Γράφει η Τασσώ Γαΐλα
Λίγες μέρες πρίν και στις 2 του Δεκεμβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τίμησε την μνήμη ενός από τους δημοφιλέστερους στον λαό μας Αγίους, του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου ενώ ταυτόχρονα αυτές τις μέρες με αφορφή τα 140 χρόνια από την γέννηση του κορυφαίου Χιώτη ποιητή μας Λάμπρου Πορφύρα λαμβάνουν χώρα διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του.
Λάμπρος Πορφύρας ο κορυφαίος νεοέλληνας ποιητής που διεξήγαγε …βίου Αγίου και το ποιητικό του αστέρι άρχισε να λάμπει από τα μαθητικά του μόλις χρόνια & Όσιος Πορφύριος ο νεοέλληνας που από μικρό παιδί πηγαίνοντας με την θέληση του στο Άγιο Όρος για να ασκητέψει αλλά έμελλε το αστέρι του να λάμψει μέσα στον κόσμο και δη στην Ομόνοια της Αττικής όπου και υπηρέτησε ως ιερέας στην Πολυκλινική Αθηνών.
«Ο Θεός δεν τιμωρεί»
«Όχι, ο Θεός δεν τιμωρεί, ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, απομακρυνόμενος από τον Θεό.
Είναι, ας πούμε: Εδώ νερό, εκεί φωτιά.
Είμαι ελεύθερος να διαλέξω. Βάζω το χέρι μου στο νερό, δροσίζομαι, το βάζω στη φωτιά, καίγομαι».Όσιος Πορφύριος.
Τι κοινό είχαν αυτές οι δύο κορυφές του πνεύματος, Όσιος Πορφύριος μέγας πνευματικός πατέρας και Λάμπρος Πορφύρας μέγας ποιητής;
Ας παρακολουθήσουμε πρώτα και εν συντομία τα βιογραφικά τους σημειώματα.
Όσιος Πορφύριος.: 7 Φεβρουαρίου 1906-2 Δεκεμβρίου 1991.
Ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος ο οποίος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας, που είναι κοντά στο Αλιβέρι μετά από την παραμονή του στο Άγιο Όρος όπου μετέβη μικρό παιδί και μετά τη θητεία του στον ιερατικό κλάδο στην Εύβοια ,το 1940 και από τις 12 Οκτωβρίου 1940 του ανατέθηκαν καθήκοντα προσωρινού εφημέριου στο παρεκκλήσι του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών, στην Ομόνοια. Στην Πολυκλινική άσκησε τα καθήκοντα του εφημέριου επί τριάντα συνεχή έτη ως εν ενεργεία εφημέριος και επί τρία εν συνεχεία οικειοθελώς .Ασκήθηκε συνολικά 33 έτη.
Εν τω μεταξύ και από το 1955 – όπως μας πληροφορεί το βιβλίο <Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβιώτης. Βίος και Λόγοι/έκδοση Ι.Μ. Χρυσοπηγής>, είχε μισθώσει από την ιερά Μονή Πεντέλης το ευρισκόμενο στην Παλαιά Πεντέλη μονύδριο του Αγίου Νικολάου με την αγροτική περιοχή του, την οποία καλλιεργούσε συστηματικά και φιλόπονα, θέλοντας να συστήσει εκεί το ησυχαστήριο του, που τελικά εγκατέστησε αλλού, και πρόκειται για την περίφημη Μονή Αγίου Πορφυρίου στο Μήλεσι.
Ο Γέροντας Πορφύριος κοιμήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1991 στο Κελί του στα Καυσοκαλύβια στο Άγιο Όρος.Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίασή της 27ης Νοεμβρίου, 2013 υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.Ο δε εορτασμός του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου γίνεται στις 2 Δεκεμβρίου, ημέρα της κοιμήσεώς του.
«Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή»
«Σήμερα οι άνθρωποι ζητούν να τους αγαπήσουν και γι’ αυτό αποτυγχάνουν.
Το σωστό είναι να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς τον Χριστό και τους ανθρώπους.
Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή».Όσιος Πορφύριος.
Λάμπρος Πορφύρας
Ο Λάμπρος Πορφύρας Έλληνας λυρικός ποιητής της μεταπολεμικής περιόδου ,ένας από τους σημαντικότερους νεοέλληνες λυρικούς ποιητές ο οποίος γεννήθηκε στα Καρδάμυλα της Χίου το 1879 και απεβίωσε: 3 Δεκεμβρίου 1932(53 ετών) στον Πειραιά. Όλη του την ζωή επιδίωξη του ήταν η απομόνωση, η μοναχικότητα, η αναζήτηση της αυτογνωσίας.
Εργογραφία του κορυφαίου λυρικού του 20ου αιώνα Λ. Πορφύρα. • Σκιές. Αθήνα, Βιβλιοπωλείο Γ.Βασιλείου, 1920.
- Οι μουσικές φωνές. Αθήνα, Τα χρονικά, 1934.
ΙΙ.Συγκεντρωτικές εκδόσεις
- Άπαντα• έκρινε Γ.Βαλέτας. Αθήνα, Πηγή, 1956 (και έκδοση β’ συμπληρωμένη, Αθήνα, Βασιλείου, χ.χ.).
- Τα ποιήματα (1894-1932). Αθήνα, Ελληνική Βιβλιοθήκη/Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1993.
Τι, λοιπόν, κοινό είχαν αυτοί οι δυο κορυφαίοι ο καθένας στον τομέα του Έλληνες πνευματικοί άνθρωποι;
Ο Όσιος Πορφύριος αγαπούσε με πάθος την φύση. Κι όπως είχε εξομολογηθεί σε πιστούς που είχαν πάει να τον επισκεφτούν στην Μονή του Αγίου Νικολάου κι ανάμεσα σε άλλα λόγια της διδαχής του περί φύσεως στους επισκέπτες του ,τους ανέφερε την μεγάλη του αγάπη για τον ποιητή Λάμπρο Πορφύρα και μάλιστα έτσι όπως καθόντουσαν όλοι κάτω από πεύκα τους απήγγηλε το πιο αγαπημένο του ποίημα του ποιητή το: Πεύκα.
Πεῦκα
Νά ῾ταν τὰ πεῦκα τῆς πλαγιᾶς, νὰ μοῦ ῾διναν
ἀπ᾿ τὰ κλαδιά τους τ᾿ ἄμετρα μία στοῖβα,
νά ῾φτιανα σὲ μίαν ἄκρη δίπλα τους
τὴ φτωχική μου κι ἔρημη καλύβα.
……….
Νά ῾ταν τὸ καλοκαίρι νὰ μοῦ δίνανε
τὰ φύλλα νὰ πλαγιάσω τὰ ξερά τους,
μαζί τους νὰ τὸ λέω τὸ τραγούδι τους,
μαζί τους τ᾿ αὐγινὸ τὸ σφύριγμά τους.
……….
Κι ὕστερα τίποτ᾿ ἄλλο. Κι ὅταν θά ῾σβηνε
ἔτσι ἡ ζωή μου ἀπὸ χαρὰ γεμάτη,
λίγα κλαδιά τους πάλι νὰ μοῦ δίνανε,
νὰ γίνουν τὸ στερνό μου τὸ κρεββάτι…
Λάμπρος Πορφύρας-ποιητής.
………………………………………………………………..
Ο σεμνός και ταπεινός Χιώτης ποιητής Λάμπρος Πορφύρας ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της Ελληνικής Γραμματείας μπορεί να μην έμαθε ποτέ ή… ίσως ναι; Την αγάπη του Οσίου Πορφυρίου για την ποίηση του και για το λυρικότατο <Πεύκα> , εμείς όμως με αυτήν την αφορφή δηλαδή το’κοινό’ των δύο Ευλογημένων του Θεού Ελλήνων είχαμε την ευκαιρία για την γραφή ενός ‘κοινού’ και για τους δύο μικρού αφιερώματος.
Αιωνία η μνήμη του ποιητή μας Λάμπρου Πορφύρα.
Την Ευχή του Οσίου Πορφυρίου.
Κείμενο
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
