Το… Je suis antifasciste, δεν φτάνει.
Άντε και το ‘βαλες το σήμα με το «Δεν είναι αθώοι». Ίσως με περισσότερη σοβαρότητα από το χαζοχαρούμενο “je suis…” που κοτσάρουν πολλοί, κατά καιρούς.
Αυτό που τελικά καταφέρνεις, πέρα από την αισθητική επιβάρυνση της φάτσας σου, που, τέλος πάντων, να δεχτεί η κοινωνία πως κι εμείς οι άσχημοι έχουμε δικαιώματα προβολής, είναι να προκαλείς και την παραμένουσα, επιμόνως, λογική κάποιων ελάχιστων. Είναι ένοχος, λοιπόν, ο φασισμός. Εξανίστασαι με τον βίο και την πολιτεία του φασισμού, αγανακτείς, διαμαρτύρεσαι για τις δολοφονίες του, το ματοκύλισμα που, κατά καιρούς και κατά τόπους, επιφέρει στην ανθρωπότητα. Και καλά κάνεις. Αλλά ο φασισμός δεν πέφτει απ’ τον ουρανό ως βιβλικό μάνα. Δεν φύεται στο έδαφος. Δεν εξορύσσεται από το υπέδαφος. Δεν αναδύεται από τη θάλασσα. Είναι παιδί του καπιταλισμού. Ο φασισμός γεννιέται και τρέφεται στον καπιταλισμό, είναι το κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό εργαλείο του εναντίον σου. Τον επισείει όποτε σκουραίνουν τα πράγματα γι’ αυτόν. Όπως στον μεσοπόλεμο τον προηγούμενο αιώνα. Ή όταν θέλει να σου πάρει τα πάντα. Όπως σήμερα.
Εσύ, όμως, είσαι με τον καπιταλισμό. Ταγμένος σ’ αυτόν, όπως το ζαβό ο Ισαάκ, απ’ τον ημιάγριο προπάτορα της εβραϊκής μυθολογίας. Ή την Ιφιγένεια της δικής σου. Δεν μπορείς να φανταστείς κάτι άλλο κι αν σου περνά απ’ το μυαλό, δεν μπορείς να κάνεις ένα βήμα προς τα κει. Τον υπηρετείς εμπράκτως, τον ανέχεσαι και τον συντηρείς με την απραξία σου. Στηρίζεις και εκλέγεις τους λακέδες του, «αριστερούς» και δεξιούς. Τις άθλιες μαριονέτες του. Κι όταν τρομάζεις με τον φασισμό, κρεμάς ένα ανέξοδο γραφικό στο fb, όπως τη φωτογραφία ενός ξεβρασμένου απ’ τη θάλασσα νεκρού παιδιού ή την άλλη από ένα βασανισμένο ζώο. Με την ίδια ελαφρότητα που αντιδράς όψιμα στο… big brother. Ενώ έχεις φάει όλη τη χλαπάτσα της 40ετούς ηθικής, πολιτιστικής και μορφωτικής κατάπτωσης. Όπως όταν κομπορρημονείς στο σαλόνι των φίλων για την μελέτη των απάντων του… Ντοστογιέφσκι. Έτσι και με τον φασισμό. Τον καταδικάζεις, αλλά έχεις συμβάλει – άθελά σου στη γιγάντωσή του. Τρέφεις και υπηρετείς το σύστημα που τον γεννά. Κι ας σημαδεύει αυτό το παιδί σου ή ότι έχει μείνει από αυτό. Η ιλαροτραγωδία της εξαπάτησης του ίδιου του εαυτού σου. Ο φασισμός δεν ξορκίζεται. Ξεριζώνεται μαζί με το σύστημα που τον τρέφει. Θάνατος, λοιπόν, στο φασισμό, αλλά και στη σκύλα που τον γεννά, τον καπιταλισμό.
Στέλιος Κανάκης.
Συγγραφέας-εκπαιδευτικός.
