις. Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου η πιο πιστή φίλη ως τώρα, πιάστηκε με τα … emails των αποδήμων στην πλάτη κι έχει δημιουργήσει στην κυβέρνηση τον μεγαλύτερο ηθικό πονοκέφαλο των ημερών με άγνωστες τις τελικές του προεκτάσεις. Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι λέει η λαϊκή σοφία, μα ξεπερνώντας την σε μένα τον αδαή δημιουργείται ένα ερώτημα: γιατί δύο μέτρα και δυο σταθμά από τον Μητσοτάκη στους χειρισμούς των υποθέσεων Μηταράκη – Ασημακοπούλου; Γιατί δηλαδή στην περίπτωση του Μηταράκη, για ένα αθώο μπανάκι, που ουδείς το πήρε χαμπάρι, πέρα από ένα μονόστηλο της «Καθημερινής», αστραπιαία αποπέμφθηκε από το κυβερνητικό σχήμα κι έκτοτε μοιάζει να βρίσκεται και στον κομματικό πάγο, ενώ για τη θορυβώδη υπόθεση Ασημακοπούλου ο πρωθυπουργός σφυρίζει αδιάφορα, δίχως, προς το παρόν, την παραμικρή επίπληξη στην ευρωβουλευτή φίλη μας; Να ατόνησαν τα αντανακλαστικά του πρωθυπουργού ή πίσω από τα αθώα μπάνια της Πάρου κρύβονταν κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να μάθουμε;
ΥΓ.: Δεν φτάνει που ξεμένουμε από πολιτικούς φίλους, καταγράφεται σταδιακή
απώλεια και στα τοπικά μέσα. Λογικά δεν υπάρχει καμία σχέση με την αδυναμία του Μηταράκη να διαχειρίζεται πια μεταναστευτικούς πόρους. Απλά οι οδηγοί της πληροφόρησης μας αναθεωρούν όσα μας έλεγαν προεκλογικά. Δικαίωμα…
