Γράφει η Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα.
Όταν εμφανίζεται το φεγγάρι,όλοι έχουν κάτι να κερδίσουν από τη λάμψη του. Ντροπαλό αλλά και γενναίο, λαμπερό αλλά τόσο ρομαντικό. Οι ψυχές μας ακουμπούν στη ζεστή αγκαλιά του και ελπίζουν. Με τέτοια φεγγάρια πάντα ξημερώνει μια καλύτερη μέρα.. πάντα έρχεται το φως που βγάζουμε από μέσα μας, πνίγοντας δάκρυα ,ζορισμένοι, απογοητευμένοι, ταλαίπωροι. Έρχεται μια λέξη, μια έννοια, μια λάμψη από μια καρδιά και ξεκινά πάλι το ταξίδι της ζωής. Ελπίδα, αισιοδοξία και δύναμη είναι χαστούκια στις φρούδες ελπίδες που μας ρίχνουν το ηθικό. Αύριο πάλι θα ξημερώσει και τα σκοτάδια θα κρυφτούν γιατί φοβούνται την αλήθεια και η αλήθεια γράφεται στον ουρανό μας, για να την διαβάζουμε με πυξίδα τη διάθεση μας και τη χαρά που μας οφείλεται.
Αναστασία Κατσικογιάννη- Μπάστα.
Συγγραφέας-ποιήτρια.
