Τέλος Σεπτεμβρίου 2020
Έχουν περάσει 1-2 χρόνια από την αποφράδα ημέρα που κυριολεκτικά μπροστά στην πόρτα μου, έχασε τη ζωή του ο εγγονός ενός αγαπημένου μου φίλου και συναδέλφου αγγειοχειρουργού του Π.Δ., ο οποίος εγγονός δεν γνωρίζω τη σχέση είχε με τη Χίο, πάντως δεν ήταν Χιώτης. Βγήκε λοιπόν (το ιστορικό, εν ολίγοις) το παλικαράκι κρατώντας μια μπάλα και πήγε να κάνει ένα… «κάρφωμα»… Όμως, φαίνεται ότι ήταν σάπια η βάση της μπασκέτας με αποτέλεσμα να πέσει και να τον σκοτώσει!…
Έκτοτε στο χώρο του γηπέδου, εκεί που υπήρχε η μπασκέτα, υπάρχει μια ανθοδέσμη για να μας θυμίζει το τραγικό γεγονός! Ο χώρος είναι περιποιημένος (λίγο πιο πάνω είναι η Πέτρα του Ομήρου) κι από εκεί περνάει πολύς κόσμος. Έτσι κι εγώ, κάνοντας τη βόλτα μου με τις εγγονούλες μου, προσπάθησα να αποφύγω συζήτηση στις ερωτήσεις τους, για το πιο πάνω γεγονός. Όμως, βλέποντας στον Χιακό Τύπο αρθρογραφία για την έλλειψη γηπέδων, σκέφθηκα να βοηθήσω με τον τρόπο μου, επαναλειτουργώντας το πανέμορφο γήπεδο μπάσκετ της γειτονιάς μου, το οποίο είναι έτοιμο προς χρήση, εφόσον επανατοποθετηθούν βεβαίως μπασκέτες!… Και αντί για τη μόνιμη – σχεδόν – ανθοδέσμη, να ονομάσομε το γηπεδάκι μας με το ονοματεπώνυμο του αδικοσκοτωμένου νεαρού (εφόσον, βέβαια, συμφωνεί και η οικογένειά του).
Κλείνω, με την προτροπή το πάθημα να μας γίνει μάθημα, για να μην ξανασυμβούν τέτοια τραγικά περιστατικά.
Εύχομαι ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του νέου ανθρώπου που χάθηκε άδικα και να δίνει κουράγιο στους συγγενείς και φίλους.
Πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Αναστάσιος I. Τριπολίτης
Συνάδελφος (ιατρός) και γείτονας
