Δεκαεφτά χρόνια μέσα στο χώρο της υγείας τα μάτια μου είδαν πολλά και αντιμετώπισα δύσκολες στιγμές και ώρες για την σωτηρία Ανθρωπίνων ζωών.
Ξενύχτια αγωνίας και έντασης στο προσκέφαλο της κλίνης του δωματίου ή πάνω στο χειρουργικό κρεβάτι μέσα στο χειρουργείο που προτού ανοίξουμε μια κοιλιά για να δούμε το τί θα βρούμε η αγωνία ήταν μεγάλη με το αντίκρισμα κάτι δύσκολου και διαφορετικού απ’ ότι περιμέναμε να δούμε, μας έκανε όλους μας πολλές φορές ψυχικά ράκη… αλλά συνάμα μας έκανε πιο δυνατούς για να φέρουμε εις πέρας όλες τις δυσκολίες με αίσιον αποτέλεσμα!
Ήταν απ’ ότι θυμάμαι Χριστούγεννα του 1968 όταν μας εμπιστεύονται ο Γιάννης Αυγουστής και ο Κώστας Βαλαντάσης την λειτουργία της Κλινικής στο τρίο… Λευτέρης… Ντίνα… Στέφανος για δέκα μέρες που θα πήγαιναν να κάνουν γιορτές στην Αθήνα με τις οικογένειές τους.
Ο μεν Αυγουστής με την οικογένεια του παιδικού του φίλου από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου Τότη διευθυντού μεγάλης Γερμανικής Φαρμακευτικής αντιπροσωπείας και ο Βαλαντάσης με την οικογένεια της αδελφής του Γεωργίας!
Λόγω εορτών η κλινική είχε λίγα και χρόνια περιστατικά σχεδόν με μόνιμη διαμονή στην κλινική.
Σαν υπεύθυνο της κλινικής για έλεγχο και υπευθυνότητας όρισε τον καρδιολόγο Γεώργιο Μάγκο ο οποίος μας είχε απόλυτη εμπιστοσύνη λόγω της μεγάλης μας εμπειρίας στην νοσηλεία και αντιμετώπιση των ασθενών.
Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς του 1969 ξαφνικά μας έφεραν με ταξί σε κωματώδη κατάσταση σηκωτή στα χέρια μία μικρή κοπέλα ηλικίας περίπου δέκα εφτά χρονών και μας την τοποθέτησαν απ’ ευθείας πάνω σε κρεβάτι δωματίου συνοδεία του γιατρού Παντελή Χαλκίτη που ήταν και ο οικογενειακός γιατρός.
Πανικόβλητοι όλοι τους μας είπαν κάντε κάτι… βάλτε ορούς και ότι άλλο μπορεί να γίνει.
Σε ερώτηση μου γιατρέ τι συμβαίνει και είναι σε κώμα ; η απάντηση ήταν ότι ήπιε Πίπερμαν και μέθυσε και να της κάνουμε πλύσεις στομάχου.
Επειδή είδα ότι η κατάσταση ήταν δραματική και μπορεί να χάναμε την κοπέλα σε κλάσματα δευτερολέπτου της έβαλα τραχειοσωλήνα και της χορήγησα οξυγόνο με τεχνική υποστήριξη και συνάμα της περάσαμε και Levin για να κάνουμε πλύση στομάχου καθώς και της βάλαμε και ενδοφλεβίως ορό με καρδιοτόνωση και Solu-cortef για επαναφορά του soc.
Μόλις της βάλαμε το Levin δηλαδή καθετήρα στο στομάχι και αρχίσαμε την αναρρόφηση με μεγάλη σύριγγα είδαμε ότι έβγαιναν από το στομάχι τεμάχια από διαλυμένα χάπια και ήταν πράσινου χρώματος και μόνο Πίπερμαν δεν μύριζαν.Αμέσως πλησίασα την μητέρα της κοπέλας και ιδιαιτέρως την ρώτησα πες μας τί έχει πάρει για να μην κάνουμε λάθος και της δώσουμε κάτι που δεν πρέπει.
Με σκυμμένο το κεφάλι άρχισε σιγά σιγά να Μας λέει το τί είχε πάρει δηλαδή όλο το φιαλίδιο με τα Βάλιουμ που είχε η μάνα και έπαιρνε για ηρεμιστικό κάθε βράδυ για να κοιμηθεί.
Αφού κάναμε πολλές πλύσεις στομάχου και με την χορήγηση φαρμάκων και αντίδοτο άρχισε μετά από καμιά ώρα να επανέρχεται η δική της αναπνοή και αφού ήμουν σίγουρος της έβγαλα τον τραχειοσωλήνα.
Ήρθε βέβαια και ο καρδιολόγος Γεώργιος Μάγκος ως υπεύθυνος γιατρός της κλινικής και αφού την εξέτασε είπε το καλώς έχει.
Αλλά όση ώρα εμείς οι τρεις προσπαθούσαμε να την επαναφέρουμε στην ζωή ο Παντελής Χαλκίτης για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια επέμενε και έλεγε Πίπερμαν-Πίπερμαν, οπότε από τότε και εμείς τον λέγαμε Πίπερμαν!
Η ιστορία είχε μεγάλο δράμα για το μικρό ξανθό Καλλιοπάκι όπως μας εξομολογήθηκε…είχε έρωτα με το Νικολάκι ίσως πλουσιόπαιδο και ενώ της πουλούσε αγάπες και λουλούδια μέχρι να της πάρει ότι πιό πολύτιμο είχε την παράτησε για τα μάτια της αιθέριας ωραιότατης σαν την ωραία Ελένη της Σπάρτης ή σαν την Αφροδίτη της Μήλου με αποτέλεσμα το Καλλιοπάκι να θέλει να βάλει τέρμα στην ζωή του.
Απ’ότι θυμάμαι ο καιρός πέρασε όλοι έφτιαξαν οικογένεια και συνέχισε η ζωή τους με διάφορα σκαμπανεβάσματα… σήμερα δεν γνωρίζω αν είναι εν ζωή ή έχουν φύγει για μακρυνό ταξίδι χωρίς επιστροφή.
Το ιατρικό απόρρητο πάνω απ’όλα με σεβασμό στα ανθρώπινα προσωπικά δεδομένα.
Ήταν η δεκαετία του 1960-1970 που η φαρμακοβιομηχανία ROCHE είχε λανσάρει παγκόσμια και ειδικότερα στην Αμερική τα ηρεμιστικά χάπια Λίμπριουμ, Βάλιουμ, Μογκατάν, Ναλμάν με αποτέλεσμα να πλημμυρίζουν παγκόσμια και στην Ελλάδα σε ετήσια βάση από πέντε έως δέκα εκατομμύρια συσκευασίες υπνωτικών φαρμάκων και να έχουμε και 900 θανάτους από το Βάλιουμ μόνο στην Ελλάδα.
Η χορήγηση αυτών των φαρμάκων έχει αγχολυτική, αντισπασμωδική Μυοχαλαρωτική και κατασταλτική δράση για τους ασθενείς με όλες τις παρενέργειες που φέρνουν όλα τα ναρκωτικά. Φυσικά η μεγάλη δόση φέρνει θάνατο ή ανεξέλεγκτα αποτελέσματα με εθισμό και εξαθλίωση.
Ήταν άλλες εποχές που για κάθε κοπέλα η παρθενία ήταν ότι πολυτιμότερο και η προίκα της.
Οι καιροί και οι εποχές έχουν αλλάξει…. δεν είμαι σίγουρος εάν είναι προς το καλύτερο ή σ’ ότι χειρότερο έχουμε μπροστά μας να συναντήσουμε.
Υπήρχαν τότε αλλά ήθη άλλα έθιμα και “τα εν οίκω μη εν δήμω”. Όνειρα θερινής νυκτός για την σημερινή εποχή και την νεολαία.
Ψιλά γράμματα της αλφαβήτου!
Καλό Ξημέρωμα και καλά Μυαλά!
Χίος, 7 Νοεμβρίου 2020
Λευτέρης Πυκνής Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
