του Αριστείδη Ζαννίκου
Τον Βασίλη Σιταρά του Αργυρίου τον υποδεχθήκαμε στον Βροντάδο το σχολ. έτος 1962-1963. Είχε έλθει, εκ μεταγραφής, από το Γυμνάσιο Βολισσού. Επιθυμία του να φοιτήσει στο Ναυτικό Λύκειο της Κωμόπολής μας που, από το προηγούμενο σχολ. έτος, λειτουργούσε με Τμήματα Κλασσικής και Ναυτικής κατεύθυνσης. Όνειρό του να γίνει καπετάνιος.
Δυστυχώς, τον Βασίλη, με καταγωγή από τα Αφροδίσια της Κοινότητας Χαλάνδρων Βόρειας Χίου, το Ναυτικό Τμήμα δεν τον δέχθηκε, επειδή, στο Γυμνάσιο Βολισσού δεν είχε γίνει καθόλου διδασκαλία της Αγγλικής !! Έτσι, ο νέος συμμαθητής μας, αναγκάσθηκε να φοιτήσει στο Κλασσικό Τμήμα με άλλα 16 παιδιά, εκ των οποίων τα 11 κορίτσια.
Το σχολ. έτος 1964-1965 αποφοιτήσαμε συνολικά 57 παιδιά. Τα 40, (όλα αγόρια) του Ναυτικού Τμήματος και τα 17 του Κλασσικού. Από τα τελευταία, 4 αγόρια (μεταξύ αυτών ο Βασίλης) επέλεξαν θαλάσσια καριέρα, καθώς και 2 κορίτσια που έγιναν ασυρματίστριες σε πλοία (Ασημίνα Μοσχούρη και Μαρία Φαράκλα).
Τελικά, ο Βασίλης αυτό που ονειρευόταν και επιθυμούσε το πέτυχε. Με τον μειλίχιο, καλό του χαρακτήρα, την επιμονή, τη σοβαρότητα και, κυρίως, την υπευθυνότητά του, έγινε ένας άριστος πλοίαρχος. Τόσο καλός που η Ναυτιλιακή Εταιρεία του Βασιλείου Μαυρολέοντα “NIOVIS SHIPPING” τον κατέστησε Αρχιπλοίαρχό της. Και εκείνος, με τα προσόντα του, ανέδειξε την Εταιρεία σε μια από τις πιο σοβαρές και αξιόπιστες, με συνεχή ανανέωση του στόλου της και άριστη φροντίδα για τους ναυτικούς της.
Σήμερα, 24-7-2024, ενώ γράφεται τούτο το κείμενο, ένα νεότευκτο Bulk Carrier 61.000 DW, μόλις δύο ετών, της Εταιρείας “Μαυρολέοντα”, φέροντας (προφανώς τιμητικά) το όνομα “CAPTAIN SITARAS”, βλέπω να βρίσκεται σε προβλήτα του Μπέλφαστ Ιρλανδίας, πιθανά για φόρτωση.
Η Εταιρεία που, ευσυνείδητα και αποδοτικά, υπηρέτησε ο καπετάν Βασίλης Σιταράς επί χρόνια, φρόντισε έγκαιρα να τον τιμήσει κατά πως του άξιζε, δίνοντας σε ένα καινούργιο πλοίο της το επώνυμο του συμμαθητή μας.
Ο Βασίλης, εκτός από αγαπητός φίλος και συμμαθητής, για όσους-ες τυχόν δεν τον γνωρίζουν, πρέπει να τονισθεί ότι, από ετών, είχε γίνει Βρονταδούσης!
Νυμφευμένος με την αγαπητή Βρονταδούσαινα Αλεξάνδρα (Αλέκα) Τζιώτη του Παντελή και της Μαρκούλας, καμάρωνε δικαιολογημένα για τις δυο θυγατέρες τους και τα τέσσερα εγγόνια που τους είχαν χαρίσει.
Έχοντας ανακαινίσει το σπίτι του Βροντάδου, σχεδίαζαν να περνούν εδώ όσο περισσότερο χρόνο μπορούσαν, έχοντας “παροπλισθεί” προ διετίας.
Δυστυχώς, η μοίρα, ο Θεός, ποιος ξέρει, τα σχεδίαζε διαφορετικά. Ο Βασίλης, ο καπετάν Βασίλης, πριν καλά-καλά μάθουμε (από τον ίδιον) ότι, λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας δεν θα παραστεί στην φετινή ετήσια συνάντηση των αποφοίτων του Λυκείου μας έτους 1965, “έφυγε”.
Καλέ μας φίλε και συμμαθητή “καλό ταξείδι” να έχεις οδεύοντας προς την απεραντοσύνη της αιωνιότητας. Οι εν ζωή φίλοι και συμμαθητές-τριές σου, θα σε έχουν πάντα στο μυαλό τους.
Η αγαπημένη σου Αλέκα, οι κορούλες και τα εγγόνια σου και όλοι οι κοντινοί σου άνθρωποι εύχομαι να είναι πάντα καλά να σε θυμούνται.
Αναπαύσου εν ειρήνη αγαπητέ μας Βασίλη.
