O Νικόλαος Ξυδιάς-Τυπάλδος, γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1828. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στο Αργοστόλι αναχώρησε για την Ιταλία, όπου σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας, με καθηγητή τον Ludovico Lipparini. Αφού εργάστηκε για λίγο στη Φλωρεντία και στη Ρώμη, ταξίδεψε στο Λονδίνο.
Ήδη από το 1862 συμμετείχε σε διεθνείς εκθέσεις στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Βιέννη, στο Μόναχο αλλά και στην Αθήνα, με αποτέλεσμα να γίνει γνωστός στην Ευρώπη και να είναι από τους πρώτους νεοέλληνες διεθνείς καλλιτέχνες. Αρχές του 1865 βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια επισκέφθηκε την Αγία Πετρούπολη.
Από το 1866 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου συνέχισε σπουδές στην Ecole des Beaux- Arts. Στο Παρίσι έζησε και δημιούργησε για τριάντα χρόνια, διαμένοντας με την ευκατάστατη Γαλλίδα σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά τους σε μέγαρο στα Ηλύσια Πεδία. Συμμετείχε επίσης, στις παγκόσμιες εκθέσεις στο Παρίσι το 1878 και το 1889. Το 1885 στην Αθήνα έλαβε μέρος στην έκθεση του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και το 1888 στην Έκθεση των Δ’ Ολυμπίων στο Ζάππειο, όπου τιμήθηκε με χάλκινο μετάλλιο.
Μετά τον θάνατο της συζύγου του, των συγγενών του, πολλά δυστυχήματα που βίωσε και χάνοντας την μεγάλη οικονομική επιφάνεια και εμβέλεια που είχε αποκτήσει επέστεψε το 1889 οριστικά από το Παρίσι στην Αθήνα. Το 1890 στην ομαδική έκθεση 63 καλλιτεχνών απέσπασε χρυσό μετάλλιο για τις προσωπογραφίες που εξέθεσε στον «Παρνασσό. Συνέχισε να ζωγραφίζει με έντονη ανάγκη βιοπορισμού, ενώ το 1900 εξέθεσε για τελευταία φορά έργα του στην Έκθεση των Φιλοτέχνων. Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια του φτωχός, ψυχονοητικά ασθενής και απομονωμένος έως τον θάνατό του το 1909.
Παρότι έζησε στο Παρίσι την εποχή της ανόδου του ιμπρεσσιονισμού, δεν ακολούθησε τα νεωτερικά κινήματα. Το έργο του είναι επηρεασμένο από την ρεαλιστική υφή προσώπων και αντικειμένων με στοιχεία από τις πρώιμες ρεαλιστικές συνθέσεις του Μanet και του Daumier. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα η χρωματική του γκάμα έγινε φωτεινότερη και η πινελιά πιο ελεύθερη και ρυθμική. Με τα αστικά τοπία της Αθήνας, ο Ξυδιάς υπερβαίνει την απλή και συνήθη ηθογραφική απεικόνιση που επικρατούσε στην εγχώρια εικαστική παραγωγή και μπόλιασε ποιοτικά την ακαδημαική νεοελληνική τέχνη με την βιωματική αλήθεια της θέασης πραγμάτων και καταστάσεων. Σε ορισμένες από τις προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε όπως του Δημητρίου Βικέλα, της οικογένειας του Τσάρου Αλέξανδρου του Β’, του Αλέξανδρου Ραγκαβή διακρίνονται οι ψυχογραφικές επιδόσεις του. Ενδεικτικές είναι και οι προσωπογραφίες με βρέφη, νήπια και παιδιά στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Ασχολήθηκε επίσης με μυθολογικές παραστάσεις, ρωπογραφίες, ιστορικά θέματα, αγιογραφίες, ηθογραφικές πολυπρόσωπες σκηνές και νεκρές φύσεις.
Η προσωπική μου επαφή με την ιδιότυπη περίπτωση του Ξυδιά-Τυπάλδου άρχισε στο Αργοστόλι και συνεχίστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα, όπου στη συλλογή Κουτλίδη ανήκουν πολλά έργα του με ποικίλη θεματογραφία. Όμως συστηματικά ασχολήθηκα με επτά έργα του της συλλογής του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αργοστολίου, όταν το 2004 μου ανατέθηκε από το Κοργιαλένειο ίδρυμα η συγγραφή αισθητικών σχολίων για την έκδοση-λεύκωμα «Προσωπογραφίες και συνθέσεις, 17ος-20ος αιώνας». Ανάμεσα στα έργα του ξεχώρισα την νεανική αυτοπροσωπογραφία του. Ο καλλιτέχνης εικονίζεται να ποζάρει με σεμνό και εσωστρεφές ύφος και διακρίνεται αμυδρά η τονική χρωματική επίδραση του Καμίλ Κορό. Το νεανικό αυτό έργο δεν έχει όμως ιδιαίτερη ομοιότητα με τις μεταγενέστερες αυτοπροσωπογραφίες του. Η σύγκριση των χαρακτηριστικών, θέτει το ερώτημα μήπως δεν εικονίζεται ο ίδιος. Πάντως η στροφή της κεφαλής, με την οποία πιθανόν υποκρύπτεται ο γνωστός αλληθωρισμός του καλλιτέχνη συνηγορεί υπέρ του δεδομένου αυτοπροσωπογραφίας. Πάντως το έργο είναι εξαιρετικής ποιότητας και φινέτσας, υπόδειγμα της λυρικής και ρεαλιστικής του μαεστρίας που κυριαρχεί σε πολλές ώριμες δημιουργίες του.
Εικόνες: Πηγή-Κώστας Ευαγγελάτος. Αρχείο Fototanism.
Κώστας Ευαγγελάτος
Ζωγράφος, Λογοτέχνης, Θεωρητικός της τέχνης
