Καταργείται η δήλωση του βάσιμου λόγου απόλυσης και η συνυπευθυνότητα υπεργολάβων. Τίθεται πλαφόν στις συντάξεις.
Το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου μπορείτε να δείτε το επισυναπτόμενο αρχείο.
Την τελευταία στιγμή, ο Υπουργός Εργασίας προχώρησε στην κατάθεση τροπολογίας στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών «Ρυθμίσεις του Υπουργείου Εσωτερικών, διατάξεις για την ψηφιακή διακυβέρνηση και άλλα επείγοντα ζητήματα» με δυο διαφορετικά θέματα. Πρόκειται για το νομοσχέδιο, που καθιερώνει την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου και τις αλλαγές στη διοίκηση και λειτουργία των ΟΤΑ.
Με αυτήν καταργούνται διατάξεις, τις οποίες είχε ψηφίσει η προηγούμενη κυβέρνηση και αφορούν εργασιακά και ασφαλιστικά ζητήματα.
Η τροπολογία για τα εργασιακά αφορά την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης, η οποία θα έπρεπε να δηλώνεται κατά την αποστολή του σχετικού Εντύπου στο ΕΡΓΑΝΗ, αλλά και την συνυπευθυνότητα μεταξύ αναθέτοντος την εργασία ή το έργο και του εργολάβου, για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, π.χ. σε συνεργεία καθαριότητας.
Καταργούνται, λοιπόν, τα άρθρα 48 και 58 του Ν. 4611/2019
Σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση της τροπολογίας, όταν καταγράφεται υποχρεωτικά ο λόγος της απόλυσης, είναι πολύ πιθανόν να αναγράφεται ρητά ότι συμπεριφορά του δημιουργεί προβλήματα ή έχει την απαιτούμενη απόδοση,ακόμα και ότι δεν είναι κατάλληλος για την θέση. Κι εννοείται ότι κάτι τέτοιο δημιουργεί πρόβλημα και στην αναζήτηση εργασίας. Ποιος εργοδότης δεν θα ζητήσει το έντυπο της απόλυσης, για να ενημερωθεί και για τους λόγους, που αυτή έγινε;
Όσον αφορά την ευθύνη αναθέτοντος εργολάβου και υπεργολάβου έναντι εργαζομένων, στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι καταργείται η διάταξη του άρθρου 9 του ν. 4554/2018 για την κοινή και αλληλέγγυα ευθύνη αναθέτοντος εργολάβου και υπεργολάβου έναντι των εργαζομένων η οποία στην πράξη προκάλεσε εκτεταμένη σύγχυση και δυσκολίες εφαρμογής που είχαν ως αποτέλεσμα, αφενός την άμβλυνση της προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων έναντι του εργοδότη προς τους αντισυμβαλλομένους του στο πλαίσιο συμβάσεων εκτέλεσης έργων, παροχής υπηρεσιών κ.λπ., αλλά και των σχέσεων αυτών με τρίτους στο πλαίσιο συμβάσεων υπεργολαβίας.
Αναφέρεται επίσης ότι η διάταξη πρέπει να καταργηθεί ώστε να είναι σαφής η ευθύνη του εργοδότη έναντι των εργαζομένων που αυτός απασχολεί, ανεξαρτήτως των συμβατικών σχέσεων που αναπτύσσει ο εργοδότης με τρίτους ως επιχειρηματίας.
Με τη δεύτερη τροπολογία θεσπίζεται ανώτατο ποσό μηνιαίας σύνταξης ή συντάξεων για όλες τις συντάξεις γήρατος, αναπηρίας και θανάτου που απονέμονται από τον ΕΦΚΑ ή επανυπολογίστηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4387/2016.
Με την διάταξη θεσπίζεται και για τις συντάξεις γήρατος, αναπηρίας, θανάτου που υπολογίζονται ή επανυπολογίστηκαν με βάση τις διατάξεις του ν.4387/2016 ανώτατο ποσό μηνιαίας κύριας σύνταξης , εφόσον έχει υπολογιστεί χρόνος ασφάλισης που ανάγεται σε χρονικό διάστημα έως και 31.12.2016.
Το θεσπιζόμενο ανώτατο ποσό σύνταξης είναι ενιαίο και ορίζεται στο 12πλάσιο της εθνικής σύνταξης που αντιστοιχεί σε 20 έτη ασφάλισης, όπως ισχύει κάθε φορά, ήτοι σήμερα στο ποσό των 4.608 ευρώ και υπερβαίνει κατά πολύ τα προϊσχύοντα ανώτατα όρια συντάξεων των ενταχθέντων στον ΕΦΚΑ φορέων. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το ανώτατο όριο σύνταξης για τους έως 31.12.1992 ασφαλισμένους των πρώην ειδικών Ταμείων ανερχόταν σε 2.773,00 ευρώ, ενώ για τους ασφαλισμένους του πρώην ΙΚΑ- ΕΤΑΜ σε 2.373,50 ευρώ.
Το θεσπιζόμενο ανώτατο ποσό σύνταξης δεν καταλαμβάνει το επίδομα απόλυτης αναπηρίας καθώς και το επίδομα παρα-τετραπληγίας , συνεκτιμομένων των αυξημένων αναγκών που αντιμετωπίζουν οι δικαιούχοι αυτών ακόμα και αν λαμβάνουν υψηλές συντάξεις .
το θεσπιζόμενο ανώτατο ποσό σύνταξης εφαρμόζεται και επί των συντάξεων που χορηγούνταν κατά την έναρξη ισχύος του ν.4387/2016 και οι οποίες επανυπολογίστηκαν κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 14 και 33 του ν. 4387/2016.
