Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.
Κύπρος: Αύγουστος του 1974, ο μαύρος Αύγουστος όπου στην μαρτυρική Κύπρο και μετά την εισβολή στις 20 Ιούλη του Αττίλα Ι και την κατάρρευση των συνομιλιών της Γενεύης στις 14 Αυγούστου εκδηλώνεται ο δεύτερος Αττίλας. ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ και η κατάληψη από τους Τούρκους του 32% του νησιού… Εμείς όμως σταματάμε στον Ατττίλα Ι και στις 21 Ιουλίου όταν θα πέσει νεκρός ο ήρωας , ο θρύλος των Ελληνικών καταδρομών Γεώργιος Κατσάνης, ο ταγματάρχης από τις Σέρρες.Θυμίζω, 21 Ιουλίου η ημέρα που σκοτώθηκε πολεμώντας τους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο.
Τα οστά του ήρωα εντοπίστηκαν το 2020 σε ομαδικό τάφο στην περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα (κατεχόμενο κομμάτι της Μεγαλονήσου), μαζί με πέντε ακόμη πεσόντες άνδρες της ομάδας του και μετά την ταυτοποίηση στο κέντρο ελέγχου DNA στις ΗΠΑ ενημερώθηκε η οικογένεια του οπότε κι η νεκρόσιμη ακολουθία και η ταφή των οστών του ετελέσθη στις 15/2/2020 στο Σιδηρόκαστρο Σερρών ιδιαίτερη πατρίδα του όπου σε κεντρικό σημείο δεσπόζει κι η προτομή του.
Είναι γνωστό ότι η εγκατάλειψη του νεκρού σώματος ενός πολεμιστή από τον συμπολεμιστή του είναι πράξη που βαραίνει την ψυχή του δεύτερου, έστω και εάν αυτή είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ. Και το νεκρό σώμα του ήρωα Γ.Κατσάνη εγκαταλήφθηκε…
Ας διαβάσουμε το απόσπασμα μιας κατάθεσης ενός συμπολεμιστή του Σερραίου ήρωα διοικητή της 33ΜΚ ΠΕΛΛΑΠΑΪΣ 1974 Γεώργιου Κατσάνη που συγκλονίζει:
«Η μάχη κράτησε για άλλες δυο ώρες. Απλώς αμυνόμασταν με στόχο τη σωτηρία μας από τα συνεχή και καταιγιστικά πυρά του αντιπάλου. Δεν μπορέσαμε να προχωρήσουμε προς το σημείο όπου βρισκόταν το νεκρό σώμα του Διοικητή μας. Έτσι, ακολουθήσαμε κι εμείς τα τμήματα που άρχισαν εντωμεταξύ να οπισθοχωρούν.
Όσο περνούσε ο χρόνος κι απομακρυνόμασταν, αρχίζαμε να συνειδητοποιούμε τι ακριβώς είχε συμβεί. Ο γενναίος πολεμιστής που μας καθοδηγούσε όλο το βράδυ, ο άξιος Διοικητής, δεν ήταν μαζί μας πια. Ο αείμνηστος Γεώργιος Κατσάνης πέρασε την πύλη των αθανάτων. Πίστεψε στην ελευθερία της Κύπρου κι έχυσε το αίμα του.
Γι’ αυτό, αιώνια θα σ’ ευγνωμονούμε. Σου χρωστάμε την Κερύνεια ελεύθερη. Το σπουδαιότερο, οφείλουμε την ταφή σου.
Συγχώρησέ μας για την εγκατάλειψη του άψυχου κορμιού σου. Σ’ αφήσαμε ψηλά στον Πενταδάκτυλο, ανάμεσα στις άγριες κορφές του Αγίου Ιλαρίωνα, στα χέρια των Τούρκων. Πίστεψέ μας, πραγματικά προσπαθήσαμε, μα δεν τα καταφέραμε.
Φάνηκες κατά πολύ ανώτερός μας. Ελπίζουμε η ψυχή σου να μας συγχωρέσει.»
Εκεί στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, έναν από τους πιο ιερούς χώρους του ελληνισμού <το ἀκάματον πῦρ> των θυσιασθέντων φέγγει επί δικαίους και αδίκους.
Υπενθυμίζει το χρέος πως ΟΛΗ την Κύπρο τους χρωστάμε Ελεύθερη.Όλη…
Γεώργιος Κατσάνης: ΑΘΑΝΑΤΟΣ.
(Γνωστό ότι κατά τη διάρκεια της νεότερης τραγωδίας του ελληνισμού, της τουρκικής εισβολής , είχαμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις όπου τα σκοτωμένα από τον βάρβαρο εισβολέα σώματα των γενναίων υπερασπιστών της Κυπριακής Δημοκρατίας αφέθηκαν στά χέρια του εχθρού).
Η ταφή των νεκρών πολεμιστών στην αρχαία Ελλάδα:Η εγκατάλειψη του νεκρού σώματος ενός πολεμιστή από τον συμπολεμιστή του είναι πράξη που βαραίνει την ψυχή του δεύτερου, έστω και εάν αυτή είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ, αυτό για την φυλή των Έλλ, τη φυλή μας, την φυλή των Ελλήνων ίσχυε από την αρχαιότητα…
Ακάματον πύρ
Η θεά Αθηνά δίνει μένος και θάρσος στον Αχαιό Διομήδη καθώς ανάβει από το κράνος και την ασπίδα του μια φλόγα που ακτινοβόλεί ακοίμητη , το ακάματον πύρ (Ιλιάς Ε΄, στ.4).
Μπαίνει στην μάχη εναντίον των Τρώων και προκαλεί τον πανικό στον αντίπαλο.
Πρώτο του θύμα ο Φυγέας, ο γιος του Τρωαδίτη Δάρη, ιερέας του Ηφαίστου.
Ο Φυγέας ρίχνει ακόντιο στον πεζό Διομήδη κάθώς στέκει μαζί με τον αδελφό του τον Ιδαίο στο δίφρον ( πολεμικό άρμα που σέρνεται δύο άλογα). Αστοχεί με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του από χτύπημα του Διομήδη στο στηθοκόκαλο.
Ο Ιδαίος, βλέποντας τον σκοτωμένο του αδερφό, πηδάει απο το άρμα αφού <οὐδ᾽ ἔτλη περιβῆναι ἀδελφειοῦ κταμένοιο> δηλαδή δεν είχε την τόλμη να γίνει φρουρός του φονευμένου αδελφού του από φόβο μην συναντήσει την <κῆρα μέλαιναν>, να σκοτωθεί δηλαδή κι ο ίδιος.
Ο Ιδαίος όχι μόνο σώζεται αλλά εξαφανίζεται από το πεδίο της μάχης έπειτα από παρέμβαση του Ηφαίστου ο οποίος τον καλύπτει με σκότος ,< νυκτὶ καλύψας>.
Βλέποντας τη σκηνή αυτή οι γενναίοι Τρώες , τον ένα αδελφό <ἀλευάμενον>, εξαφανισμένο και τον άλλο <κτάμενον> , σκοτωμένο, <πᾶσιν ὀρίνθη θυμός>, ταράχτηκε η ψυχή τους.
Όπως επισημαίνει ο Κωστής Παπαγιώργης στο βιβλίο του « Όμηρική Μάχη», «ο πολεμιστής δαγκώνει το χώμα , αφήνοντας συμπολεμιστές και αντιπάλους ν’ αποφασίσουν για τα δύο λείψανα από τα οποία κρίνεται η τιμή του και η γαλήνη της ψυχής του: τα όπλα και το νεκρό κορμί. Αν ο νεκρός χάσει τα όπλα, <σκυλευθεί> (σκύλον: όπλο αφαιρούμενο από τον αντίπαλο), χάνεται η τιμή του. Αν πάλι το σώμα του δεν ταφεί, η ψυχή του δεν πάει στον Άδη. Συνεπώς , είναι πολυσήμαντη η σύρραξη πάνω από το νεκρό κορμί του μαχητή.»
Ο ακροατής του Ομήρου δεν ακούει να γίνεται καμιά σύρραξη πάνω από το νεκρό κορμί του Φυγέα. Ο Ποιητής των Ποιητών επιλέγει να σώσει τον Ιδαίο για να μην στεναχωρήσει τον Δάρη, τον πατέρα τους παρόλο που είναι αξιοκατάκριτο στον ηρωικό κόσμο να αφήνεται ένας νεκρός πολεμιστής στα χέρια του εχθρού. Μεταθέτει τις ευθύνες στον θεό της φωτιάς, αφήνοντας να φανεί πως ήταν θεού θέλημα η σωτηρία του άνανδρου αδελφού.Ποιός ξέρει γιατί…
Οι ακροατές της Ιλιάδας, έχουν την ευκαιρία να ακούσουν για τη μάχη πάνω από το νεκρό σώμα του Πάνδαρου λίγους στίχους αργότερα όταν αυτός χάνει τη ζωή του από τον Διομήδη και :
«Με την ασπίδα επήδησε και το μακρύ κοντάρι
ο Αινείας, μήπως οι Αχαιοί τού πάρουν τον νεκρόν του·
και ως θαρρετό στην ρώμην του λιοντάρι διασκελούσε
γύρω του με τ᾽ ακόντι εμπρός και την γλιστρήν ασπίδα,
έτοιμος να φονεύσει αυτόν που στον νεκρόν σιμώσει
κι εφώναζε τρομακτικά.» .
Φωτογραφία Διομήδη από το διαδίκτυο.
[Ο Διομήδης φορά στο κεφάλι του την περικεφαλαία, και κρατά την άτρωτη ασπίδα του, που ήταν δώρα του Ηφαίστου.
“Πάνω από την περικεφαλαία του άναβε το ακάματο πυρ, που έμοιαζε με το άστρο του Σειρίου και δεν έσβηνε ποτέ. Οι φλόγες από την περικεφαλαία ξεχυνόταν στους ώμους του και όσοι τον έβλεπαν κλονιζόταν”. (Ιλιάδα Ομήρου). Γερ. Καλογεράκης, Η Άγνωστη Αρχαιολογία Των Ελλήνων, εκδ. Δίον.].
Υλικό: Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια/Δομή/Διαδρομή.
Για την diafaneia.eu
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
