Πάει και ο Άνθρωπος τον οποίον ΑΓΑΠΟΥΣΑΜΕ, εις τον οποίον ΠΙΣΤΕΥΑΜΕ, και εις τον οποίον ΕΛΠΙΖΑΜΕ. Πέθανε ο ΣΟΦΟΣ Θανάσης Παντελίδης, χρονιάρα (σημαδιακή) ημέρα (γιόρταζαν Ελπίς – Πίστη – Αγάπη και η του Θεού Αγία Σοφία).
Δεν ξεκίνησα να γράψω το βιογραφικό του, όμως όσοι τον έζησαν γνωρίζουν τι άξιζε, ποιος είναι. Νέο παλικάρι τη δεκαετία του ’50 υπηρέτησε στο Ανδρεάδειο Γυμνάσιο Βροντάδου Χίου σε διάφορες θέσεις. Εγώ τον είχα ως Καθηγητή της Γυμναστικής. Θυμάμαι ακόμα τις παρατηρήσεις του (ήμουν «ολίγον ζωηρός») όταν έκανα κάποια αταξία. Εκείνη την ώρα ήμουν ο «Αναστάσιος», ενώ όταν τα είχαμε καλά (και σχεδόν πάντα τα είχαμε) ήμουν ο «Τάσος».
Η κηδεία του έγινε (λόγω κορωνοϊού) σε στενό οικογενειακό κύκλο στον Άγιο Γεώργιο Διονύσου Αττικής. Πέθανε ήσυχα, χωρίς να υποφέρει, όπως με πληροφόρησαν οι δικοί του. Εγώ απέθεσα στο φέρετρό του λίγα λουλούδια και υπέγραψα συλλυπητήρια, και εκ μέρους της Αγγελικής (Α) και του Ισιδώρου (Κ). Ας είναι αιωνία η μνήμη του!…
Αναστάσιος I. Τριπολίτης
Υ.Γ.: Μια ομάδα μαθητών του, σκεφθήκαμε αντί στεφάνου να προσφέρομε κάτι στην Φιλόπτωχο Αδελφότητα Χίου.
