Γράφει ο κ. Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης, Ιατρός
Αγαπητοί Βρονταδούσοι και Χιώτες γενικώς,
Επειδή οι αναμνήσεις μου με τον Σταμάτη Κριμιζή δεν αποτελούν
«κτήμα» μου, αντιγράφω το γράμμα προς την «ΕΣΤΙΑ», ζητώντας
συγνώμη αν σας αγνόησα!…
Καλή Ανάσταση!…
(ο γνωστός σας γιατρός)
======================================================
Αγαπητή «ΕΣΤΙΑ»,
Στο φύλλο σου της Κυριακής 23/3/2025 και στη στήλη
«Πολιτισμός», μου επεφύλαξες μία ακόμα χαρούμενη έκπληξη. Η
συνεργάτης σου κ. Κατερίνα Λυμπεροπούλου, και με τίτλο (αντιγράφο):
«Το διαστημόπλοιό μας είναι η Γη κι αυτήν πρέπει να προστατεύσουμε»,
γράφει λίγο-πολύ την ιστορία του πρώην Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών,
Πανεπιστημιακού Καθηγητού και διαστημικού επιστήμονα Δρ. Σταματίου
Κριμιζή, με αφορμή το βιβλίο του «Όλα σε μια ζωή» (Εκδόσεις
Παπαδόπουλος).
Εγώ σας γράφω, όχι για να κάνω κριτική στο ωραίο άρθρο της κ.
Λυμπεροπούλου, ούτε στο βιβλίο του κ. Κριμιζή! Γράφω για να προσθέσω
2
μια-δυο λέξεις περιγράφοντας τη ζωή του παιδικού μου φίλου Σταμάτη,
με τον οποίο έχομε μικρή (σχετικώς) διαφορά ηλικίας (ο Σταμάτης είναι
μεγαλύτερός μου κατά 3 περίπου χρόνια!…).
Τελειώσαμε λοιπόν αμφότεροι το «Ανδρεάδειο» Γυμνάσιο του
Βροντάδου Χίου (σημερινή Ομηρούπολη), το οποίο λίγο αργότερα έγινε
«Ναυτικό». Πηγαινοερχόμασταν βέβαια στο Γυμνάσιο με τα πόδια
(απόσταση γύρω στα 2,5 χιλιόμετρα), είτε με καλό, είτε με κακό καιρό!…
Οι οικογένειές μας ήσαν μεσαίες, αστικές. Ο μεν πατέρας του Σταμάτη (ο
οποίος Σταμάτης ήταν μεταξύ ενός αδελφού και μιας αδελφής), ήταν…
«Αμερικάνος» 1 , ο δε πατέρας μου ήταν Πλοίαρχος Ε.Ν. (Εμπορικού
Ναυτικού) σε δύσκολα χρόνια (πόλεμοι και μεταπολεμική περίοδος). Τα
αγγλικά τα μάθαμε στον ίδιο δάσκαλο (Μ. Ψώρας, δάσκαλος του Γ΄
Δημοτικού Σχολείου Αγ. Μάρκου Βροντάδου), περπατώντας αρκετά για
να φθάσομε στον προορισμό μας. Ακολούθως, ο μεν Σταμάτης βρέθηκε
στην Αμερική(;), εγώ δε πέρασα και σπούδασα την Ιατρική στο
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Γράφω τα πιο πάνω για να τονίσω ότι η διαδρομή του Σταμάτη δεν
ήταν στρωμένη με ρόδα. Δεν γνωρίζω τις δυσκολίες που πέρασε στην
Αμερική, φαντάζομαι όμως ότι θα ήταν περισσότερες από τις δικές μας
που φοιτήσαμε στην Ελλάδα. Εγώ πήγα ώριμος πλέον, τέσσερα χρόνια
στο Λονδίνο και δύο στο Σηάτλ, από όπου έφερα το Τρίπλεξ 2 !… (μεγάλη
ιστορία).
1 Έτσι ονομάζαμε τους ναυτικούς που «δραπέτευαν» στην Αμερική και έκαναν ό,τι επάγγελμα
τους προσεφέρετο!…
2 Κάποιοι φίλοι μου ισχυρίζονται ότι το Τρίπλεξ ονομάσθηκε έτσι από το επίθετό μου (Τρι-
πολίτης).
3
Αγαπητή «ΕΣΤΙΑ»,
Και εγώ, και ο Σταμάτης, καταγόμαστε από τη γειτονιά όπου το
έθιμο των βεγγαλικών («ρουκετοπόλεμος») το ζούμε περισσότερο από
τους άλλους Έλληνες!… Και εγώ, και ο Σταμάτης (ο κ. Κριμιζής εννοώ),
θα είμαστε στην πατρίδα μας τη Χίο, όπου οι δύο ενορίες (Παναγιά
Ερυθιανή και Άγ. Μάρκος) θα διασταυρώσουν τα… σπαθιά τους (τις
ρουκέτες τους εννοώ)!…
Άντε και Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση, χωρίς κανένα δυστύχημα.
Με Χριστιανική Αγάπη,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Ιατρός-τ.
πανεπιστημιακός
Υ.Γ.: Άργησα να στείλω την επιστολή (που γράφτηκε πριν την Εθνική Εορτή μας) και
διαβάζω στην «ΕΣΤΙΑ» της 26/3/2025 άρθρο του κ. Δημήτρη Καπράνου που
αναφέρεται στην εκφώνηση της παρελάσεως από κάποιον(;), να αναρωτιέται (ο κ.
Καπράνος): «Πού είσαι Αντώνη Πυλιαρέ;». Ο Αντώνης Πυλιαρός ως γνωστόν(;) ήταν
Χιώτης (και εξάδελφός μου).
