Μετά από πολλές μέρες απουσίας από τα Ιατρικά Γεγονότα της Χίου επανέρχομαι σήμερα επηρεασμένος από το ξαφνικό θάνατο του φίλου από πολύ παλιά του Ακτινολόγου Γιώργου Καστή ενός χαρισματικού ανθρώπου με μεγάλη καρδιά ( που δυστυχώς σήμερα το πρωί τον πρόδωσε ) με το χαμόγελο στά χείλη, καλοσυνάτος με χιούμορ και ευγενικά συναισθήματα ενός γιατρού που εξυπηρετούσε όλους τους ανθρώπους !
Όσες φορές πήγαινα είτε με την Ιουλία είτε μόνος μου ποτέ του δεν έπαιρνε αμοιβή και μάλιστα μου έλεγε άντε ρε φύγε που θα πάρω λεφτά από σένα την ιστορία του ιατρικού συλλόγου Χίου και της υγείας του τόπου μας με τόσα χρόνια προσφοράς μας χάρισες πλουσιοπάροχα και απλόχερα !
Δεν έτυχε να έχουμε συνεργαστεί γιατί όταν εγώ αποχωρούσα από τον χώρο της Υγείας το 1980 τότε εκείνος έκανε την είσοδο του στο προσκήνιο στο χώρο της υγείας της Χίου !
Το ίδιο συνέβαινε και με την εξαίρετη σύζυγό του Βάσω Παπαϊωάννου Πνευμονολόγο που πρίν πολλά χρόνια είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με την Ιουλία όταν πήγαινε στο μαγαζί της και έπαιρνε για τα παιδιά τους παιχνίδια !
Ταρακουνήθηκα και συγκλονίστηκα μόλις το πρωί έφθασα στην πλατεία Βουνακίου και άκουσα από άγνωστο να λέει το ξαφνικό συμβάν και μάλιστα έκανα δύο τρία τηλέφωνα για να διαπιστώσω ότι αληθεύει .
Δυστυχώς μόλις σε ηλικία 67 χρόνων όπως και ο άλλος Γιώργος Καλλέργης Παθολόγος πριν λίγες μέρες έφυγε ξαφνικά από την ίδια πολυκατοικία επαγγελματικής στέγης .
Δυστυχώς όπως έχω γράψει πολλές φορές ο θεός κόβει μεσαριά και παίρνει ανθρώπους που είναι χρήσιμοι στο κοινωνικό σύνολο !
Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ η Μνήμη σ’όλους !
Και στην μνήμη του Αφιερώνω το σημερινό μου γεγονός που δεν είχα σκοπό να το δημοσιεύσω αλλά θα το έβαζα απ’ευθείας στο βιβλίο μου για να μην φανεί ότι περιαυτολογώ με προσωπικές μου ενέργειες και παράτολμες πράξεις που από μεγάλη ανάγκη υποχρεώθηκα να προβώ για να μην χαθεί το χέρι ενός εργαζόμενου νέου παιδιού τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και μήνα Αύγουστο !
Κάποιο πρωί του Αυγούστου και ενώ ήμουν μόνος μου στην κλινική με προσωπικό τον Ευάγγελο Μενδωνίδη και μια αδελφή που δεν θυμάμαι εάν ήταν η Ελένη ή η Μαρία ή η Ρούλα για να κάνουμε αλλαγές και νοσηλεία σε όσους χρειαζόταν επειδή η κλινική υπολειτουργούσε λόγω λίγων ημερών διακοπών όλων μας εναλλάξ κατέφθασε μέσα στο αίμα με το χέρι μέσα σε μια πετσέτα νεαρός ηλικίας γύρω στα είκοσι από τον Βροντάδο .
Σε τέτοιες περιπτώσεις είσαι αναγκασμένος να δείς το τί μπορείς να κάνεις για να σταματήσει η αιμορραγία .
Μόλις βγάλαμε την πετσέτα το θέαμα αποκρουστικό και δραματικό με την παλάμη του χεριού στην πραγματικότητα σμπαραλιασμένη με κομμένους και τους πέντε τένοντες των δακτύλων και πεσμένα προς τα πίσω, δηλαδή το χέρι κρέμονταν !
Αμέσως το έβαλα κάτω από την βρύση και το έπλυνα γιατί ήταν μες το πριονίδι και το ρουκανίδι και να δω τι μπορούσα να φτιάξω.
Από την ανατομία που γνωρίζω και έμαθα πολύ καλά από τον μεγάλο μου δάσκαλο και μέντορα Γιάννη Αυγουστή από την ηλικία των δέκα εξ χρόνων με μεγάλη καταπίεση που γι’αυτό τον ευγνωμωνώ σε όλη μου την ζωή για τις γνώσεις που απέκτησα και μπόρεσα να καταλάβω τι συμβαίνει και πως έπρεπε να δράσω .
Γνωρίζω ότι οι τένοντες όταν υπάρξει καθυστέρηση να γίνει συρραφή τραβιούνται και μετά πρέπει να γίνει μεγάλη τομή και εγχείρηση για να βρεθούν και να τραβηχτούν να γίνει η συρραφή!
Ξεκαθάρισα στον νεαρό ποιός είμαι ότι δεν είμαι γιατρός και πρέπει να πάει στο Νοσοκομείο , αλλά μήνα Αύγουστο άντε την εποχή εκείνη να βρεις χειρουργό ή εσωτερικό που να έχει χειρουργικές γνώσεις αφού μόνο ένας γιατρός εφημέρευε για όλες τις κλινικές .
Μου είπε ότι το ατύχημα το έπαθε από ξυλουργικό μηχάνημα δεν ξέρω αν ήταν η σβούρα ή η πλάνη ή η κορδέλα επειδή ήθελε να τελειώσει ένα ξυλόγλυπτο να το πάρει μαζί του στην Αμερική που έφευγε αεροπορικώς την άλλη μέρα και οποσδήποτε το απόγευμα έπρεπε να φύγει από την Χίο !
Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα τί να έκανα , αφού βεβαιώθηκα ότι μπορούσα να το φτιάξω έκανα καλή αποστείρωση τόσο στο τραύμα όσο και στα χέρια μου και αφού πρώτα έραψα μικροαιμοραγίες στους μύες άρχισα έναν έναν να ράβω τους τένοντες των δακτύλων και κάθε φορά που έραβα έναν τον έβαζα και κουνούσε το δάκτυλο για σιγουριά για να μην ράψω άλλο τένοντα .
Έτσι σιγά σιγά ολοκληρώθηκε η συρραφή και των πέντε τενόντων κατόπιν έραψα τους μύες και μετά το δέρμα .
Αφού κατάφερε να κινεί με μεγάλη προσοχή τα δάκτυλα του απαλά απαλά για να μην φύγει κανένα ράμμα του έκανα επίδεση και του τοποθέτησα ξεχωριστά στο κάθε δάκτυλο νάρθηκα (αλουμινίου με αφρολέξ λέγεται Fingers ) σε ελαφρά συγκλίνουσα θέση δηλαδή λυγισμένα τα δάκτυλα… και φυσικά αντιτετανικό ορό και του είπα ότι μόλις πάει στην Αμερική να πάει σε Νοσοκομείο και να τους εξηγήσει το τί ακριβώς του είχα φτιάξει !
Έπρεπε οπωσδήποτε να τεθεί υπό παρακολούθηση και να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στο τραύμα.
Νομίζω ότι ήταν από το Βροντάδο και ίσως το επίθετο του να είναι Αγιοργούσης και επειδή μετά το 1980 η Κλινική έγινε Μαιευτική Γυναικολογική του Γιάννη Αργυρούδη και εάν ήρθε στην Χίο και δεν με βρήκε εάν κατά τύχη διαβάσει το σημερινό μου κείμενο θα ήθελα να μάθω ή από κάποιον συγγενή του το τι απέγινε την εποχή εκείνη στην Αμερική .
Ευτυχώς ή δυστυχώς πολλές φορές σε όλη την πορεία της παρουσίας μου στο χώρο της υγείας ήμουν υποχρεωμένος από ευαισθησία και άμεση ανάγκη να προβώ σε πράξεις που την σημερινή εποχή είναι αδιανόητο και παράτολμο επειδή φυσικά υπάρχουν πολλά κέντρα υγείας και πολλοί γιατροί και πρέπει να έχει κανείς κότσια και τόλμη με θάρρος να προβεί σε τέτοιες περιπτώσεις !
Εύχομαι ο νέος της εποχής εκείνης να είναι καλά και εν ζωή γιατί μετά τον σημερινό Κεραυνό εν αιθρία με τον χαμό του φίλου Γιώργου Καστή δεν είναι δυνατόν να ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η μοίρα το Κισμέτ !
Καλό ταξίδι αγαπητέ φίλε Γιώργο και Εύχομαι στην οικογένεια σου να απαλύνει την στεναχώρια και την θλίψη τους η εκτίμηση και η προσωπική σου ακεραιότητα
μέσα στην κοινωνία της Χίου !
Καλό ξημέρωμα!
Χίος, 28 Αυγούστου 2020
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
