Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την ενεργειακή ασφάλεια στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο αλλά και την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, έχουν εντατικοποιηθεί οι συζητήσεις για την Εθνική Άμυνα και την αύξηση της αποτρεπτικής ικανότητος των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ανεξάρτητα με τα οπλικά συστήματος που η Κυβέρνηση θα αποφασίσει να προμηθευτεί από τη διεθνή αγορά, είναι κατά τη γνώμη μου απολύτως απαραίτητο να επιδιωχθεί μια «ανάσταση» της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας που τα τελευταία χρόνια «πνέει τα λοίσθια» σαν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης αλλά και αδιαμφισβήτητης κακοδιαχείρισης. Είναι όμως απαραίτητη προϋπόθεση της ισχυρής αποτροπής να αυξηθεί το ποσοστό κάλυψης των εξοπλιστικών αναγκών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από την εθνική αμυντική βιομηχανία. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η Τουρκία από το ποσοστό 20% στην κάλυψη των εξοπλιστικών της αναγκών έφθασε ήδη στο 65% (στοιχεία του 2018) και εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 75% το 2023. Πέρα από αυτό η «αναθέρμανση» της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας θα φέρει αύξηση του ΑΕΠ, επανάκτηση θέσεων εργασίας που χάθηκαν στα χρόνια της κρίσης και θα συμμετάσχει σημαντικά στην προσπάθεια οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει επίσης ότι η ΕΕ αποφάσισε από το 2018 να διαθέσει σημαντικά οικονομικά κονδύλια από τον Κοινοτικό προϋπολογισμό ( 13 δις ευρώ για 7 χρόνια μετά το 2020) για την κάλυψη αναγκών έρευνας και ανάπτυξης των ευρωπαϊκών αμυντικών βιομηχανιών. Και σ’ αυτό πρέπει να είμαστε παρόντες.
Πιστεύω λοιπόν ότι οι τρεις βασικές και κύριες εξοπλιστικές προτεραιότητες των Ενόπλων Δυνάμεων που πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια να καλυφθούν ολικά ή μερικά από την εθνική αμυντική έρευνα και βιομηχανία είναι:
1. «Εθνικό Μη-Επανδρωμένο Αεροσκάφος (UAV)». Ήδη το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο έχει αναπτύξει και δοκιμάσει με μεγάλη επιτυχία το αερόχημα RX-4, ενώ η Πολεμική Αεροπορία από χρόνια μελετά και βελτιώνει το αερόχημα ΠΗΓΑΣΟΣ. Οι προσπάθειες πρέπει να ολοκληρωθούν άμεσα και να προχωρήσουμε σε παραγωγή και χρήση.
2. «Εθνικό πλοίο» της ελληνικής σχεδίασης, οικογενείας σκαφών επιφανείας ALS, με προτεραιότητα την κορβέτα ALS-100 και στη συνέχεια τη φρεγάτα ALS- 120 και την Α/Α φρεγάτα ALS-125. Η υπόθεση αυτή «τρέχει» τα τελευταία δέκα χρόνια και αν είχε αντιμετωπισθεί με τη δέουσα σοβαρότητα, το «εθνικό πλοίο» τώρα θα ήταν γεγονός. Πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε. Χάνουμε χρόνο χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο.
3. «Εθνικό Τεθωρακισμένο Όχημα Μάχης (TΟΜΑ) – ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ». Το ΤΟΜΑ αυτό κατασκευάστηκε από την ΕΛΒΟ, δοκιμάστηκε και παρουσιάστηκε το 2000. Η προμήθεια του δεν προχώρησε με διάφορες προφάσεις, στην πραγματικότητα όμως γιατί εκείνα τα χρόνια η Ελλάδα προτιμούσε την αγορά οπλικών συστημάτων από το εξωτερικό, γεγονός που στην περίπτωση αυτή δεν έγινε ποτέ. Είναι καιρός να επανεξετάσουμε την απορριπτική μας απόφαση.
Οι απαιτήσεις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν εξαντλούνται εδώ και ούτε και οι κατασκευαστικές δυνατότητες της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας. Τα τρία αυτά projects αποτελούν κατά τη γνώμη μου τις κύριες εξοπλιστικές προτεραιότητες που μπορούν να υλοποιηθούν από την εθνική αμυντική βιομηχανία, και πιστεύω ότι η υλοποίηση τους έπρεπε να έχει αρχίσει χθες.
