Κτυπάει το τηλέφωνο, μεταξύ πολλών άλλων τηλεφωνημάτων την ίδια στιγμή, και δεν προλαβαίνω να απαντήσω την κλήση. Η αναγνώριση μου έδειξε ένα γνώριμο όνομα που πάντα έχει να μου μεταφέρει κάτι σημαντικό. Επιστρέφω την κλήση και ύστερα από τα τυπικά καλησπερίσματα βρίσκομαι μπροστά σε μια μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη. Αυτό που ακούμε στην τηλεόραση, αυτό που διαβάζουμε στα social και το ξορκίζουμε από την ασφάλεια του πληκτρολογίου μας, τώρα είχε συμβεί στην πραγματικότητα και δέκτης αυτής της καταγγελίας ήμουν εγώ. Τώρα πρέπει να κάνω πράξη τα εύκολα λόγια του πληκτρολογίου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μια φίλη μαθαίνει ότι ενδέχεται να έχει κακοποιηθεί μια νεαρή κοπέλα. Βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας και ήταν φυσιολογικό να είναι επιφυλακτική ως προς την ακρίβεια των πληροφοριών που έφτασαν σε γνώση της. Παρόλα αυτά έκανε το πρώτο βήμα και πήρε τηλέφωνο έναν φίλο για να ζητήσει την γνώμη του. Μου περιέγραψε τις πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά της και μου αποκάλυψε και την ταυτότητα των προσώπων. Τότε κατάλαβα γιατί επέλεξε να πάρει τηλέφωνο εμένα. Το πρόβλημα το είχε φιλική μου οικογένεια.
Από εκεί και έπειτα η εξέλιξη των πραγμάτων για εμένα είχε μόνο μια κατεύθυνση. Έπρεπε να μιλήσω για να σώσω μια κοπέλα. Διακριτικά μεν αλλά έπρεπε να μιλήσω. Πήρα τηλέφωνο τον μπαμπά της κοπέλας και μετά τις πρώτες διερευνητικές συζητήσεις κατάλαβα ότι δεν είχε ενημερωθεί για το περιστατικό. Η κοπελιά δεν είχε ενημερώσει τον πατέρα της, αργότερα έμαθα από φόβο μην του συμβεί κάτι. Του περιέγραψα ό,τι ακριβώς είχα μάθει. Είχε μιλήσει με την κόρη του, λίγο πριν, τηλεφωνικά και δεν του είχε πει τίποτα.
- Μα τώρα πριν λίγο μίλησα με την κόρη μου. Πάω από εκεί να δω τι έγινε.
- Πήγαινε φίλε από κοντά να δεις τι συμβαίνει.
- Θα σε πάρω να σου πω.
Πέρασε καμία ώρα, όλο αυτό το διάστημα είχα τεράστια αγωνία. Έκανα καλά που αναστάτωσα τον άνθρωπο; Κτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν ο πατέρας της κοπέλας και φίλος μου.
- Γιώργο, ήμαστε στην αστυνομία και καταθέτουμε μήνυση. Ευχαριστώ.
- Κάνε την δουλειά σου και τα λέμε. Πρόσεχε την μικρή.
Όλα τα παραπάνω φίλοι μου δεν τα γράφω για να ακούσω μπράβο ή συγχαρητήρια. Αλλά για να απευθυνθώ προς την κοινωνία μας και να δείξω ότι πρέπει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση. Όσο δύσκολο φαίνεται στην αρχή, άλλο τόσο εύκολο είναι να κάνουμε την πρώτη κίνηση. Ένα τηλεφώνημα. Η μικρή της ιστορίας μας δεν βρήκε το θάρρος να ζητήσει άμεσα βοήθεια. Κατάφερε όμως να απευθυνθεί σε φίλη που ήξερε μια φίλη που ήξερε έναν φίλο που γνώριζε τον μπαμπά της κοπέλας. Στην περίπτωση μας έτυχε και οι συγκυρίες ήταν ευνοϊκές. Μέσα στην ατυχία της ήταν τυχερή και ζει. Εσείς μην περιμένετε να γνωρίσετε τον κατάλληλο φίλο. Καλέστε στο 100. Αν δεν ξέρετε κανέναν, καλέστε στο 100.
Η κοπέλα αν και είχε ξυλοκοπηθεί και είχε σοβαρές κακώσεις, παρόλα αυτά δεν τόλμησε να καταγγείλει το περιστατικό. Δεν ήθελε να κάνει κακό στο βασανιστή της. Μια κοπέλα 20 χρονών από φόβο για τις συνέπειες, γιατί την εκβίαζε ότι θα κάνει κακό στον πατέρα της κτλ, δεν μίλησε.
Μην το σκεφτείς. Κάνε το πρώτο βήμα. Μίλα. Είσαι ή όχι το θύμα μίλα. Όταν άλλη μια γυναίκα γίνει ένα ακόμα μαύρο στατιστικό θα είναι αργά. Δράσε τώρα!
