Του Κ. Α. Ναυπλιώτη
Έχω τη γνώμη πως όλοι γνωρίζουμε το «Ρουχούνι» στον Καταρράκτη∙ πόσο μάλλον όσοι ασχολούνται περί τα εκκλησιαστικά… Η ιστορία της πάλαι μονής είναι γνωστή έχει αναφερθεί και από τον γράφοντα επανειλημμένα και γραφτά αλλά και προφορικά κατά περίπτωση. Γι αυτό δεν θα σταθώ σε αυτήν, αλλά στον λόγο που οδήγησε τον επί κεφαλής της τοπικής εκκλησιαστικής αρχής στην απαγόρευση της τέλεσης γάμων στον εν λόγω ναό. Αν και γνωρίζω, όπως γνωρίζουμε όλοι, πως παλαιότερα και όχι στο μακρινό παρελθόν εδώ γίνονταν και γάμοι και βαφτίσεις.
Ο κυριότερος λόγος γι αυτό ήταν το υπέροχο τοπίο, ο καταπράσινος με πεύκα και πλατάνια χώρος, ο άριστα επιμελημένος και προσεγμένος περιβάλλον χώρος του ναού και ό,τι άλλο μπορούσε να συνθέσει έναν άριστο χώρο για οποιαδήποτε εκκλησιαστική εκδήλωση, πόσο μάλλον για τη μοναδική χαρά στη ζωή ενός νέου ζευγαριού τον γάμο αλλά και τη βάφτιση. Ωστόσο για τον ή τους λόγους της απαγόρευσης πιστεύω θα υπάρξουν κάποιες αιτιάσεις-δικαιολογίες. Παρ’ όλα αυτά έχω τη γνώμη πως οι όποιες αιτιάσεις αποτελούν προφάσεις για τις οποίες ο καθένας μπορεί να υποθέσει ό,τι νομίζει! Και επειδή έθιξα το θέμα – πρόβλημα, είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω βάσει της κοινής λογικής και να ρωτήσω: γιατί η τέλεση μυστηρίων όπως τα προαναφερθέντα δεν απαγορεύεται σε άλλες μητροπόλεις; Μήπως σε αυτές δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες (αν υπάρχουν). Να συμπληρώσω ή αν θέλετε να υπενθυμίσω –αν και είναι γνωστό τοις πάσι- ότι οι εν λόγω τελετουργίες γίνονται σε όλη τη χώρα, και μάλιστα στην Αττική ακόμα και σε ναούς 10 & 20 τ.μ οι οποίοι πιθανότατα είναι προκάτ και χωρίς να έχουν εγκαινιαστεί. Τι να υποθέσει κανείς; Μήπως και στην εκκλησία ισχύουν διαφορετικοί κανόνες; Ή ότι υπάρχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά; Και επειδή πιστεύω πως∙ «ο λαλών παρρησία ειρηνοποιεί», γι αυτό θα ήταν θετικό και σωστό να δοθεί μια εξήγηση- απάντηση.
knafpl@hotmail.com
