Γράφει η Αρετή Παληού
«Να κλείσουν προσωρινά τα Πανεπιστήμια» λέει ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Κατάργηση του ασύλου προτείνει μεγάλη μερίδα φοιτητών και παρατάξεων. Στον αντίποδα, άλλες πανεπιστημιακές παρατάξεις διαμηνύουν ξεκάθαρα τη θέση τους υπέρ της διατήρησής του. Αβάσιμες προτάσεις, υποτιθέμενες λύσεις, θέσεις κι αντιθέσεις «δίνουν και παίρνουν» τις τελευταίες εβδομάδες, όσον αφορά το ζήτημα των ναρκωτικών στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Κανείς δε διαθέτει ούτε το μονοπώλιο της αλήθειας, ούτε του δικαίου. Έχει όμως το δικαίωμα και την υποχρέωση να εξετάσει κάθε πρόταση – λύση του προβλήματος. Γιατί το πρόβλημα και των ναρκωτικών, αλλά και της παιδείας, μας αφορά όλους. Κι αν δεν είμαστε φοιτητές εμείς οι ίδιοι, μπορεί να είναι τα παιδιά μας. Κι αν δεν κινδυνεύουμε εμείς οι ίδιοι από τη μάστιγα που λέγεται ναρκωτικά, κινδυνεύουν εκείνα. Κι αν δεν κινδυνεύει τελικά κανείς από εμάς, ένα είναι το σίγουρο: η παιδεία κινδυνεύει!
Και πάνω σε αυτόν τον αναβρασμό, πάνω σε αυτόν τον πυρετό προσπάθειας εύρεσης της βέλτιστης λύσης, της λύσης που δε θα θέσει σε κίνδυνο ούτε τους φοιτητές, αλλά ούτε και τη γνώση, ακούγεται η χείριστη: Να κλείσουν τα Πανεπιστήμια. Μια πρόταση που δεν περιμένεις να ακουστεί από τα χείλη κάποιου που, αν μη τι άλλο, υποθέτεις ότι είναι φύλακας της παιδείας. Οι διδακτικές ώρες είναι πολύτιμες και δεν πρέπει παρά να χάνονται μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης ή εμπόλεμης κατάστασης. Ακόμη όμως κι αν παραβλέψουμε αυτήν την παράμετρο, ας σκεφτούμε τους φοιτητές και κυρίως τους γονείς τους, που σε περιόδους τέτοιας οικονομικής κρίσης, στέλνουν τα παιδιά τους σε άλλες πόλεις για να σπουδάσουν. Τι σημαίνει γι αυτούς, για παράδειγμα, η μια εβδομάδα λουκέτου στα πανεπιστήμια; Ίσως το ¼ του ενοικίου που πληρώνουν. Εύκολο να μιλάς εκ του ασφαλούς…
Όλος αυτός ο πανικός όμως, που τον δημιούργησε αυτή τη φορά το ζήτημα της διακίνησης των ναρκωτικών, αλλά και της εισβολής αναρχικών στοιχείων εντός του πανεπιστημιακού ασύλου, δημιούργησε μια νέα αντιπαράθεση, στην οποία όλοι έχουν δίκιο, αλλά και ταυτόχρονα άδικο. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις όσους υποστηρίζουν το να καταργηθεί το άσυλο, και να λάβει μέτρα η ελληνική αστυνομία. Σαφώς, η λύση θα είναι άμεση και πιθανά αποτελεσματική. Σίγουρα, ή τουλάχιστον ως έναν βαθμό, το περιβάλλον θα γίνει ασφαλέστερο και για τους φοιτητές, και τους καθηγητές, κανείς δεν το αρνείται. Μήπως όμως μακροπρόθεσμα τελικά, θα κλονίσει την ασφάλεια των φοιτητών η ίδια η παρουσία της αστυνομίας;
Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως η αστυνομία, το μέσο επέμβασης της εκάστοτε εξουσίας, δε θα κληθεί, με το πρόσχημα της χρήσης ναρκωτικών από φοιτητές, να διασπάσει μια φοιτητική κινητοποίηση διεκδίκησης δικαιωμάτων; Από την άλλη, όμως, στην περίπτωση της μη κατάργησης του ασύλου, οι λύσεις που προτάσσονται, δεν είναι απαραίτητα αποτελεσματικές. Η αύξηση των ιδιωτικών φυλάκων του πανεπιστημίου, δεν είναι ικανή να αποτρέψει ακραίες καταστάσεις.
Τελικά; Άσυλο, ή όχι; Αδιέξοδο. Μήπως, απλώς, η λύση είναι η καταπολέμηση των ίδιων των ναρκωτικών, η ριζική απαγόρευσή κάθε μορφής τους, η τόνωση της δημοκρατίας και η ενδυνάμωση των νόμων και των ποινών; Έτσι, μπορούμε να έχουμε πανεπιστήμιο με άσυλο, αλλά χωρίς ναρκωτικά και αναρχικά στοιχεία. Άλλωστε, η διακίνηση των ναρκωτικών, αλλά και η «αναρχική δικτατορία» ούτε ξεκινούν μέσα από το πανεπιστήμιο, ούτε διαδραματίζονται μόνο εκεί. Το Πανεπιστήμιο είναι χώρος παραγωγής γνώσης και δημιουργίας!
Αρετή Παληού
Φοιτήτρια Φιλοσοφικής Σχολής Α.Π.Θ
Τμήμα: Ιστορίας & Αρχαιολογίας
